Kapitulli: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
1 Libri i gjenealogjisë së Jezus Krishtit, bir i Davidit, bir i Abrahamit.
2 Abrahamit i lindi Isaku; Isakut i lindi Jakobi; Jakobit i lindi Juda dhe vëllezërit e tij.
3 Judës i lindi Faresi dhe Zara me nënë Tamarën; Faresit i lindi Ezroni dhe Ezronit i lindi Arami;
4 Aramit i lindi Amenadabi; Amenadabit i lindi Naasoni; Naasonit i lindi Salmoni;
5 Salmonit i lindi Boozi me nënë Rahabën; Boozit i lindi Obedi me nënë Rutin; Obedit i lindi Jeseu;
6 Jeseut i lindi mbreti David; Davidit i lindi Solomoni me gruan e Urias;
7 Solomonit i lindi Roboami; Roboamit i lindi Abija; Abijas i lindi Asai.
8 Asait i lindi Josafati; Josafatit i lindi Jorami dhe Joramit i lindi Ozia.
9 Ozias i lindi Joatami; Joatamit i lindi Ahazi dhe Ahazit i lindi Ezekia.
10 Ezekias i lindi Manaseu; Manaseut i lindi Amoni dhe Amonit i lindi Josia.
11 Josias i lindi Jekonia dhe vëllezërit e tij që ishin në kohën e syrgjynosjes në Babiloni.
12 Pas syrgjynosjes në Babiloni, Jekonias i lindi Salatieli dhe Salatielit i lindi Zorobabeli.
13 Zorobabelit i lindi Abiudi; Abiudit i lindi Eliakimi dhe Eliakimit i lindi Azori.
14 Azorit i lindi Sadoku; Sadokut i lindi Akimi dhe Akimit i lindi Eliudi.
15 Eliudit i lindi Eleazari; Eleazarit i lindi Matani dhe Matanit i lindi Jakobi;
16 Jakobit i lindi Jozefi, i shoqi i Marisë, nga e cila lindi Jezusi, që quhet Krisht.
17 Pra, nga Abrahami deri te Davidi ishin gjithsej katërmbëdhjetë breza, nga Davidi deri te syrgjynosja në Babiloni katërmbëdhjetë breza dhe nga syrgjynosja në Babiloni deri te Krishti katërmbëdhjetë breza.
18 Lindja e Jezus Krishtit ndodhi kështu: kur nëna e Tij Maria u fejua me Jozefin, përpara se të bashkoheshin, doli se ajo kishte mbetur shtatzënë prej Frymës së Shenjtë.
19 Atëherë Jozefi, i shoqi i saj, që ishte njeri i drejtë dhe duke mos dashur ta poshtëronte përpara botës, mendoi ta ndante të shoqen fshehurazi.
20 Dhe ja, ndërsa po mendonte këto gjëra, një engjëll i Zotit iu shfaq në ëndërr dhe i tha: “Jozef, bir i Davidit, mos u druaj ta marrësh Marinë për grua, sepse çka është ngjizur në të, është prej Frymës së Shenjtë.
21 Ajo do të lindë një djalë dhe do t’ia vësh emrin Jezus, sepse Ai do ta shpëtojë popullin e Vet nga mëkatet e tyre.”
22 Dhe gjithë kjo ndodhi që të përmbushej ajo çka ishte thënë nga Zoti nëpërmjet profetëve, në këto fjalë,
23 “Ja, virgjëresha do të mbetet shtatzënë dhe do të lindë një djalë. Emrin do ta ketë Emanuel, që i përkthyer do të thotë: ‘Perëndia me ne’.”
24 Jozefi, kur u zgjua prej gjumit, bëri siç e kishte porositur engjëlli i Zotit dhe e mori Marinë për grua.
25 Nuk fjeti me të derisa ajo lindi djalin e vet dhe ai ia vuri emrin Jezus.
1 Dhe ja, sapo lindi Jezusi në Betlehem të Judesë në ditët e mbretit Herod, arritën në Jeruzalem magët nga Lindja,
2 duke thënë: “Ku është Ai që ka lindur mbret i judenjve? Sepse ne pamë yllin e Tij në Lindje dhe erdhëm ta adhurojmë.”
3 Me të dëgjuar këtë, mbreti Herod u turbullua dhe bashkë me të gjithë Jeruzalemi.
4 Si mblodhi të gjithë kryepriftërinjtë dhe skribët e popullit, ai kërkoi të dinte prej tyre vendin ku do të lindte Krishti.
5 Ata i thanë: “Në Betlehem të Judesë, sepse kështu është shkruar nga profetët,
6 ‘Dhe ti Betlehem, në tokën e Judës, nuk je aspak i parëndësishëm ndër zotërit e Judës, sepse prej teje do të dalë një prijës, i cili do të drejtojë popullin tim Izraelin’.”
7 Pastaj Herodi i thirri fshehtas magët dhe mësoi prej tyre kohën e saktë kur qe shfaqur ylli.
8 Ai i dërgoi ata në Betlehem dhe u tha: “Shkoni dhe kërkoni me kujdes për fëmijën dhe, sapo ta gjeni, më njoftoni që të shkoj edhe unë ta adhuroj.”
9 Ata, pasi dëgjuan mbretin, u larguan; dhe ja, ylli që kishin parë në Lindje, u printe përpara, derisa erdhi e qëndroi aty ku ishte fëmija.
10 Kur panë yllin, ata u gëzuan pa masë.
11 Me të hyrë në shtëpi, panë fëmijën me Marinë, nënën e Tij, dhe u përkulën duke e adhuruar. Pastaj ata hapën thesaret e tyre dhe i dhanë si dhuratë ar, temjan e mirrë.
12 Pastaj, si u paralajmëruan nga Perëndia në një ëndërr që të mos ktheheshin te Herodi, u larguan për në vendin e tyre duke ndjekur një rrugë tjetër.
13 Dhe ja, sapo u larguan, një engjëll i Zotit iu shfaq Jozefit në ëndërr dhe i tha: “Ngrihu, merr foshnjën me nënën e Tij dhe ik në Egjipt. Atje të qëndrosh derisa të të lajmëroj unë, sepse Herodi do ta kërkojë fëmijën dhe ka ndër mend ta vrasë.”
14 U ngrit, mori me vete qëmenatë fëmijën me nënën e Tij dhe u largua për në Egjipt.
15 Atje qëndroi derisa vdiq Herodi. Dhe kështu u përmbush ajo që ishte thënë nga Zoti nëpërmjet profetit: “Nga Egjipti e thirra Birin Tim.”
16 Pastaj Herodi, duke parë që magët ia kishin hedhur, u tërbua nga zemërimi dhe dërgoi e zhduku të gjithë fëmijët djem që ishin në Betlehem e në rrethinat e tij, nga dy vjeç e poshtë, sipas kohës që kishte mësuar prej magëve.
17 Kështu u përmbush ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit Jeremia,
18 “Një zë u dëgjua në Ramë; vajtim e kujë e madhe; Rakela që qante fëmijët e vet dhe nuk donte të ngushëllohej, sepse ata nuk rrojnë më.”
19 Por, ja, pas vdekjes së Herodit, një engjëll i Zotit iu shfaq në ëndërr Jozefit në Egjipt
20 dhe i tha: “Ngrihu, merr fëmijën me nënën e Tij dhe shko në tokën e Izraelit, sepse ata që kërkonin të merrnin jetën e fëmijës, kanë vdekur.”
21 Ai u ngrit, mori fëmijën me nënën e Tij dhe hyri në tokën e Izraelit.
22 Por me të dëgjuar që në Jude mbretëronte Arkelau në vend të Herodit, atit të tij, i hyri frika të shkonte atje dhe, si u paralajmërua në një ëndërr, u tërhoq për në krahinat e Galilesë.
23 Dhe erdhi e u vendos në qytetin me emrin Nazaret. Kështu u përmbush ajo që ishte thënë nga profetët, “Do të quhet nazaretas”.
1 Në ato ditë arriti Gjon Pagëzori që predikonte në shkretëtirën e Judesë,
2 duke thënë: “Pendohuni, sepse mbretëria e qiellit po afron.
3 Sepse ky është ai për të cilin u fol nëpërmjet profetit Isaia: “Ky është zëri i atij që thërret në shkretëtirë: ‘Përgatisni udhën e Zotit, të drejta bëjini shtigjet e Tij!’”
4 Vetë Gjoni ishte i veshur me lesh deveje dhe mbante një rrip lëkure rreth mesit; ushqimi i tij ishin karkalecat dhe mjaltë bletësh të egra.
5 Tek ai shkonte Jeruzalemi dhe gjithë Judeja, si dhe tërë krahina e Jordanit,
6 dhe pagëzoheshin prej tij në lumin Jordan, duke rrëfyer mëkatet e veta.
7 Kur pa se shumë prej farizenjve dhe saducenjve po vinin për t’u pagëzuar prej tij, u tha: “O pjella nepërkash, kush ju mësoi t’i ikni zemërimit që po vjen?
8 Jepni pra, fryt të denjë pendimi.
9 Të mos ju shkojë ndër mend të thoni me vete: ‘Kemi atin tonë Abrahamin’, sepse po ju them që edhe prej këtyre gurëve Perëndia mund të nxjerrë fëmijë për Abrahamin.
10 Sëpata është vënë tashmë te rrënja e pemëve; çdo pemë që nuk jep fryt të mirë, pritet dhe flaket në zjarr.
11 Unë vërtet po ju pagëzoj me ujë për pendim, por Ai që vjen pas meje është më i fortë se unë, sandalet e të cilit unë nuk jam i denjë t’i mbaj. Ai do t’ju pagëzojë me Frymën e Shenjtë dhe me zjarr.
12 Në dorë të Tij është terplotja; do ta qërojë lëmin dhe do ta mbledhë grurin e Tij në grunar, por kashtën do ta djegë me zjarr që nuk shuhet.”
13 Pastaj Jezusi shkoi nga Galileja në Jordan te Gjoni, që të pagëzohej prej tij.
14 Por Gjoni u përpoq ta ndalonte, duke thënë: “Unë kam nevojë të pagëzohem prej Teje, kurse Ti vjen tek unë?”
15 Jezusi u përgjigj dhe i tha: “Lëre tani, sepse kështu na duhet të veprojmë që të përmbushet çdo drejtësi.” Atëherë Gjoni e pranoi.
16 Jezusi, me t’u pagëzuar, u ngrit menjëherë nga uji dhe ja, qiejt u hapën dhe ai pa Frymën e Perëndisë duke zbritur si një pëllumb, që erdhi e qëndroi mbi Të.
17 Dhe ja, erdhi një zë nga qielli që thoshte: “Ky është Biri Im i dashur, tek i cili gjej kënaqësi.”
1 Pastaj Fryma i priu Jezusit për në shkretëtirë për t’u tunduar nga djalli.
2 Pasi agjëroi dyzet ditë e dyzet net, Atë e mori uria.
3 Tunduesi iu afrua dhe i tha: “Nëse je Bir i Perëndisë, thuaj që këta gurë të bëhen bukë.”
4 Por Ai u përgjigj dhe tha: “Është shkruar: ‘Jo vetëm me bukë do të rrojë njeriu, por me çdo fjalë që del nga goja e Perëndisë.’”
5 Pastaj djalli e çoi në qytetin e shenjtë dhe e vuri në cep të pullazit të tempullit
6 dhe i tha: “Nëse je Bir i Perëndisë, hidhu poshtë, se është shkruar, ‘Do t’i urdhërojë engjëjt e Tij për Ty’ dhe ‘Në krahë do të të mbajnë, që këmba Jote të mos godasë në gur.’”
7 Jezusi i tha: “Është shkruar gjithashtu: ‘Mos e vër në provë Zotin, Perëndinë tënd.’”
8 Përsëri, djalli e çoi në një mal shumë të lartë dhe i tregoi të gjitha mbretëritë e botës dhe lavdinë e tyre,
9 dhe i tha: “Të gjitha këto gjëra do të t’i jap, po të ulesh para meje e të më adhurosh.”
10 Pastaj Jezusi i tha: “M’u hiq sysh, Satan! Sepse është shkruar: ‘Do të adhurosh Zotin Perëndinë tënd dhe vetëm Atij do t’i shërbesh.’”
11 Atëherë djalli e la. Dhe ja tek erdhën engjëjt dhe filluan t’i shërbejnë.
12 Kur Jezusi dëgjoi që Gjonin e kishin hedhur në burg, u nis për në Galile.
13 Dhe, si la prapa Nazaretin, shkoi e u vendos në Kapernaum, qytet pranë detit, në krahinën e Zebulonit e të Neftalimit,
14 që të përmbushej ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit Isaia,
15 “Tokë e Zebulonit dhe tokë e Neftalimit, nga ana e detit, përtej Jordanit, Galile e kombeve!
16 Populli, i zhytur në errësirë, pa një dritë të madhe; mbi ata që rrinin në vendin e hijes së vdekjes, agoi një dritë.”
17 Që nga ajo kohë Jezusi filloi të predikonte dhe të thoshte: “Pendohuni, sepse mbretëria e qiellit po afron.”
18 Ndërsa po ecte buzë detit të Galilesë, Ai pa dy vëllezër, Simonin, që e quanin Pjetër, dhe Andrenë, të vëllanë e tij, që po hidhnin rrjetën në det, sepse ishin peshkatarë.
19 Jezusi u tha: “Ejani pas Meje dhe do t’ju bëj peshkatarë njerëzish.”
20 Ata lanë menjëherë rrjetat dhe shkuan pas Tij.
21 Duke vazhduar udhën më tutje, Ai pa në një lundër dy vëllezër të tjerë, Jakobin, të birin e Zebedeut, dhe vëllanë e tij Gjonin, së bashku me Zebedeun, atin e tyre, që po përgatisnin rrjetat, dhe i thirri.
22 Ata menjëherë e lanë lundrën dhe atin e tyre dhe shkuan pas Tij.
23 Jezusi i ra kryq e tërthor gjithë Galilesë, duke mësuar njerëzit ndër sinagogat e tyre, duke predikuar lajmin e mirë të mbretërisë dhe duke shëruar çdo sëmundje e lëngatë në popull.
24 Lajmi për Të u përhap në gjithë Sirinë; i sollën të gjithë të sëmurët që vuanin nga lëngata e dhembje të forta, ata që i kishin mbërthyer demonët, ata me sëmundjen e tokës e ata që ishin të paralizuar, dhe Ai i shëronte.
25 Turma të mëdha njerëzish e ndoqën nga Galileja, Dekapoli, Jeruzalemi, Judeja dhe nga viset përtej Jordanit.
1 Kur pa turmat, Ai u ngjit në mal, dhe si u ul, iu afruan dishepujt e Vet.
2 Filloi t’i mësonte duke thënë:
3 “Lum ata që janë të varfër në shpirt, sepse e tyrja është mbretëria e qiejve.
4 Lum ata që vajtojnë, sepse ata do të ngushëllohen.
5 Lum ata që janë zemërbutë, sepse ata do të trashëgojnë tokën.
6 Lum ata që janë të uritur dhe të etur për drejtësi, sepse ata do të nginjen.
7 Lum të mëshirshmit, sepse ndaj tyre do të tregohet mëshirë.
8 Lum ata me zemër të pastër, sepse ata do ta shohin Perëndinë.
9 Lum ata që punojnë për paqen, sepse ata do të thirren bij të Perëndisë.
10 Lum ata që janë përndjekur për shkak të drejtësisë, sepse e tyre është mbretëria e qiejve.
11 Të lumët ju kur t’ju shajnë e t’ju përndjekin dhe, duke gënjyer, të thonë të gjitha të këqijat kundër jush për shkakun Tim.
12 Gëzohuni dhe ngazëllohuni, sepse i madh është shpërblimi juaj në qiej, sepse kështu i përndoqën edhe profetët që kanë qenë përpara jush.
13 Ju jeni kripa e tokës, por nëse kripa amështohet, me çfarë do të njelmësohet? Nuk vlen më për asgjë veç për t’u hedhur jashtë e për t’u shkelur nga njerëzit.
14 Ju jeni drita e botës. Nuk mund të fshihet qyteti që është në majë të malit.
15 As kandilin nuk e ndezin dhe nuk e vënë nën karroqe, por e vendosin në shandan, që t’u bëjë dritë të gjithëve që janë në shtëpi.
16 Kështu, le të shndritë drita juaj përpara njerëzisë, që ata të mund të shohin veprat tuaja të mira dhe t’i thurin lavdi Atit tuaj që është në qiej.
17 Mos mendoni se kam ardhur që të shfuqizoj Ligjin ose Profetët; nuk kam ardhur për t’i shfuqizuar, por për t’i plotësuar.
18 Sepse me të vërtetë po ju them, sa të jetë qielli dhe toka, asnjë shkronjë dhe asnjë presje nuk do t’i hiqet Ligjit, derisa të përmbushen të gjitha.
19 Pra, kushdo që të shkelë edhe më të voglën prej këtyre porosive dhe t’i mësojë njerëzit të veprojnë ashtu, do të quhet më i vogli në mbretërinë e qiejve; por kushdo që i zbaton ato porosi dhe ua mëson të tjerëve, ky do të quhet i madh në mbretërinë e qiejve.
20 Sepse po ju them që, nëse drejtësia juaj nuk ia kalon asaj të skribëve dhe të farizenjve, nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve.
21 E keni dëgjuar ç’kanë thënë më të vjetrit: ‘Nuk do të vrasësh; kushdo që do të vrasë, do t’i nënshtrohet gjykimit.’
22 Por po ju them që kushdo që zemërohet me vëllanë e vet, do të përgjigjet para gjyqit, dhe kushdo që i thotë vëllait të vet ‘raka’, do të jetë fajtor para këshillit të lartë, dhe kushdo që i thotë ‘i marrë’, do t’i nënshtrohet ferrit të zjarrtë.
23 Prandaj, nëse e sjell dhuratën tënde në altar dhe atje kujtohesh që yt vëlla ka diçka kundër teje,
24 lëre aty dhuratën para altarit. Shko më parë të pajtohesh me vëllanë tënd dhe pastaj eja të sjellësh dhuratën.
25 Ndaje sa më shpejt sherrin me kundërshtarin tënd që kur je rrugës me të, se mos kundërshtari të dorëzon te gjykatësi dhe gjykatësi te roja dhe të flakin në burg.
26 Me të vërtetë po ta them, se kurrë nuk ke për të dalë prej andej, pa paguar më parë edhe qindarkën e fundit.
27 Keni dëgjuar që është thënë: ‘Mos e shkel kurorën’,
28 por Unë po ju them, që kushdo që e shikon me lakmi gruan e tjetrit, ka shkelur tashmë kurorën me të në zemrën e vet.
29 Nëse syri yt i djathtë të shtyn në mëkat, nxirre dhe flake tej, sepse është më mirë që të humbasësh një pjesë të trupit tënd, sesa të të hidhet i gjithë trupi në skëterrë.
30 Nëse dora e djathtë të shtyn në mëkat, preje dhe flake tej, sepse është më mirë që të humbasësh një pjesë të trupit tënd, sesa të të përfundojë i tërë trupi në skëterrë.
31 Është thënë që kushdo që lë gruan e vet, duhet t’i japë shkresën e ndarjes.
32 Por po ju them, që çdo njeri që e ndan gruan e vet, me përjashtim të rastit të imoralitetit, e bën atë ta shkelë kurorën, dhe kushdo që martohet me grua të ndarë, shkel kurorën.
33 Veç kësaj, ju keni dëgjuar që është thënë nga më të vjetrit: ‘Mos bëj be të rreme, por mbaji betimet që bën përpara Zotit.’
34 Por po ju them: mos bëni asnjë lloj beje, as për qiellin, sepse ai është froni i Perëndisë,
35 as për dheun, sepse është stoli për këmbët e Tij, as për Jeruzalemin, sepse është qyteti i Mbretit të madh,
36 as për kokën tënde mos bëj be, sepse nuk mund ta bësh të bardhë ose të zezë as edhe një fije floku të vetme.
37 Por fjala juaj duhet të jetë ‘Po, po’ ose ‘Jo, jo’, sepse çdo gjë më tepër se këto vjen nga i ligu.
38 Ju keni dëgjuar që është thënë, ‘Sy për sy e dhëmb për dhëmb’,
39 por Unë po ju them që të mos i kundërviheni njeriut të lig. Kur dikush të godet në faqen e djathtë, ktheja edhe tjetrën.
40 Nëse dikush të hedh në gjyq e të merr këmishën, lërja edhe setrën.
41 Kur dikush të detyron të ecësh një milje, ti bëj dy bashkë me të.
42 Atij që të lyp, jepi, dhe mos i kthe krahët atij që kërkon të marrë hua prej teje.
43 Keni dëgjuar që është thënë: ‘Duaje të afërmin tënd dhe urreje armikun tënd’,
44 por Unë po ju them, duajini armiqtë tuaj dhe lutuni për ata që ju përndjekin,
45 që të jeni bij të Atit tuaj që është në qiell, që bën diellin e Vet të lindë mbi të ligjtë e të mirët dhe e bën shiun të bjerë mbi të drejtët e të padrejtët.
46 Sepse nëse doni ata që ju duan, çfarë shpërblimi do të keni? A nuk bëjnë të njëjtën gjë edhe tagrambledhësit?
47 Nëse përshëndesni vetëm vëllezërit tuaj, çfarë po bëni më tepër se të tjerët? A nuk bëjnë të njëjtën gjë edhe paganët?
48 Prandaj, të jeni të përsosur, ashtu siç është i përsosur Ati juaj qiellor.
1 Shikoni se mos e zbatoni drejtësinë tuaj për sytë e njerëzve, që ata t’ju shohin; përndryshe nuk do të keni shpërblim prej Atit tuaj që është në qiej.
2 Pra, kur jep lëmoshë, mos e trumbeto para teje, siç bëjnë hipokritët në sinagoga dhe nëpër rrugë, që t’i nderojnë njerëzit. Me të vërtetë po ju them, ata e kanë marrë shpërblimin e tyre.
3 Por kur jep lëmoshë, të mos e marrë vesh dora jote e majtë se ç’po bën e djathta,
4 në mënyrë që lëmosha që jep, të mbetet e fshehtë dhe Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë.
5 Kur luteni, mos bëni si hipokritët, sepse atyre u pëlqen të luten duke qëndruar nëpër sinagoga e nëpër qoshet e rrugëve, që të shihen nga njerëzit. Me të vërtetë po ju them, ata e kanë marrë shpërblimin e tyre.
6 Por ti, kur të lutesh, hyr brenda në dhomën tënde, dhe pasi ta kesh mbyllur derën, lutju Atit tënd që nuk shihet, dhe Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë.
7 Kur luteni, mos llomotisni siç bëjnë paganët, sepse ata mendojnë se, duke folur shumë, do të dëgjohen.
8 Pra, mos u ngjasoni atyre, sepse Ati juaj i di ato që ju nevojiten, përpara se t’ia kërkoni.
9 Prandaj, lutuni kështu: ‘Ati ynë që je në qiej, u shenjtëroftë emri Yt,
10 ardhtë mbretëria Jote, u bëftë vullneti Yt, mbi dhe siç është edhe në qiej.
11 Bukën tonë të përditshme jepna sot.
12 Falna borxhet tona, ashtu si ua kemi falur edhe ne borxhlinjve tanë.
13 Mos na shtjer në ngasje, por na çliro nga i ligu.’
14 Sepse, po t’ua falni njerëzve fajet e tyre, edhe Ati juaj qiellor do t’ju falë.
15 Por, po të mos ua falni njerëzve fajet e tyre, as Ati juaj nuk do t’ju falë fajet tuaja.
16 Kur të agjëroni, mos merrni një hije të brengosur, siç bëjnë hipokritët, sepse ata prishen në fytyrë për t’u dukur para njerëzve se po agjërojnë. Me të vërtetë po ju them, ata e kanë marrë shpërblimin e tyre.
17 Por ti, kur të agjërosh, lyeje kokën me vaj dhe laje fytyrën,
18 që të mos dukesh para njerëzve që po agjëron, por para Atit tënd që nuk shihet, dhe Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë.
19 Mos grumbulloni për vete thesare mbi dhe, ku i bren mola e ndryshku dhe ku vjedhësit hyjnë me dhunë e i vjedhin,
20 por grumbulloni për vete thesare në qiell, ku as mola e as ndryshku nuk i brejnë, dhe ku as vjedhësit nuk hyjnë dot me dhunë për të vjedhur.
21 Sepse aty ku ke thesarin, aty do do të jetë edhe zemra jote.
22 Kandili i trupit është syri; prandaj po të jetë i kthjellët syri yt, i gjithë trupi yt do të jetë plot dritë.
23 Por po të jetë i sëmurë syri yt, i gjithë trupi yt do të jetë në errësirë; prandaj po të jetë errësirë drita që është brenda teje, sa i madh do të jetë terri!
24 Askush nuk mund t’u shërbejë dy zotërinjve, sepse o do të urrejë njërin e do të dojë tjetrin, o do t’i shkojë pas njërit e do të përbuzë tjetrin. Nuk mund t’i shërbeni edhe Perëndisë edhe Mamonit.
25 Prandaj po ju them, mos u shqetësoni për jetën tuaj, për çfarë do të hani dhe për çfarë do të pini, as për trupin tuaj se ç’do të vishni. A nuk vlen vallë jeta më shumë se ushqimi dhe trupi më shumë se veshja?
26 Shikoni zogjtë e qiellit, që nuk mbjellin, as nuk korrin, as nuk grumbullojnë në grunar e megjithatë Ati juaj qiellor i ushqen. A nuk vleni ju më shumë se ata?
27 Cili prej jush, sado të shqetësohet, mund t’i shtojë një orë jetës së vet?
28 Përse bëheni merak për veshjen? Shikoni si rriten zambakët e fushës, që as nuk punojnë e as nuk endin.
29 Por po ju them që as Solomoni, me gjithë lavdinë e vet, nuk ishte i veshur si një prej tyre.
30 Por nëse Perëndia e vesh kështu barin e fushës, që sot është e nesër do të hidhet në furrë, a nuk do të bëjë shumë më tepër për ju, o njerëz besëpakë?
31 Prandaj mos u merakosni, duke thënë: ‘Çfarë do të hamë?’ ‘Çfarë do të pimë?’ ‘Çfarë do të veshim?’
32 Sepse të gjitha këto i kërkojnë paganët, dhe Ati juaj qiellor e di që keni nevojë për të gjitha këto.
33 Por kërkoni më parë mbretërinë e Tij dhe drejtësinë e Tij dhe të gjitha këto gjëra do t’ju shtohen.
34 Prandaj mos u bëni merak për të nesërmen, sepse e nesërmja do të shqetësohet vetë për hallet e veta. Secilës ditë i mjafton e keqja e vet.
1 Mos gjykoni që të mos gjykoheni.
2 Sepse me atë gjykim që gjykoni të tjerët, do të gjykoheni, dhe me atë masë që matni, me atë do t’ju matin.
3 Përse shikon lëmishtën në syrin e vëllait, por nuk vë re traun që ke në syrin tënd?
4 Ose si do t’i thuash vëllait tënd: ‘Më lër të nxjerr lëmishtën nga syri yt’, kur ke traun në syrin tënd?
5 Ti hipokrit, hiq më parë traun nga syri yt dhe atëherë do të shohësh më qartë, që të nxjerrësh lëmishtën nga syri i vëllait tënd.
6 Mos ua jepni qenve atë që është e shenjtë, as mos ua hidhni derrave margaritarët tuaj, se mos i shkelin me këmbë dhe kthehen nga ju e ju shqyejnë.
7 Lypni dhe do t’ju jepet; kërkoni dhe do të gjeni; trokisni dhe do t’jua hapin,
8 sepse kushdo që lyp, merr, dhe ai që kërkon, gjen, dhe atij që troket, do t’ia hapin.
9 Ose, cili prej jush, po t’i kërkojë i biri bukë, do t’i japë gur?
10 Ose, po t’i kërkojë peshk, mos vallë do t’i japë gjarpër?
11 Kur ju pra, që jeni të ligj, dini t’u jepni fëmijëve tuaj dhurata të mira, sa më tepër Ati juaj që është në qiej, do t’u japë gjëra të mira atyre që i kërkojnë Atij.
12 Pra, çfarëdo që do të donit t’ju bëjnë njerëzit juve, po kështu bëjuani edhe ju atyre, sepse ky është Ligji dhe Profetët.
13 Hyni nga porta e ngushtë; sepse e madhe është porta dhe e gjerë është rruga që çon në rrënim, dhe të shumtë janë ata që hyjnë nëpër të;
14 sepse e vogël është porta dhe e ngushtë është rruga që të shpie te jeta, dhe të paktë janë ata që e gjejnë atë.
15 Ruhuni nga profetët e rremë, që vijnë te ju veshur me lëkurë deleje, por që përbrenda janë ujq grabitqarë.
16 Ata do t’i njihni nga frytet e tyre. A mund të vilet rrush nga drizat ose fiq nga gjembaçët?
17 Kështu, çdo pemë e mirë jep fryte të mira, por çdo pemë e kalbur jep fryte të këqija.
18 Pema e mirë nuk mund të japë fryte të këqija, as pema e kalbur nuk mund të japë fryte të mira.
19 Çdo pemë, që nuk jep fryt të mirë, pritet dhe flaket në zjarr.
20 Pra, nga frytet e tyre do t’i njihni ata.
21 Jo çdo njeri që më thotë: ‘Zot, Zot’, do të hyjë në mbretërinë e qiejve, por ai që bën vullnetin e Atit Tim që është në qiej.
22 Shumë do të më thonë në atë ditë: ‘Zot, Zot, a nuk kemi profetizuar në emrin Tënd? A nuk kemi dëbuar demonë në emrin tënd? A nuk bëmë shumë mrekulli në emrin Tënd?
23 E atëherë do t’u them hapur: ‘Unë s’ju kam njohur kurrë, largohuni prej Meje, ju që keni bërë paudhësi.’
24 Prandaj, kushdo që i dëgjon këto fjalë të Mia, dhe i vë ato në jetë, do t’i ngjajë njeriut të mençur që e ndërtoi shtëpinë e vet mbi shkëmb.
25 Ra shiu, vërshuan lumenjtë e frynë erërat dhe u përplasën mbi atë shtëpi; por ajo nuk u shemb, sepse i kishte themelet mbi shkëmb.
26 Kushdo që i dëgjon këto fjalë të Mia dhe nuk i vë ato në jetë, do t’i ngjajë njeriut pa mend që e ndërtoi shtëpinë e vet mbi rërë.
27 Ra shiu, vërshuan lumenjtë e frynë erërat dhe u përplasën mbi atë shtëpi; ajo u rrëzua e rrënimi i saj qe i madh.”
28 Dhe kur Jezusi u kishte dhënë fund këtyre fjalëve, turmat mbetën të mrekulluara nga mësimi i Tij,
29 sepse Ai i mësonte ata si një njeri me autoritet të plotë dhe jo si skribët e tyre.
1 Kur zbriti nga mali, Atij i shkuan pas turma të mëdha.
2 Dhe ja, iu afrua një i gërbulur, u ul në gjunjë para Tij dhe tha: “Zot, po të duash, Ti mund të më pastrosh.”
3 Jezusi zgjati dorën, e preku dhe tha: “Po, dua, qofsh i pastruar!”, dhe menjëherë gërbula iu pastrua.
4 Jezusi i tha: “Shiko se mos i thua njeriu; por shko, paraqitu te prifti dhe çoji dhuratën që ka urdhëruar Moisiu, që ta kesh si dëshmi për ta.”
5 Kur hyri në Kapernaum, iu afrua një kryeqindës, duke e lutur,
6 dhe tha: “Zot, shërbëtori im dergjet ulok në shtëpi dhe po heq të zitë e ullirit.”
7 Jezusi i tha: “Do të vij Unë dhe do ta shëroj.”
8 Kryeqindësi iu përgjigj dhe i tha: “Zot, nuk jam i denjë që Ti të hysh nën pullazin tim, por vetëm thuaj një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet,
9 sepse edhe unë jam njeri i varur nga të tjerët dhe kam nën vete ushtarë; dhe i them këtij: ‘Shko’ dhe ai shkon, e i them një tjetri: ‘Eja’ dhe ai vjen, dhe i them shërbëtorit tim: ‘Bëje këtë’ dhe ai e bën.”
10 Jezusi, kur dëgjoi këto, u mrekullua dhe u tha atyre që i vinin pas: “Me të vërtetë po ju them, asnjë njeri nuk kam gjetur në Izrael me kaq shumë besim.
11 Po ju them që shumë do të vijnë nga Lindja dhe nga Perëndimi dhe do të shtrohen në tryezë me Abrahamin, Isakun dhe Jakobin, në mbretërinë e qiejve,
12 kurse bijtë e mbretërisë do të flaken jashtë, në errësirë; atje do të ketë vajtim dhe kërcëllimë dhëmbësh.”
13 Jezusi i tha kryeqindësit: “Shko, siç ke besuar, ashtu t’u bëftë.” Në atë çast shërbëtori u shërua.
14 Kur Jezusi hyri në shtëpinë e Pjetrit, pa vjehrrën e tij që dergjej në shtrat me ethe.
15 Ia preku dorën dhe atë e lanë ethet. Ajo u ngrit dhe filloi t’i shërbejë.
16 Kur erdhi mbrëmja, i sollën shumë njerëz të pushtuar nga demonët. I dëboi frymët me një fjalë dhe i shëroi të gjithë të sëmurët,
17 që të përmbushej ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit Isaia: “Ai Vetë mori sëmundjet tona dhe mbarti lëngatat tona.”
18 Jezusi, kur pa se po rrethohej nga një turmë njerëzish, urdhëroi të kalonin matanë bregut.
19 Atëherë iu afrua një skrib dhe i tha: “Mjeshtër, do të të ndjek kudo që të shkosh.”
20 Jezusi i tha: “Dhelprat kanë strofulla dhe zogjtë e qiellit kanë fole, por Biri i Njeriut nuk ka ku të mbështesë kokën.”
21 Një tjetër nga dishepujt e Tij i tha: “Zot, më lër më parë të shkoj e të varros tim atë.”
22 Por Jezusi i tha: “Ndiqmë Mua dhe lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre.”
23 Pastaj Ai hipi në lundër dhe dishepujt e Tij e ndoqën pas.
24 Dhe ja, një stuhi e furishme shpërtheu papritur në det, saqë lundra u mbulua nga dallgët; por Ai flinte.
25 Dishepujt iu afruan dhe e zgjuan duke thënë: “Zot, na shpëto se po mbytemi.”
26 Ai u tha: “Përse keni kaq frikë, o njerëz besëpakë?” Pastaj, si u ngrit, qortoi erërat dhe detin e u bë një bunacë e madhe.
27 Njerëzit mbetën të mrekulluar dhe thoshin: “Ç’njeri është ky që edhe erërat, edhe deti, i binden!”
28 Kur kaloi përtej në vendin e gadarasve, Atë e takuan dy njerëz të pushtuar nga demonët, që po dilnin nga varrezat; kaq shumë të tërbuar ishin, saqë askush nuk guxonte të kalonte nga ajo rrugë.
29 Ata bërtitnin e thonin: “Ç’punë ke Ti me ne, Jezus, Bir i Perëndisë? Paske ardhur këtu që të na torturosh para kohe?”
30 Jo larg tyre ndodhej një kope e madhe derrash duke kullotur.
31 Demonët filluan t’i luten, duke thënë: “Po na përzure prej këtej, na dërgo te kopeja e derrave.”
32 Ai u tha: “Shkoni.” Me të dalë, ata u futën te derrat; dhe ja, e gjithë kopeja u turr poshtë shkrepit të thepisur mbi det dhe u mbyt në ujë.
33 Ata që kullosnin derrat, ua mbathën këmbëve dhe u larguan për në qytet, ku treguan gjithçka, si dhe atë që kishte ndodhur me të mbërthyerit nga demonët.
34 Dhe ja, i gjithë qyteti kishte dalë për të takuar Jezusin dhe, kur e panë, iu lutën që të largohej nga krahina e tyre.
1 Pasi hipi në një lundër, kaloi matanë dhe erdhi në qytetin e Vet.
2 I sollën një të paralizuar të shtrirë në një hasër dhe Jezusi, kur pa besimin e tyre, i tha të paralizuarit: “Mbahu, o bir, mëkatet e tua të janë falur.”
3 Dhe ja, disa prej skribëve thanë me vete: “Ky po blasfemon.”
4 Jezusi, duke ditur mendimet e tyre, tha: “Përse mendoni gjëra të liga në zemrat tuaja?
5 Çfarë është më e lehtë, të thuash: ‘Të janë falur mëkatet’, apo të thuash: ‘Ngrihu dhe ec’?
6 Por që ta dini se Biri i Njeriut ka pushtet mbi tokë për të falur mëkatet” – pastaj i tha të paralizuarit: “Ngrihu, merr hasrën dhe shko në shtëpi!”
7 Ai u ngrit dhe u largua për në shtëpi të vet.
8 Kur turmat e panë këtë, u mbushën me frikë dhe lëvduan Perëndinë që u kishte dhënë njerëzve një pushtet të tillë.
9 Si u largua prej andej, Jezusi pa një njeri, që quhej Mate, i cili ishte ulur në banakun e tagrambledhësit dhe i tha: “Më ndiq.” Mateu u ngrit dhe i shkoi pas.
10 Dhe ndodhi që ndërsa Jezusi ishte shtruar pranë tryezës në shtëpinë e Mateut, erdhën shumë tagrambledhës e mëkatarë dhe u shtruan për të ngrënë bashkë me Jezusin dhe dishepujt e Tij.
11 Farizenjtë, kur e panë këtë, u thanë dishepujve të Tij: “Përse po ha Mjeshtri juaj bashkë me tagrambledhësit e mëkatarët?”
12 Kur e dëgjoi këtë, Ai tha: “Nuk kanë nevojë për mjek të shëndoshët, por të sëmurët.
13 Por shkoni e mësoni ç’do të thotë kjo: ‘Dua mëshirë dhe jo flijim’, sepse nuk kam ardhur t’u bëj thirrje për pendim të drejtëve, por mëkatarëve.”
14 Pastaj Atij iu afruan dishepujt e Gjonit dhe thanë: “Përse ne dhe farizenjtë agjërojmë [shpesh], ndërsa dishepujt e Tu nuk agjërojnë?”
15 Jezusi u tha: “Si mund të mbajnë zi dasmorët për sa kohë që dhëndri është me ta? Por do të vijnë ditët kur do t’u merret dhëndri dhe atëherë ata do të agjërojnë.
16 Askush nuk vë arnë prej pëlhure të re në një rrobë të vjetër, sepse arna e re e gris rrobën dhe grisja hapet më tepër.
17 As nuk hedhin verë të re në kacekë të vjetër; përndryshe kacekët çahen, vera derdhet dhe kacekët prishen; por verën e re e hedhin në kacekë të rinj dhe kështu të dy ruhen.”
18 Ndërsa u thoshte këto gjëra, erdhi një nga paria e vendit, u përkul para Tij dhe tha: “Sapo vdiq ime bijë. Eja e vër dorën Tënde mbi të dhe ajo do të jetojë.”
19 Jezusi u ngrit dhe filloi t’i shkojë pas bashkë me dishepujt e Vet.
20 Dhe ja, një grua që kishte dymbëdhjetë vjet që vuante nga gjakrrjedhja, iu afrua nga prapa dhe i preku kindin e rrobës;
21 sepse thoshte me vete: “Veç t’ia prek pak rrobën dhe do të shërohem.”
22 Jezusi u kthye dhe, kur e pa, i tha: “Guxim, bija Ime, besimi yt të ka shëruar.” Dhe që nga ai çast gruaja u shërua.
23 Kur Jezusi erdhi në shtëpinë e të parit të vendit dhe, kur pa fyelltarët dhe turmën që bënte zhurmë,
24 u tha: “Largohuni, sepse vajza nuk ka vdekur, por po fle.” Ata filluan të qeshin me Të.
25 Por kur nxorën jashtë turmën, Ai hyri brenda, e zuri vajzën për dore dhe ajo u ngrit.
26 Lajmi për këtë u përhap në mbarë atë vend.
27 Pasi u largua prej andej, Jezusit i shkuan pas dy të verbër, duke thirrur e duke thënë: “Ki mëshirë për ne, o Bir i Davidit.”
28 Sapo hyri në shtëpi, iu afruan të verbrit dhe Jezusi u tha: “A besoni se mund ta bëj këtë?” Ata i thanë: “Po, Zot.”
29 Pastaj u preku sytë, duke thënë: “U bëftë sipas besimit tuaj!”
30 Atyre u erdhi shikimi dhe Jezusi i paralajmëroi në mënyrë të rreptë, duke thënë: “Shikoni, askush të mos e marrë vesh.”
31 Por ata, sapo dolën, e përhapën lajmin për Të në mbarë atë vend.
32 Dhe ja, ndërsa ata po dilnin, i sollën Jezusit një të pagojë, të pushtuar nga demoni.
33 Kur demoni u dëbua, i pagoji foli dhe turma mbeti e mrekulluar, duke thënë: “Kurrë nuk është parë një gjë e tillë në Izrael.”
34 Por farizenjtë thoshin: “Ai i dëbon demonët me anë të të parit të demonëve.”
35 Jezusi shkonte nëpër gjithë qytetet e fshatrat duke mësuar njerëzit ndër sinagogat e tyre, duke predikuar lajmin e mirë të mbretërisë dhe duke shëruar çdo sëmundje e çdo lëngatë.
36 Kur pa turmat, ndjeu dhembshuri për to, sepse ishin të rraskapitura dhe të lëna pas dore, si dhentë pa bari.
37 Pastaj u tha dishepujve të Vet: “Të korrat janë të bollshme, por argatët janë të paktë.
38 Prandaj, kërkojini Zotit të të korrave, që Ai të nxjerrë argatë në të korrat e Veta.”
1 Pasi i thirri të dymbëdhjetë dishepujt e Vet, u dha pushtet të dëbonin frymët e papastra dhe të shëronin çdo lloj sëmundjeje dhe lëngate.
2 Emrat e të dymbëdhjetë apostujve janë këta: i pari, Simoni, i quajtur Pjetër, Andrea vëllai i tij, Jakobi i biri i Zebedeut, Gjoni vëllai i tij,
3 Filipi, Bartolomeu, Thomai, Mateu tagrambledhësi, Jakobi i biri i Alfeut, Tadeu,
4 Simoni i Zellshmi, Juda Iskarioti, i cili më vonë e tradhtoi.
5 Këta të dymbëdhjetë dërgoi Jezusi dhe i porositi, duke u thënë: “Mos shkoni atje ku janë ata të kombeve e mos hyni në asnjë qytet të samaritanëve,
6 por më mirë shkoni te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.
7 Dhe gjatë rrugës, predikoni, duke thënë: ‘Mbretëria e qiejve po afron.’
8 Shëroni të sëmurët, ngjallni të vdekurit, pastroni të gërbulurit, nxirrni jashtë demonët; falas keni marrë, falas jepni.
9 Mos merrni me vete në brezat tuaj as ar, as argjend, as monedha bakri,
10 as trastë për udhë, as dy tunika, as sandale, as shkop, sepse punëtori e meriton ushqimin e vet.
11 Në çdo qytet ose fshat që të hyni, pyesni kush është i denjë në atë vend dhe qëndroni aty derisa të largoheni.
12 Kur të hyni në shtëpi, përshëndetni.
13 Dhe nëse ajo shtëpi e meriton, le të sundojë mbi të paqja juaj; por nëse nuk e meriton, te ju u ktheftë paqja juaj.
14 Nëse dikush nuk ju pranon, as nuk dëgjon fjalët tuaja, kur të dilni nga ajo shtëpi ose nga ai qytet, shkundni pluhurin nga këmbët tuaja.
15 Me të vërtetë po ju them, në ditën e gjykimit do ta ketë më të lehtë për të duruar vendi i Sodomës dhe i Gomorrës, sesa ai qytet.
16 Ja, Unë po ju dërgoj si delet në mes të ujqve; pra, bëhuni të matur si gjarpërinjtë dhe të dëlirë si pëllumbat.
17 Por ruhuni nga njerëzit, sepse do t’ju dorëzojnë në gjykata dhe do t’ju fshikullojnë në sinagogat e tyre;
18 do t’ju nxjerrin para sundimtarëve dhe para mbretërve, për shkakun Tim, që të dëshmoni para tyre dhe para kombeve.
19 Por kur t’ju dorëzojnë, mos u shqetësoni se si do të flisni ose çfarë do të thoni; sepse në atë çast do t’ju mësohet se çfarë duhet të thoni.
20 Sepse nuk jeni ju që po flisni, por është Fryma e Atit tuaj që flet nëpërmjet jush.
21 Vëllai do ta dorëzojë vëllanë që ta vrasin e ati të birin; fëmijët do të ngrenë krye kundër prindërve dhe do t’i bëjnë të vriten.
22 Do të urreheni nga të gjithë për shkak të emrit Tim, por kush qëndron deri në fund, ai do të shpëtohet.
23 Por, kur t’ju përndjekin në një qytet, ikni në një tjetër, sepse me të vërtetë po ju them, nuk do t’i keni përshkuar ende deri në fund qytetet e Izraelit, para se të vijë Biri i Njeriut.
24 Nxënësi nuk është mbi mësuesin, as shërbëtori mbi të zotin e vet.
25 Mjafton për dishepullin të jetë si mjeshtri i vet dhe për shërbëtorin si i zoti. Nëse të zotin e shtëpisë e kanë quajtur Beelzebul, aq më keq do t’i quajnë njerëzit e shtëpisë së tij!
26 Prandaj, mos ua kini frikën, sepse nuk ka asgjë të mbuluar që nuk do të zbulohet dhe të fshehtë që nuk do të merret vesh.
27 Çfarë t’ju them në errësirë, thuajeni në dritë dhe çfarë të dëgjoni si pëshpëritje në vesh, predikojeni majë pullazeve.
28 Mos ua kini frikën atyre që vrasin trupin, por që nuk mund të vrasin shpirtin; por më tepër kijani frikën Atij që mund t’ju shkatërrojë si shpirtin ashtu edhe trupin në ferr.
29 A nuk shiten dy trumcakë për një aspër? Megjithatë asnjëri prej tyre nuk do të bjerë në tokë pa vullnetin e Atit tuaj.
30 Edhe fijet e flokut i keni të gjitha të numëruara.
31 Prandaj mos kini frikë, ju vleni më tepër se shumë trumcakë.
32 Pra, kushdo që do të më pranojë Mua para njerëzve, edhe Unë do ta pranoj para Atit tim që është në qiej.
33 Por kushdo që më mohon Mua para njerëzve, edhe Unë do ta mohoj para Atit tim që është në qiej.
34 Mos mendoni se kam ardhur të sjell paqe mbi tokë. Nuk kam ardhur të sjell paqe, por shpatë.
35 Sepse kam ardhur të fus njeriun në mëri me të atin, bijën me të ëmën dhe nusen me të vjehrrën.
36 Dhe armiqtë e njeriut do të jenë vetë njerëzit e shtëpisë së tij.
37 Ai që do atin ose të ëmën më shumë se Mua, nuk është i denjë për Mua, dhe ai që do të birin ose të bijën më shumë se Mua, nuk është i denjë për Mua.
38 Ai që nuk merr kryqin e vet dhe nuk më ndjek Mua, nuk është i denjë për Mua.
39 Ai që e gjen jetën e vet do ta humbë atë, dhe ai që e humb jetën e vet për hirin Tim, do ta gjejë atë.
40 Ai që ju pranon ju, më pranon Mua dhe ai që më pranon Mua, pranon Atë që më ka dërguar Mua.
41 Ai që pranon një profet meqë është profet, do të marrë shpërblim profeti; ai që pranon një njeri të drejtë sepse është njeri i drejtë, do të marrë shpërblimin e të drejtit.
42 Dhe kushdo që do t’i japë për të pirë njërit prej këtyre të vegjëlve vetëm një kupë ujë të ftohtë, sepse është dishepulli Im, me të vërtetë po ju them, ai nuk do ta humbasë shpërblimin e vet.”
1 Dhe ndodhi që kur Jezusi mbaroi së udhëzuari të dymbëdhjetë dishepujt e Vet, u largua prej andej, që të japë mësim dhe të predikonte në qytetet e tyre.
2 Kur Gjoni dëgjoi në burg për punët e Krishtit, dërgoi fjalë me anë të dishepujve të vet
3 dhe i tha: “A je Ti Ai që duhej të vinte, apo duhet të presim një tjetër?”
4 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Shkoni dhe i thoni Gjonit këto që dëgjoni dhe shikoni.
5 Të verbërve po u kthehet shikimi dhe të çalët po ecin, të gërbulurit po pastrohen dhe të shurdhërit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen dhe të varfërve po u predikohet ungjilli.
6 Lum ai që nuk shkandullohet për shkakun Tim.”
7 Kur ata u larguan, Jezusi filloi t’i fliste turmës për Gjonin: “Çfarë dolët për të parë në shkretëtirë? Një kallam që tundet nga era?
8 Pra, çfarë dolët për të parë? Një njeri të veshur me petka të buta? Sigurisht që jo, ata që mbajnë rroba të buta, rrinë në pallatet e mbretërve.
9 Pra, çfarë dolët për të parë? Një profet? Po, po ju them, madje shumë më tepër se një profet.
10 Sepse ky është ai për të cilin është shkruar: ‘Ja, Unë po dërgoj lajmëtarin Tim para Teje, i cili do të përgatisë udhën Tënde para Teje.’
11 Me të vërtetë po ju them, midis atyre që kanë lindur prej gruaje, nuk ka dalë ndonjë më i madh se Gjon Pagëzori; por më i vogli në mbretërinë e qiejve është më i madh se ai.
12 Që nga ditët e Gjon Pagëzorit deri tani mbi mbretërinë e qiejve është ushtruar dhunë dhe përdhunuesit e zaptojnë.
13 Sepse të gjithë Profetët dhe Ligji kanë profetizuar deri në ditët e Gjonit.
14 Dhe nëse doni ta pranoni, ai është Elia, i cili duhej të vinte.
15 Ai që ka veshë, le të dëgjojë.
16 Por me kë ta krahasoj këtë brez? U ngjan fëmijëve të ulur në sheshet e tregut, që u thërrasin vërsnikëve
17 dhe u thonë: ‘I ramë fyellit për ju dhe ju nuk hodhët valle; qamë me vaje dhe ju nuk derdhët lot.’
18 Erdhi Gjoni, që as nuk ha e as nuk pi, dhe thonë ‘Ka demon.’
19 Erdhi Biri i Njeriut, që ha e pi, dhe thonë: ‘Ja, një njeri grykës dhe i dhënë pas verës, mik me tagrambledhësit dhe me mëkatarët. Por urtësia përligjet nga veprat e veta.”
20 Pastaj filloi të qortojë qytetet ku janë kryer pjesa më e madhe e mrekullive të Tij, sepse ato nuk u penduan.
21 “Mjerë ti, o Korazin! Mjerë ti, o Betsaida! Sepse sikur mrekullitë që u kryen ndër ju, të kishin ndodhur në Tir e në Sidon, ata do të ishin penduar prej kohësh të veshur me grathore e me hi në kokë.
22 Megjithatë, po ju them se në ditën e gjykimit Tiri e Sidoni do ta kenë më të lehtë se ju për të duruar.
23 Dhe ti, Kapernaum, mos vallë do të lartësohesh deri në qiell? Poshtë në ferr do të gremisesh, sepse sikur mrekullitë që janë kryer në ty, të ishin kryer në Sodomë, ajo do të ishte në këmbë edhe sot.
24 Por po ju them, në ditën e gjykimit vendi i Sodomës do ta ketë më të lehtë se ty për të duruar.”
25 Në atë kohë Jezusi u përgjigj e tha: “Të lëvdoj Ty o Atë, Zot i qiellit dhe i dheut, sepse ua mbajte të fshehura këto gjëra të mençurve e të zgjuarve dhe ua zbulove fëmijëve të vegjël.
26 Po, o Atë, sepse kështu të ka pëlqyer Ty.
27 Gjithçka më është dhënë nga Ati Im; askush nuk e njeh Birin veç Atit; dhe askush nuk e njeh Atin përveç Birit dhe atij që dëshiron t’ia zbulojë Biri.
28 Ejani tek Unë, të gjithë ju që jeni të sfilitur e të rënduar dhe Unë do t’ju bëj të preheni.
29 Merrni mbi vete zgjedhën Time dhe mësoni prej Meje; sepse jam zemërbutë e i përvuajtur në zemër dhe do të gjeni prehje për shpirtrat tuaj.
30 Sepse zgjedha Ime është e butë dhe barra Ime është e lehtë.”
1 Në atë kohë, Jezusi shkonte një të shtunë përmes të mbjellave; dishepujt e Tij i kishte marrë uria dhe filluan të këpusnin kallinj e të hanin.
2 Kur farizenjtë e panë këtë, i thanë: “Ja, dishepujt e Tu po bëjnë atë që nuk e lejon ligji të shtunën.”
3 Por Ai u tha: “A nuk e paskeni lexuar ç’bëri Davidi kur e mori uria atë dhe ata që e shoqëronin?
4 A nuk e paskeni lexuar që ai hyri në shtëpinë e Perëndisë dhe hëngri bukët e përkushtimit, të cilat nuk i lejohej t’i hante as atij, as atyre që ishin me të, me përjashtim vetëm të priftërinjve?
5 A nuk e paskeni lexuar në Ligj që të shtunave në tempull priftërinjtë e përdhosin këtë ditë, dhe megjithatë janë pa faj?
6 Por po ju them, që këtu ka një më të madh se tempulli.
7 Po ta dinit ç’do të thotë: ‘Dua mëshirë dhe jo flijim’, nuk do t’i kishit dënuar të pafajshmit.
8 Sepse Biri i Njeriut është Zot i së shtunës.”
9 Pasi u largua prej andej, Ai shkoi në sinagogën e tyre.
10 Dhe ja, aty ishte një njeri që e kishte dorën të tharë. Ata e pyetën dhe i thanë: “A është e ligjshme të shërosh të shtunave?” Këtë e bënë që ta padisnin.
11 Ai u tha: “Cili do të jetë ai njeri prej jush, që ka një dele, dhe po t’i bjerë në gropë të shtunën, nuk do ta kapë e ta ngrejë?
12 Por sa shumë më i çmueshëm se delja është një njeri! Prandaj, të bësh mirë të shtunave, është e lejueshme.”
13 Pastaj i tha atij njeriu: “Shtrije dorën.” Ai e shtriu dhe dora iu ngjall e u bë e shëndoshë si tjetra.
14 Farizenjtë dolën jashtë dhe thurën një plan kundër Tij, si ta zhduknin.
15 Por kur Jezusi e mori vesh, u largua prej andej. Turma të mëdha i shkuan pas dhe Ai i shëroi të gjithë.
16 I porosiste në mënyrë të rreptë që të mos tregonin se kush ishte,
17 që të përmbushej ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit Isaia,
18 “Ja, shërbëtori Im, që e kam zgjedhur, i dashuri Im, tek i cili gjen kënaqësi shpirti Im; do ta vë Frymën Time mbi Të dhe Ai do t’u shpallë kombeve drejtësinë.
19 Ai nuk do të grindet, as nuk do të bërtasë; askush nuk do t’ia dëgjojë zërin në rrugë.
20 Kallam të thyer nuk do të copëtojë dhe fitil që nxjerr tym nuk do të shuajë, derisa t’i sigurojë fitoren drejtësisë.
21 Në emrin e Tij do t’i varin shpresat kombet.”
22 Pastaj i sollën një njeri të pushtuar nga demonët, të verbër e të pagojë. Ai e shëroi, kështu që i pagoji mund të fliste dhe të shihte.
23 E gjithë turma u mrekullua dhe tha: “A nuk është ky biri i Davidit?”
24 Kur farizenjtë e dëgjuan, thanë: “Ky i dëbon demonët vetëm me anë të Beelzebulit, të parit të demonëve.”
25 Por Jezusi, duke ditur mendimet e tyre, u tha: “Çdo mbretëri e përçarë do të shembet dhe çdo qytet ose shtëpi e përçarë nuk do të qëndrojë dot.
26 Por edhe sikur Satani të dëbojë Satanin, ai është i përçarë me veten e tij; si mund të qëndrojë pra, mbretëria e tij?
27 Nëse Unë i dëboj demonët me anë të Beelzebulit, po bijtë tuaj, me anë të kujt i dëbojnë demonët? Prandaj, ata do të jenë gjykatësit tuaj.
28 Nëse Unë i dëboj demonët me anë të Frymës së Perëndisë, atëherë te ju ka ardhur mbretëria e Perëndisë.
29 Ose si mund të hyjë dikush në shtëpinë e të fortit e t’i grabisë plaçkat pa e lidhur më parë të fortin? Vetëm atëherë mund t’i plaçkisë shtëpinë.
30 Kush nuk është me Mua, është kundër Meje; kush nuk mbledh me Mua, shkapërdan.
31 Prandaj po ju them, çdo mëkat e blasfemi do t’u falet njerëzve, por blasfemia kundër Frymës nuk do t’u falet.
32 Kujtdo që flet një fjalë kundër Birit të Njeriut, do t’i falet, por kujtdo që flet kundër Frymës së Shenjtë, nuk do t’i falet, as në këtë jetë, as në atë që do të vijë.
33 Ose bëjeni pemën të mirë dhe fryti saj do të jetë i mirë, ose bëjeni pemën të kalbur dhe fryti i saj do të jetë i kalbur, sepse pema njihet nga fryti i saj.
34 O pjella nepërkash, si mund të flisni gjëra të mira ju, që jeni të ligj? Sepse çka e mbush zemrën, atë e flet goja.
35 Njeriu i mirë nxjerr gjëra të mira nga thesari i vet i mirë dhe njeriu i lig nxjerr gjëra të këqija nga thesari i vet i keq.
36 Por po ju them, që për çdo fjalë boshe që do të thonë njerëzit, do të japin llogari në ditën e gjykimit.
37 Sepse nga fjalët e tua do të përligjesh dhe nga fjalët e tua do të dënohesh.”
38 Pastaj, disa prej skribëve dhe farizenjve iu përgjigjën e thanë: “Mjeshtër, duam të shohim një shenjë prej Teje.”
39 Ai iu përgjigj dhe u tha: “Ky brez i lig dhe kurorëshkelës dashka një shenjë. Por asnjë shenjë nuk ka për t’iu dhënë, veç shenjës së profetit Jona.
40 Sepse ashtu si qëndroi Jona tri ditë e tri net në bark të përbindëshit të detit, po ashtu edhe Biri i Njeriut do të rrijë tri ditë e tri net në zemër të dheut.
41 Njerëzit e Ninivës do të ngrihen në kohën e gjykimit me këtë brez dhe do ta dënojnë, sepse ata u penduan pas predikimit të Jonës dhe vërtet, këtu ka një më të madh se Jona.
42 Mbretëresha e Jugut do të ngrihet në kohën e gjykimit me këtë brez dhe do ta dënojë, sepse ajo kishte ardhur nga skajet e dheut për të dëgjuar mençurinë e Solomonit; dhe ja, këtu ka një më të madh se Solomoni.
43 Kur fryma e papastër del nga njeriu, ajo endet nëpër vende të thata duke kërkuar prehje, por nuk e gjen.
44 Pastaj thotë: ‘Do të kthehem në banesën time nga kam dalë’, dhe, kur vjen, e gjen atë të zbrazur, të pastruar e të rregulluar.
45 Atëherë shkon dhe merr me vete shtatë frymë të tjera më të liga se vetja dhe hyjnë e zënë vend aty; gjendja e atij njeriu tani bëhet më e keqe se më parë. Po kështu do të ndodhë edhe me këtë brez të lig.”
46 Ndërsa vazhdonte t’i fliste turmës, ja, e ëma dhe vëllezërit e Tij po qëndronin jashtë dhe kërkonin të flisnin me Të.
47 Dikush i tha: “Ja, nëna dhe vëllezërit e Tu janë jashtë e duan të flasin me Ty.”
48 Por Ai u përgjigj dhe i tha atij që i foli: “Kush është nëna Ime dhe kush janë vëllezërit e Mi?”
49 Pastaj, duke shtrirë dorën drejt dishepujve të Vet, tha: “Ja, nëna Ime dhe vëllezërit e Mi.
50 Sepse kushdo që bën vullnetin e Atit Tim që është në qiej, ai është për Mua vëlla, motër e nënë.”
1 Atë ditë Jezusi doli nga shtëpia dhe u ul buzë detit.
2 Rreth Tij u mblodhën turma aq të mëdha, saqë iu desh të hipte në një lundër dhe u ul; e gjithë turma qëndronte në breg.
3 Pastaj Ai u foli atyre për shumë gjëra me shëmbëlltyra, duke thënë: “Ja, bujku doli për të mbjellë
4 dhe ndërsa mbillte, disa fara ranë gjatë rrugës dhe zogjtë erdhën e i përlanë të gjitha.
5 Por një pjesë tjetër ranë ndër gurishte, ku nuk kishte shumë dhe; ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte shumë i thellë.
6 Me të dalë dielli, ato u përcëlluan dhe, meqë nuk kishin rrënjë, u fishkën.
7 Disa të tjera ranë nëpër driza dhe drizat u rritën dhe ua zunë frymën.
8 Pjesa tjetër ra në tokë të mirë dhe dha fryt, njëra njëqind, një tjetër gjashtëdhjetë, një tjetër tridhjetëfish.
9 Kush ka veshë, le të dëgjojë.”
10 U afruan dishepujt dhe i thanë: “Përse u flet atyre me shëmbëlltyra?”
11 Ai u përgjigj dhe u tha: “Sepse juve ju është dhënë mundësia të njihni të fshehtat e mbretërisë së qiejve, por atyre nuk u është dhënë.
12 Sepse atij që ka, do t’i jepet, dhe ai do të ketë me tepri, por kushdo që nuk ka, atij do t’i merret edhe ajo që ka.
13 Prandaj u flas me shëmbëlltyra, sepse megjithëse shikojnë, nuk shohin, megjithëse dëgjojnë, në të vërtetë as nuk dëgjojnë, as nuk kuptojnë.
14 Tek ata është përmbushur profecia e Isaias, që thotë: ‘Për të dëgjuar, do ta dëgjoni, por nuk do të merrni gjë vesh; me sytë hapur do të vështroni, por nuk do të shihni.
15 Sepse zemra e këtij populli është ngurtësuar dhe veshët u janë rënduar; sytë i kanë mbyllur. Përndryshe mund të shihnin me sy, të dëgjonin me veshë, të kuptonin me zemër e të ktheheshin, dhe Unë do t’i shëroja.’
16 Lum sytë tuaj që shohin dhe veshët tuaj që dëgjojnë.
17 Sepse, me të vërtetë ju them, shumë profetë dhe njerëz të drejtë kanë pasur dëshirë të shohin ato që shihni ju, por nuk i kanë parë dot, të dëgjojnë ato që dëgjoni ju, por nuk i kanë dëgjuar dot.
18 Prandaj, dëgjoni shëmbëlltyrën e mbjellësit.
19 Kur dikush dëgjon fjalën e mbretërisë dhe nuk e merr vesh, vjen i ligu dhe i rrëmben atë çka ishte mbjellë në zemrën e tij. Kjo është fara që ishte mbjellë gjatë rrugës.
20 Kurse fara e mbjellë në gurishte është ai që dëgjon fjalën dhe e pret menjëherë me gëzim.
21 Por, meqë nuk ka rrënjë në vetvete, nuk jeton gjatë dhe, kur vjen mundimi e përndjekja për shkak të fjalës, ai menjëherë rrëzohet.
22 Fara e mbjellë në driza është ai që e dëgjon fjalën, por shqetësimet e kësaj bote dhe mashtrimi i pasurisë e mbysin fjalën dhe ajo nuk jep fryt.
23 Por fara e mbjellë në tokë të mirë, është pikërisht ai që dëgjon fjalën dhe e kupton; ky madje jep edhe fryte dhe prodhon njëri njëqind, tjetri gjashtëdhjetë, i treti tridhjetëfish.”
24 Ai u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër dhe tha: “Mbretëria e qiejve i ngjason një njeriu që mbolli farë të mirë në arën e vet.
25 Por kur njerëzit po flinin, erdhi armiku i tij dhe mbolli egjër përmes grurit dhe u largua.
26 Kur mbiu bari dhe nxori kallinj, atëherë mbiu edhe egjra.
27 Shërbëtorët e të zotit të shtëpisë erdhën dhe i thanë: ‘Zotëri, a nuk mbolle farë të mirë në arën tënde? Atëherë nga doli egjra?’
28 Ai u tha: ‘Këtë e ka bërë ndonjë njeri armik.’ Shërbëtorët i thanë: ‘A do që të shkojmë ta tëharrim?’
29 Ai tha: ‘Jo, sepse ka rrezik që duke tëharrur egjrën, mund të shkulni bashkë me të edhe grurin.
30 Lërini të rriten së bashku derisa të vijnë të korrat dhe atëherë do t’u them korrësve: “Mblidhni më parë egjrën dhe lidheni në duaj për ta djegur, kurse grurin shtjereni në grunarin tim”.’”
31 Ai u tregoi një tjetër shëmbëlltyrë dhe tha: “Mbretëria e qiejve i ngjason kokrrës së sinapit, të cilën e mori dikush dhe e mbolli në arën e vet.
32 Ajo vërtet është më e vogla nga të gjitha farat, por kur rritet, ua kalon të gjitha barërave dhe bëhet pemë, aq sa vijnë zogjtë e qiellit dhe bëjnë fole në degët e saj.”
33 Ai u tha një shëmbëlltyrë tjetër: “Mbretëria e qiejve i ngjason majasë që mori një grua dhe e shtiu në tre shinikë miell, derisa u mbrujt i tëri.”
34 Të gjitha këto Jezusi ia tha turmës me shëmbëlltyra; asgjë nuk u thoshte pa shëmbëlltyrë.
35 Kështu u përmbush ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit: “Do ta hap gojën Time me shëmbëlltyra dhe do të flas gjëra që kanë qenë të fshehta që prej themelimit të botës.”
36 Pastaj, si e la turmën, hyri në shtëpi dhe dishepujt e Tij iu afruan e i thanë: “Na shpjego shëmbëlltyrën e egjrës në arë.”
37 Ai u përgjigj dhe tha: “Ai që mbjell farën e mirë, është Biri i Njeriut.
38 Ara është bota dhe fara e mirë janë bijtë e mbretërisë; ndërsa egjra janë bijtë e të ligut.
39 Armiku që i mbolli ato, është djalli; të korrat janë fundi i jetës dhe korrësit janë engjëjt.
40 Pra, ashtu si mblidhet egjra e digjet në zjarr, po ashtu do të ndodhë në fund të jetës.
41 Biri i Njeriut do të dërgojë engjëjt e Vet dhe ata do të shkulin nga mbretëria e Tij gjithçka që çon në mëkat, si dhe ata që bëjnë paudhësi.
42 Do t’i flakin në furrën e zjarrit; atje do të ketë kujë dhe kërcëllimë dhëmbësh.
43 Pastaj të drejtët do të shndrijnë si dielli në mbretërinë e Atit të tyre. Ai që ka veshë, le të dëgjojë.
44 Mbretëria e qiejve i ngjason thesarit të fshehur në arë, që e gjeti dikush, e fshehu dhe nga gëzimi shkoi e shiti gjithçka që kishte dhe e bleu atë arë.
45 Gjithashtu, mbretëria e qiejve i ngjason një tregtari që kërkon margaritarë të bukur.
46 Kur gjeti një margaritar shumë të çmueshëm, iku dhe shiti gjithë ç’kishte dhe e bleu.
47 Gjithashtu, mbretëria e qiejve i ngjason rrjetës që e hodhën në det, që mblodhi gjithfarë lloj peshqish.
48 Kur u mbush plot, e tërhoqën në breg; u ulën dhe i mblodhën në kosh peshqit e mirë dhe të këqinjtë i flakën.
49 Ashtu do të ndodhë në fund të jetës; do të dalin engjëjt dhe do të veçojnë të ligjtë nga gjiri i të drejtëve,
50 dhe do t’i flakin në furrën e zjarrit; atje do të ketë kujë dhe kërcëllimë dhëmbësh.
51 A i kuptuat të gjitha këto gjëra?” Ata i thanë: “Po.”
52 Ai u tha: “Prandaj, çdo skrib që është bërë dishepull i mbretërisë së qiejve, i ngjan të zotit të shtëpisë që nxjerr nga thesari i vet gjëra të reja e të vjetra.”
53 Dhe ndodhi që kur Jezusi i mbaroi këto shëmbëlltyra, u largua prej andej.
54 Me të shkuar në qytetin e Vet amtar, filloi t’i mësonte njerëzit në sinagogën e tyre, aq sa ata mrekulloheshin dhe thoshin: “Nga e merr ky këtë mençuri dhe fuqinë për të bërë mrekullira?
55 A nuk është ky i biri i zdrukthëtarit? A nuk ia quajnë të ëmën Mari dhe vëllezërit e Tij Jakob, Jozef, Simon e Judë?
56 A nuk janë të gjitha motrat e Tij me ne? Pra, nga i vijnë këtij njeriu gjithë këto gjëra?”
57 Dhe u zemëruan me Të. Por Jezusi u tha: “Nuk ka profet pa nder, veçse në atdheun e vet dhe në shtëpinë e vet.”
58 Atje nuk bëri shumë mrekullira për shkak të mosbesimit të tyre.
1 Në atë kohë tetrarkut Herod i vajti në vesh fama e Jezusit
2 dhe u tha shërbëtorëve të vet: “Ky është Gjon Pagëzori; ai u ngjall nga të vdekurit. Prandaj veprojnë tek ai fuqi për të bërë mrekulli.”
3 Herodi, pasi e kishte kapur Gjonin, e lidhi dhe e futi në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet.
4 Sepse Gjoni i thoshte: “Nuk të lejohet ta mbash atë.”
5 Donte ta vriste Gjonin, por kishte frikë turmën, sepse e mbanin për profet.
6 Kur u festua ditëlindja e Herodit, e bija e Herodiadës vallëzoi para tyre dhe Herodit i pëlqeu kaq shumë,
7 saqë i premtoi, duke u betuar, se do t’i jepte çfarëdo që t’i kërkonte.
8 Ajo, e nxitur nga e ëma, tha: “Ma jep këtu në pjatë kokën e Gjon Pagëzorit.”
9 Mbreti u pikëllua shumë, por për hir të betimit dhe të atyre që ishin shtruar me të në tryezë, urdhëroi që t’ia jepnin.
10 Dërgoi dhe i prenë kokën Gjonit në burg.
11 E sollën kokën e tij në pjatë dhe ia dhanë vajzës, e cila ia çoi së ëmës.
12 Kur erdhën dishepujt e Gjonit, morën kufomën e tij, e varrosën dhe shkuan e i treguan Jezusit.
13 Jezusi, me ta dëgjuar, iku prej andej me lundër në një vend të shkretë, në vetmi, dhe, kur e morën vesh turmat, e ndoqën më këmbë nga qytetet.
14 Me të zbritur në tokë, Ai pa një turmë të madhe dhe, duke ndjerë keqardhje për ta, i shëroi të sëmurët e tyre.
15 Me të ardhur mbrëmja, iu afruan dishepujt dhe i thanë: “Ky është një vend i shkretë dhe ora tashmë ka kaluar; nisi turmat, që të shkojnë nëpër fshatra e të blejnë diçka për të ngrënë.”
16 Jezusi u tha: “Nuk është nevoja të largohen; jepuni ju diçka të hanë.”
17 Ata i thanë: “Këtu kemi vetëm pesë bukë dhe dy peshq.”
18 Ai tha: “M’i sillni këtu.”
19 Si e urdhëroi turmën të ulej në bar, mori pesë bukët dhe dy peshqit dhe, duke shikuar lart nga qielli, i bekoi, i copëtoi bukët dhe ua dha dishepujve dhe dishepujt ia ndanë turmës.
20 Hëngrën të gjithë e u nginjën dhe me copat që tepruan, mbushën dymbëdhjetë shporta plot.
21 Ata që hëngrën, ishin rreth pesë mijë burra, veç grave dhe fëmijëve.
22 Pastaj Ai i urdhëroi menjëherë dishepujt e Vet të hipnin në lundër dhe t’i dilnin përpara në bregun tjetër, derisa të përcillte turmën.
23 Me të nisur turmën, u ngjit në mal në vetmi për t’u lutur. Kur erdhi mbrëmja, Ai ishte atje i vetëm.
24 Por lundra tashmë ishte në mes të detit larg bregut, duke u përplasur nga dallgët, sepse era frynte në drejtim të kundërt.
25 Në orët e para të mëngjesit Ai shkoi tek ata, duke ecur mbi det.
26 Kur dishepujt e panë duke ecur mbi det, i zuri frika dhe thanë: “Është fantazmë” dhe bërtitën të trembur.
27 Por Jezusi u foli menjëherë dhe u tha: “Qetësohuni, jam Unë. Mos kini frikë.”
28 Pjetri iu përgjigj dhe i tha: “Zot, nëse je Ti, më thuaj që të vij tek Ti mbi ujë.”
29 Ai tha: “Eja!” Pjetri zbriti nga lundra dhe filloi të ecte mbi ujë duke shkuar te Jezusi.
30 Por kur pa erën [e tërbuar], e pushtoi frika dhe, me të parë që po fundosej, thirri, duke thënë: “Zot, shpëtomë!”
31 Jezusi i zgjati dorën menjëherë, e kapi dhe i tha: “O njeri besëpakë, përse dyshove?”
32 Kur hipën në lundër, era pushoi.
33 Ata që ishin në lundër, e adhuruan duke thënë: “Vërtet je Biri i Perëndisë!”
34 Pasi kaluan matanë, zbritën në tokë në Gjenezaret.
35 Njerëzit e atij vendi, kur e njohën Jezusin, dërguan fjalë anembanë vendit dhe i sollën të gjithë ata që kishin sëmundje.
36 I luteshin që vetëm sa t’i preknin kindin e rrobës dhe të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.
1 Pastaj Jezusit iu afruan disa farizenj dhe skribë nga Jeruzalemi dhe i thanë,
2 “Përse po e shkelin dishepujt e Tu traditën e më të vjetërve? Sepse ata nuk bëjnë larjen e duarve kur hanë bukë.”
3 Ai u përgjigj dhe u tha: “Po ju vetë, përse e shkelni urdhërimin e Perëndisë për hir të traditës suaj?
4 Sepse Perëndia ka thënë: ‘Ndero atin dhe nënën tënde’ dhe ‘ai që mallkon atin ose nënën, duhet të vritet.’
5 Kurse ju thoni që po t’i thotë dikush atit ose nënës: ‘Çdo gjë që mund të përfitonit prej meje, është dhuratë për Perëndinë,’
6 nuk është i detyruar të nderojë atin e vet me të. Me këtë e keni zhvlerësuar fjalën e Perëndisë për hir të traditës suaj.
7 Hipokritë! Mirë pati profetizuar Isaia për ju, kur thoshte,
8 ‘Me gojë më nderon ky popull; por me zemër janë shumë larg Meje.
9 Më kot më adhurojnë, duke dhënë mësime që janë urdhëresa njerëzish.’”
10 Pastaj thirri rreth vetes turmën dhe i tha: “Dëgjoni dhe merrni vesh!
11 Çka hyn nga goja, nuk e përlyen njeriun, por çka del prej goje, ajo e përlyen njeriun.”
12 Pastaj dishepujt iu afruan dhe i thanë: “A e di që farizenjtë të kanë marrë mëri, kur dëgjuan atë që the?”
13 Ai u përgjigj dhe tha: “Çdo bimë që nuk e ka mbjellë Ati im qiellor, do të shkulet nga rrënjët.
14 Lërini ata; janë të verbër që u prijnë të verbërve. Kur i verbri i prin të verbrit, të dy do të bien në gropë.”
15 Pjetri mori fjalën dhe i tha: “Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë.”
16 Ai tha: “A mos ju ka lënë mendja edhe ju?
17 A nuk e kuptoni që çdo gjë që hyn në gojë, shkon në bark dhe përfundon në gropën e zezë?
18 Por çka del prej goje, vjen nga zemra, dhe kjo e përlyen njeriun.
19 Sepse nga zemra vijnë mendimet e liga, vrasjet, tradhtia bashkëshortore, fëlliqësitë morale, vjedhjet, dëshmitë e rreme dhe blasfemitë.
20 Këto janë ato që e përlyejnë njeriun; por të hash pa larë duart, nuk e përlyen njeriun.”
21 Pastaj Jezusi doli prej andej dhe shkoi në krahinat e Tirit dhe të Sidonit.
22 Dhe ja, një grua kanaanite që kishte ardhur nga ato anë, filloi të thërriste, duke thënë: “Ki mëshirë për mua, o Zot, Bir i Davidit; ime bijë po mundohet keq nga demoni.”
23 Ai nuk i ktheu përgjigje. Dishepujt iu afruan dhe i thanë, duke e lutur: “Na e largo, sepse po na vjen pas duke thirrur.”
24 Ai u përgjigj dhe tha: “Jam dërguar vetëm për delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.”
25 Por ajo erdhi dhe, duke rënë në gjunjë para Tij, tha: “Zot, ndihmomë!”
26 Ai u përgjigj dhe tha: “Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve dhe tua hedhësh qenve.”
27 Ajo tha: “Po, Zot, por edhe qentë hanë nga thërrimet që bien nga tryeza e të zotit të tyre.”
28 Atëherë Jezusi u përgjigj dhe i tha: “Grua, i madh është besimi yt. U bëftë ashtu siç do ti.” Dhe që nga ai çast vajza e saj u shërua.
29 Pasi u largua prej andej, Jezusi shkoi buzë detit të Galilesë; pastaj u ngjit në mal dhe u ul atje.
30 Turma të mëdha iu afruan, duke sjellë me vete të çalë, të verbër, ulokë e shumë të sëmurë të tjerë që i vendosën para këmbëve të Tij e Ai i shëroi,
31 aq sa turmat u mrekulluan, kur panë të pagojët që flisnin, ulokët të shëruar, të çalët që ecnin, të verbrit që shihnin dhe përlëvdonin Perëndinë e Izraelit.
32 Jezusi thirri dishepujt e Vet e tha: “Po më vjen keq për turmën, sepse ka tri ditë që po rrinë me Mua, dhe nuk kanë ç’të hanë. Nuk dua t’i largoj të uritur, se mos u bie të fikët rrugës.”
33 Dishepujt e Tij i thanë: “E ku të gjejmë aq shumë bukë në këtë vend të shkretë, sa të ngopim me bukë një turmë kaq të madhe?”
34 Jezusi u tha: “Sa bukë keni?” Ata i thanë: “Shtatë bukë dhe disa peshq të vegjël.”
35 Ai i tha turmës të ulej përtokë.
36 Mori shtatë bukët dhe peshqit dhe si tha lutjen e falënderimit, i theu dhe filloi t’ua jepte dishepujve të Vet dhe këta ia shpërndanë turmës.
37 Të gjithë hëngrën dhe u nginjën. Pastaj dishepujt mblodhën ç’teproi nga copat në shtatë shporta të mbushura plot.
38 Ata që hëngrën, ishin katër mijë burra, veç grave dhe fëmijëve.
39 Pasi e kishte përcjellë turmën, Jezusi hipi në lundër dhe shkoi në krahinën e Magdalasë.
1 Farizenjtë dhe saducenjtë iu afruan dhe, për ta vënë në provë, i kërkuan t’u tregonte një shenjë nga qielli.
2 Por Ai u përgjigj dhe u tha: “Kur ngryset, ju thoni: ‘Do të kemi mot të mirë, sepse qielli kuqëlon.’
3 Dhe në mëngjes thoni: ‘Do të kemi mot me stuhi sot, sepse qielli kuqëlon dhe është i vrenjtur.’ Sa mirë dini të dalloni pamjen e qiellit, ndërsa shenjat e kohëve nuk arrini t’i dalloni?
4 Ky brez i lig dhe kurorëshkelës dashka një shenjë, por asnjë shenjë nuk ka për t’iu dhënë, veç shenjës së Jonas.” Dhe si i la ata pas, u largua.
5 Kur dishepujt kaluan në bregun tjetër, harruan të merrnin me vete bukët.
6 Jezusi u tha: “Kini kujdes e ruhuni nga majaja e farizenjve dhe e saducenjve.”
7 Filluan ta shqyrtonin këtë midis tyre, duke thënë: “E thotë ngaqë nuk morëm bukë me vete.”
8 Jezusi, që e mori vesh, tha: “O njerëz besëpakë, përse flisni midis jush, se nuk paskeni bukë?
9 Ende nuk e keni marrë vesh? A nuk ju kujtohen pesë bukët për pesë mijë vetat dhe sa shumë shporta mbushët?
10 As shtatë bukët e katër mijë vetave dhe sa shumë shporta mbushët?
11 Si nuk e merrni vesh, se nuk ju fola për bukët? Por ruhuni nga majaja e farizenjve dhe e saducenjve.”
12 Pastaj ata e kuptuan që Ai nuk u kishte thënë të ruheshin nga majaja e bukës, por nga mësimi i farizenjve dhe i saducenjve.
13 Kur Jezusi erdhi në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti dishepujt e Vet: “Kush thonë njerëzit se është Biri i Njeriut?”
14 Ata thanë: “Disa thonë, Gjon Pagëzori; të tjerë, Elia; disa të tjerë, Jeremia ose njëri nga profetët.”
15 Ai u tha: “Po ju, kush thoni se jam Unë?”
16 Simon Pjetri u përgjigj dhe tha: “Ti je Krishti, Biri i Perëndisë së gjallë.”
17 Jezusi u përgjigj dhe i tha: “Lum ti, o Simon, bir i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi dhe gjaku, por Ati Im që është në qiej.
18 Edhe unë po të them, që ti je Pjetri; mbi këtë shkëmb do ta ndërtoj kishën Time dhe portat e ferrit nuk do ta mposhtin dot.
19 Ty do të t’i jap çelësat e mbretërisë së qiejve dhe çdo gjë që të lidhësh në tokë, do të jetë e lidhur në qiej, dhe çdo gjë që të zgjidhësh në tokë, do të jetë e zgjidhur në qiej.”
20 Pastaj i porositi dishepujt që të mos i thoshin askujt që Ai ishte Krishti.
21 Që nga ajo kohë Jezusi filloi t’u shpjegonte dishepujve të Vet se i duhej të shkonte në Jeruzalem, ku do të kalonte shumë vuajtje nga pleqtë, kryepriftërinjtë dhe skribët, do të vritej dhe të tretën ditë do të ngjallej.
22 Pastaj Pjetri e mori mënjanë dhe filloi ta qortonte, duke i thënë: “Mëshiroje Veten, o Zot! Kjo nuk do të ndodhë kurrë Ty.”
23 Por Ai u kthye dhe i tha Pjetrit: “M’u hiq sysh, Satan; ti je shkandull për Mua, sepse nuk e ke mendjen te punët e Perëndisë, por tek ato të njerëzve.”
24 Pastaj Jezusi u tha dishepujve të Vet: “Nëse ndokush dëshiron të vijë pas Meje, duhet të mohojë vetveten, të marrë kryqin e vet e të më ndjekë Mua.
25 Sepse, kushdo që kërkon ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë, dhe kushdo që e humbet jetën e vet për shkakun Tim, do ta gjejë atë.
26 Sepse ç’dobi ka njeriu, nëse fiton gjithë botën dhe humbet shpirtin e vet? Ose ç’mund të japë njeriu si shkëmbim për shpirtin e vet?
27 Sepse Biri i Njeriut do të vijë në lavdinë e Atit të Vet me engjëjt e Vet dhe atëherë do të shpërblejë secilin sipas veprave të tij.
28 Me të vërtetë po ju them, ka disa nga ata këtu, që nuk kanë për ta shijuar vdekjen derisa të shohin Birin e Njeriut duke ardhur në mbretërinë e Tij.”
1 Pas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin, Gjonin, të vëllanë e tij dhe i tërhoqi mënjanë në një mal të lartë.
2 Atje Ai u shpërfytyrua para tyre; fytyra i ndriti si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita.
3 Dhe ja, para tyre u shfaq Moisiu dhe Elia, duke biseduar me Jezusin.
4 Pjetri u përgjigj dhe i tha Jezusit: “Zot, mirë është që ne të rrimë këtu. Po të duash, do të ngre këtu tri tenda, një për Ty, një për Moisiun dhe një për Elian.”
5 Ndërsa ai fliste, ata i mbuloi një re e shndritshme, dhe ja, një zë erdhi nga reja që tha: “Ky është Biri Im i dashur, tek i cili gjej kënaqësi. Dëgjojeni!”
6 Dishepujt, me ta dëgjuar këtë, ranë me fytyrë përdhe dhe u tmerruan.
7 Jezusi u afrua, i preku dhe tha: “Ngrihuni e mos kini frikë!”
8 Kur ngritën sytë, ata nuk panë njeri tjetër veç Jezusit.
9 Ndërsa po zbrisnin nga mali, Jezusi i udhëzoi, duke u thënë: “Mos i thoni askujt për vegimin, derisa Biri i Njeriut të ngjallet nga të vdekurit.”
10 Dishepujt e pyetën, duke i thënë: “Atëherë, përse thonë skribët se më parë duhet të vijë Elia?”
11 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Po, vërtet, Elia vjen dhe do të vërë çdo gjë në vend,
12 por, po ju them, që Elia tashmë ka ardhur dhe ata nuk e njohën dhe i punuan gjithë sa deshën. Po ashtu ka për të vuajtur prej tyre edhe Biri i Njeriut.”
13 Pastaj dishepujt e kuptuan që e kishte fjalën për Gjon Pagëzorin.
14 Kur erdhën te turma, Atij iu afrua një njeri, i cili ra në gjunjë përpara Tij
15 dhe i tha: “Zot, ki mëshirë për tim bir, sepse i bie sëmundja e tokës dhe po vuan shumë; shpeshherë bie në zjarr dhe shumë herë në ujë.
16 Ua solla dishepujve të Tu dhe ata nuk mundën ta shërojnë dot.”
17 Jezusi u përgjigj dhe tha: “O brez i pafe dhe i mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj? Sillmani këtu!”
18 Jezusi e qortoi dhe demoni doli prej djalit; që nga ai çast ai u shërua.
19 Pastaj dishepujt iu afruan Jezusit vetëm për vetëm dhe thanë: “Përse nuk mundëm ta dëbonim ne?”
20 Ai u tha: “Sepse ju keni kaq pak besim. Me të vërtetë po ju them, po të keni besim sa fara e sinapit, do t’i thoshit këtij mali: ‘Lëviz prej këtej e shko atje’ dhe ai do të lëvizte; asgjë nuk do të jetë e pamundur për ju.
21 [Por ky lloj nuk del me gjë tjetër, veç me lutje e agjërim.]”
22 Kur erdhën së bashku në Galile, Jezusi u tha: “Birin e Njeriut do ta dorëzojnë në duar të njerëzve,
23 do ta vrasin dhe të tretën ditë do të ngjallet.” Ata u mbushën me hidhërim të madh.
24 Kur arritën në Kapernaum, ata që merrnin si tatim dy drahme, iu afruan Pjetrit dhe i thanë: “Po Mjeshtri juaj, nuk i paguan dy drahmet?”
25 Ai tha: “Po.” Kur erdhi në shtëpi, Jezusi i foli i pari dhe tha: “Çfarë mendon ti Simon? Kujt ia marrin mbretërit e dheut tatimin ose taksat? Fëmijëve të tyre apo të huajve?”
26 Kur ai tha: “Të huajve”, Jezusi i tha: “Atëherë pra, bijtë nuk hyjnë këtu.
27 Por që të mos i fyejmë, shko në det, hidh grepin dhe merr peshkun e parë që do të zësh. Kur t’i hapësh gojën, do të gjesh aty një monedhë katërdrahmëshe. Merre dhe jepua për Mua e për vete.”
1 Në atë kohë dishepujt iu afruan Jezusit dhe i thanë: “Kush është më i madhi në mbretërinë e qiejve?”
2 Ai, si thirri një fëmijë, e vuri në mes tyre
3 dhe tha: “Me të vërtetë po ju them, po të mos ktheheni e të bëheni si fëmijët e vegjël, kurrë nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve.
4 Prandaj, kushdo që e përul veten si ky fëmijë i vogël, ai është më i madhi në mbretërinë e qiejve.
5 Dhe kushdo që pranon një fëmijë si ky në emrin Tim, më ka pranuar Mua,
6 por për këdo që e bën të mëkatojë njërin prej këtyre të vegjëlve që besojnë në Mua, do të ishte më mirë për të të varte një gur mulliri rreth qafës e të fundosej në thellësitë e detit.
7 Mjerë bota për shkandujt! Sepse ato gjëra që e çojnë njeriun në mëkat janë të pashmangshme, por mjerë njeriu që e sjell shkandullin.
8 Nëse dora ose këmba të shtyn në mëkat, preje dhe hidhe tutje; më mirë është për ty të hysh në jetë i gjymtë ose ulok, sesa të flakesh në zjarrin e përjetshëm duke i pasur të dyja duart ose këmbët.
9 Nëse syri të shtyn në mëkat, nxirre dhe flake tutje; është më mirë për ty të hysh në jetë me një sy, sesa të flakesh në ferrin e zjarrit duke i pasur të dy sytë.
10 Shikoni se mos përbuzni ndonjërin nga këta të vegjël, sepse po ju them që engjëjt e tyre në qiej shohin gjithmonë fytyrën e Atit Tim që është në qiej.
11 [Sepse Biri i Njeriut ka ardhur për të shpëtuar atë që kishte humbur.]
12 Si mendoni? Nëse dikush ka njëqind dele dhe njëra prej tyre humbet, a nuk do t’i lërë të nëntëdhjetë e nënta në bjeshkë e të shkojë të kërkojë atë që ka humbur?
13 Dhe po ta gjejë, me të vërtetë po ju them, më shumë do të gëzohet për atë dele sesa për të nëntëdhjetë e nëntat që nuk kishin humbur.
14 Kështu pra, nuk është vullneti i Atit tuaj që është në qiej, që të humbasë një nga këta të vegjlit.
15 Por, nëse vëllai yt mëkaton kundër teje, shko e ballafaqohu vetëm për vetëm me të; po të dëgjoi, e ke fituar vëllanë,
16 por po nuk të dëgjoi, merr me vete edhe një ose dy veta, që çdo fjalë të vërtetohet nga goja e dy ose tre dëshmitarëve.
17 Në mos i dëgjoftë ata, thuaja kishës; po nuk e dëgjoi edhe kishën, atëherë trajtoje si pagan dhe tagrambledhës.
18 Me të vërtetë po ju them, çdo gjë që do të lidhni mbi tokë, do të jetë e lidhur në qiell, dhe çdo gjë që do të zgjidhni mbi tokë do të jetë e zgjidhur në qiell.
19 Përsëri, me të vërtetë po ju them, nëse dy prej jush këtu në tokë bien në një mendje për çdo gjë që të kërkojnë, kjo do t’u përmbushet nga Ati Im që është në qiej.
20 Sepse, aty ku janë mbledhur dy ose tre në emrin Tim, aty në mes tyre jam Unë.”
21 Pastaj Pjetri u afrua dhe i tha: “Zot, sa herë do ta fal vëllanë tim kur mëkaton kundër meje? Deri shtatë herë?”
22 Jezusi i tha: “Nuk të them deri shtatë herë, por deri shtatëdhjetë herë shtatë.
23 Prandaj mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, që deshi të bënte llogaritë me shërbëtorët e vet.
24 Kur filloi të bënte llogaritë, i sollën njërin, i cili i kishte borxh dhjetë mijë talenta.
25 Por ngaqë nuk kishte me ç’tia paguante borxhin, i zoti e urdhëroi që ai, e shoqja e fëmijët, dhe gjithë ç’kishte, të shiteshin për t’i larë borxhin.
26 Atëherë shërbëtori ra në gjunjë para Tij, duke thënë: ‘Ki durim me mua dhe të gjitha do t’i shlyej.’
27 I zoti i atij shërbëtori, duke ndier keqardhje, e liroi dhe ia fali borxhin.
28 Por, po ai shërbëtor, duke dalë, gjeti një nga shërbëtorët e tjerë, që i kishte borxh njëqind denarë; e mbërtheu dhe po e mbyste, duke thënë: ‘Më laj borxhin.’
29 Shërbëtori, shoku i tij, i ra ndër këmbë dhe iu lut, duke thënë: ‘Ki durim me mua dhe do ta laj borxhin.’
30 Por ai nuk donte; përkundrazi shkoi dhe e flaku në burg, derisa t’ia shlyente borxhin.
31 Kur shërbëtorët e tjerë panë ç’ndodhi, u hidhëruan shumë dhe shkuan e i treguan të zotit të tyre gjithë ç’ndodhi.
32 Atëherë, i zoti e thirri dhe i tha: ‘O shërbëtor i lig, unë të fala gjithë atë borxh, meqë ti m’u lute.
33 A nuk duhej të kishe mëshirë edhe ti për shokun tënd shërbëtor, ashtu siç të pata mëshirë unë?’
34 I zoti u zemërua dhe ua dorëzoi xhelatëve ta torturonin, derisa të shlyente gjithë borxhin që i kishte.
35 Kështu do t’ju trajtojë edhe Ati Im qiellor, po të mos e falë secili vëllanë e vet me gjithë zemër.”
1 Dhe ndodhi që kur Jezusi i mbaroi këto fjalë, u largua nga Galileja dhe shkoi në krahinën e Judesë përtej Jordanit.
2 Turma të mëdha i vajtën pas dhe Ai i shëroi ata atje.
3 Farizenjtë iu afruan dhe thanë për ta vënë në provë: “A është e ligjshme që njeriu të lërë gruan e vet për çfarëdo shkaku qoftë?”
4 Ai u përgjigj dhe tha: “A nuk keni lexuar që Ai që krijoi njerëzit në fillim, i bëri ata mashkull e femër,
5 dhe tha: ‘Për këtë arsye njeriu do të lërë atin e nënën dhe do të bashkohet me gruan e vet dhe të dy do të jenë një mish’?
6 Kështu pra, nuk janë më dy, por një mish. Prandaj atë çka bashkon Perëndia, të mos e ndajë njeriu.”
7 Ata i thanë: “Përse atëherë Moisiu urdhëroi t’i jepej gruas shkresa e ndarjes dhe pastaj ta lëshonin atë?”
8 Ai u tha: “Për shkak të ngurtësisë së zemrave tuaja Moisiu ju lejoi t’i lini gratë, por në fillim nuk ka qenë kështu.
9 Por po ju them, kushdo që të lërë gruan, përveç rastit të imoralitetit, dhe të martohet me një tjetër, shkel kurorën.”
10 Dishepujt [e Tij] i thanë: “Po qe kështu puna e njeriut me gruan e tij, atëherë është më mirë të mos martohesh.”
11 Ai u tha: “Jo të gjithë e kuptojnë [këtë] thënie, por vetëm ata, të cilëve u është dhënë.
12 Sepse ka eunukë që janë lindur të tillë që në bark të nënës; ka eunukë që janë bërë të tillë nga njerëzit dhe ka eunukë që janë bërë vetë të tillë për hir të mbretërisë së qiejve. Ai që është në gjendje ta pranojë, le ta pranojë.”
13 Pastaj i sollën fëmijë të vegjël, që të vinte duart mbi ta dhe të lutej. Por dishepujt i qortuan.
14 Jezusi tha: “Lërëni fëmijët e vegjël e mos i pengoni të vijnë tek Unë, sepse atyre u përket mbretëria e qiejve.”
15 Ai vuri duart mbi ta dhe u largua prej andej.
16 Dhe ja, u afrua njëri dhe i tha: “Mjeshtër, ç’të mirë duhet të bëj që të gëzoj jetën e amshuar?”
17 Ai i tha: “Përse më pyet Mua për të mirën? Vetëm njëri është i mirë; por në qoftë se do që të hysh në jetë, zbato urdhërimet.”
18 Ai i tha: “Cilat?” Jezusi tha: “Mos vrit, mos tradhto gruan, mos vidh, mos jep dëshmi të rreme.
19 Ndero atin e nënën dhe duaje të afërmin tënd ashtu si veten.”
20 Djaloshi i tha: “Të gjitha këto i kam zbatuar. Ç’më mungon tjetër?”
21 Jezusi i tha: “Po deshe të jesh i përsosur, shko e shit mallin tënd, jepua të vobektëve dhe do të kesh thesar në qiej. Pastaj eja e më ndiq Mua.”
22 Por djaloshi, kur dëgjoi këtë fjalë, u largua i hidhëruar, sepse kishte shumë pasuri.
23 Jezusi u tha dishepujve të Vet: “Me të vërtetë po ju them, i pasuri do të hyjë me vështirësi në mbretërinë e qiejve.
24 Edhe një herë po ju them: ‘Më të lehtë e ka një deve të kalojë nëpër vrimën e gjilpërës, sesa i pasuri të hyjë në mbretërinë e Perëndisë.’”
25 Kur e dëgjuan dishepujt, u habitën jashtë mase dhe thanë: “Atëherë kush mund të shpëtohet?”
26 Jezusi, duke i vështruar, u tha: “Për njerëzit kjo është e pamundur, por për Perëndinë çdo gjë është e mundur.”
27 Pastaj Pjetri u përgjigj dhe i tha: “Ja, ne i lamë të gjitha dhe erdhëm pas Teje; atëherë ç’do të bëhet me ne?”
28 Jezusi u tha: “Me të vërtetë po ju them, në ripërtëritjen e të gjitha gjërave, kur Biri i Njeriut të ulet në fronin e lavdisë së Tij, ju që më ndoqët pas, do të uleni në dymbëdhjetë frone dhe do të gjykoni të dymbëdhjetë fiset e Izraelit.
29 Kushdo që ka lënë shtëpitë, vëllezërit ose motrat, atin ose nënën, ose fëmijët, ose arat për hir të emrit Tim, do të marrë njëqind herë më shumë dhe do të trashëgojë jetën e amshuar.
30 Shumë që janë të parët, do të jenë të fundit dhe të fundit do të jenë të parët.”
1 “Sepse mbretëria e qiejve i ngjan atij zotit të shtëpisë, i cili doli herët në mëngjes për të pajtuar argatë për vreshtin e tij.
2 Pasi u mor vesh me argatët për një denar ditën, i dërgoi në vresht.
3 Kur doli aty nga ora e tretë, pa të tjerë që po rrinin pa punë në treg
4 dhe u tha: ‘Shkoni edhe ju në vresht dhe do t’ju jap hakun e punës.’
5 Kështu ata shkuan. Pastaj doli përsëri rreth orës së gjashtë e të nëntë dhe bëri po të njëjtën gjë.
6 Aty nga ora e njëmbëdhjetë doli e pa të tjerë që po rrinin dhe u tha: ‘Përse rrini gjithë ditën pa punë?’
7 Ata i thanë: ‘Sepse askush nuk na ka marrë në punë.’ Ai u tha: ‘Shkoni edhe ju në vresht.’
8 Kur erdhi mbrëmja, i zoti i vreshtit i tha kujdestarit të vet: ‘Thirri argatët e jepu mëditjen duke filluar nga të fundit tek të parët.’
9 Kur erdhën ata që u pajtuan rreth orës së njëmbëdhjetë, morën secili nga një denar.
10 Kur erdhën të parët, menduan se do të merrnin më shumë, por edhe ata morën nga një denar secili.
11 Pasi e morën, filluan të pëshpërisnin kundër të zotit të shtëpisë,
12 duke thënë: ‘Këta të fundit punuan vetëm një orë dhe i bëre njëlloj me ne, që mbajtëm barrën dhe duruam afshin e ditës.’
13 Por ai u përgjigj dhe i tha njërit prej tyre: ‘O mik, hakun s’ta kam ngrënë. A nuk u morëm vesh bashkë për një denar?
14 Merr denarin tënd dhe shko. Këtij të fundit dua t’i jap po aq sa edhe ty.
15 A nuk kam të drejtë të bëj ç’të dua me gjërat e mia? Apo syri yt është smirëzi, meqë unë jam i mirë?’
16 Kështu që të fundit do të jenë të parët dhe të parët të fundit.”
17 Jezusi, ndërsa ngjitej për në Jeruzalem, i mori të dymbëdhjetë [dishepujt] mënjanë dhe u tha gjatë rrugës:
18 “Ja, po ngjitemi për në Jeruzalem, ku Biri i Njeriut do t’u dorëzohet kryepriftërinjve dhe skribëve dhe ata do ta dënojnë me vdekje.
19 Do t’ua dorëzojnë kombeve që ta tallin, ta fshikullojnë e ta kryqëzojnë dhe të tretën ditë Ai do të ngjallet.”
20 Pastaj iu afrua e ëma e bijve të Zebedeut me bijtë e saj, ra në gjunjë para Tij dhe po i kërkonte diçka.
21 Ai i tha: “Çfarë do?” Ajo i tha: “Urdhëro që këta dy bijtë e mi të ulen njëri në të djathtën Tënde dhe tjetri në të majtën Tënde në mbretërinë Tënde.”
22 Jezusi u përgjigj dhe tha: “Ju nuk dini ç’kërkoni. A mund të pini kupën që do të pi Unë?” Ata i thanë: “Mund ta pimë.”
23 Ai u tha: “Ju vërtet do të pini kupën Time, por të ulesh në të djathtën e në të majtën Time, kjo nuk më takon Mua ta jap, por do t’u jepet atyre të cilëve ua ka përgatitur Ati Im.”
24 Kur e dëgjuan këtë, të dhjetë të tjerët u zemëruan me dy vëllezërit.
25 Por Jezusi i thirri dhe u tha: “Ju e dini që krerët e kombeve sundojnë mbi njerëzit e tyre dhe më të mëdhenjtë ushtrojnë mbi ta pushtetin e tyre.
26 Midis jush nuk do të jetë kështu; përkundrazi, kushdo që dëshiron të bëhet i madh midis jush, do të jetë shërbyesi juaj,
27 dhe kushdo që dëshiron të jetë i parë midis jush, do të jetë shërbëtori juaj;
28 ashtu si Biri i Njeriut nuk erdhi që t’i shërbenin, por që të shërbejë dhe që të japë jetën e Vet si shpërblesë për shumë.”
29 Kur po largoheshin nga Jerikoja, Atij i vajti pas një turmë e madhe.
30 Dhe ja, me të dëgjuar që po kalonte Jezusi, dy të verbër që ishin ulur pranë rrugës, thirrën: “Ki mëshirë për ne, [o Zot], Bir i Davidit!”
31 Turma i qortoi që të mbanin qetësi, por ata thërrisnin më fort duke thënë: “Mëshirë për ne, o Zot, Bir i Davidit!”
32 Jezusi u ndal, i thirri dhe u tha: “Çfarë doni t’ju bëj?”
33 Ata i thanë: “Zot, duam të na hapen sytë.”
34 Jezusit i erdhi keq për ta dhe u preku sytë; menjëherë atyre u erdhi drita e syve dhe i shkuan pas.
1 Kur iu afruan Jeruzalemit dhe arritën në Betfage në Malin e Ullinjve, Jezusi dërgoi dy dishepuj
2 dhe u tha: “Shkoni në fshatin përballë jush dhe shumë shpejt do të gjeni një gomare të lidhur dhe një kërriç bashkë me të. Zgjidhini dhe m’i sillni Mua.
3 Po t’ju thotë dikush ndonjë gjë, i thoni: ‘I duhen Zotit’, dhe ai do t’i dërgojë menjëherë.”
4 Kjo u bë që të përmbushej ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit,
5 “I thoni vajzës së Sionit: ‘Ja, Mbreti yt po të vjen, i urtë dhe hipur mbi gomare, mbi një kërriç, i vogli i gomares.
6 Dishepujt shkuan dhe bënë ashtu si i udhëzoi Jezusi.
7 Sollën gomaren dhe kërriçin, u vunë petkat e veta përsipër dhe Ai u ul mbi to.
8 Një turmë shumë e madhe shtruan petkat e veta në rrugë; disa të tjerë prenë degët e pemëve dhe i shtruan gjatë rrugës.
9 Turmat që shkonin përpara Tij dhe ata që e pasonin, thërrisnin, duke thënë: “Hosana Birit të Davidit. I bekuar është Ai që vjen në emër të Zotit; Hosana lart e më lart!”
10 Kur Jezusi hyri në Jeruzalem, u trazua i gjithë qyteti, duke thënë: “Kush është ky?”
11 Turmat thoshin: “Ky është Jezusi, profeti nga Nazareti i Galilesë.”
12 Jezusi hyri në tempull, i nxori jashtë të gjithë ata që shisnin e blinin në tempull dhe përmbysi tryezat e këmbyesve të parave, si dhe ndenjëset e atyre që shisnin pëllumba.
13 Dhe u tha: “Është shkruar: ‘Shtëpia Ime do të quhet shtëpi lutjesh’, por ju po e ktheni në një strofull kusarësh.”
14 Të verbrit e të çalët shkuan tek Ai në tempull dhe Ai i shëroi.
15 Kryepriftërinjtë dhe skribët, kur panë mrekullitë që bëri dhe fëmijët që thërrisnin në tempull e thoshin: “Hosana Birit të Davidit”, i pushtoi zemërimi
16 dhe i thanë: “A e dëgjon ç’po thonë këta?” Jezusi u tha: “Po; nuk e paskeni lexuar kurrë: ‘Nga goja e të miturve dhe e foshnjave të gjirit ke ngritur Ti lëvdatën Tënde’?”
17 Pasi i la ata, doli jashtë qytetit, në Betani, ku kaloi natën.
18 Herët në mëngjes, ndërsa po kthehej për në qytet, e mori uria.
19 Pranë rrugës pa një fik, iu afrua, por nuk gjeti gjë në të veç gjetheve dhe i tha: “Kurrë mos u bëftë më fryt tek ti.” Dhe fiku u tha menjëherë.
20 Kur e panë dishepujt këtë, u mrekulluan dhe thanë: “Si u tha ky fik kaq shpejt?”
21 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Me të vërtetë po ju them, po të keni besim e të mos dyshoni, jo vetëm këtë do t’i bëni fikut, por edhe këtij mali po t’i thoni: ‘Ngrihu e hidhu në det’, ashtu do të bëhet.
22 Po të keni besim, çfarëdo që të kërkoni në lutje, do ta merrni.”
23 Kur shkoi në tempull, ndërsa po i mësonte njerëzit, iu afruan kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit dhe i thanë: “Me ç’autoritet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë pushtet?”
24 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Do t’ju pyes edhe Unë për një gjë dhe, po të ma thoni, edhe Unë do t’jua them se me ç’pushtet po i bëj këto gjëra.
25 Po pagëzimi i Gjonit, nga erdhi? Nga qielli apo nga njerëzit?” Ata filluan të diskutonin midis tyre, duke thënë: “Po të themi: ‘Nga qielli’, Ai do të na thotë: ‘Atëherë përse nuk i besuat atij?’
26 Por po të themi: ‘Nga njerëzit’, kemi frikë nga turma, sepse të gjithë e mbajnë Gjonin për profet.”
27 Ata iu përgjigjën Jezusit dhe thanë: “Nuk e dimë.” Ai u tha: “As Unë nuk po jua them se me ç’pushtet po i bëj këto gjëra.
28 Po si mendoni ju? Një njeri kishte dy fëmijë. Iu afrua të parit dhe i tha: ‘Bir, shko sot të punosh në vresht.’
29 Ai u përgjigj dhe tha: ‘Nuk dua’, por më pas ndërroi mendje dhe shkoi.
30 Pastaj iu afrua tjetrit dhe i tha po të njëjtën gjë. Ai u përgjigj dhe tha: ‘Po shkoj, Zotëri,’ dhe nuk vajti.
31 Cili nga të dy e bëri vullnetin e të atit?” Ata thanë: “I pari.” Jezusi u tha: “Me të vërtetë po ju them, që tagrambledhësit dhe gratë e përdala po hyjnë përpara jush në mbretërinë e Perëndisë.
32 Sepse Gjoni erdhi te ju me rrugë drejtësie dhe ju nuk i besuat, por tagrambledhësit dhe gratë e përdala i besuan. Edhe kur e patë këtë, ju as që u penduat më vonë, që t’i besonit atij.
33 Dëgjoni një tjetër shëmbëlltyrë. Një njeri, që ishte zot shtëpie, mbolli një vresht dhe e rrethoi me gardh, gërmoi në të një vençë dhe ngriti një kanike. Pasi ua dha me qira disa bujqve, mori udhë të largët.
34 Kur u afrua koha e vjeljes, dërgoi shërbëtorët e vet te bujqit për të marrë të vjelat e vreshtit.
35 Bujqit i zunë shërbëtorët e tij, njërin e rrahën, tjetrin e vranë dhe të tretin e qëlluan me gurë.
36 Ai dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë më shumë se të parët dhe ata bënë me ta të njëjtën gjë.
37 Më në fund u dërgoi të birin, duke thënë: ‘Do ta respektojnë tim bir.’
38 Por bujqit, kur panë birin e tij, thanë me njëri-tjetrin: ‘Ky është trashëgimtari, ejani ta vrasim e t’i marrim trashëgimin.’
39 E kapën, e flakën jashtë vreshtit dhe e vranë.
40 Kur të vijë pra, i zoti i vreshtit, çfarë do t’u bëjë këtyre bujqve?”
41 Ata i thanë: “Do t’i shkatërrojë keqas këta keqbërës dhe do t’ua lëshojë vreshtin bujqve të tjerë, të cilët do t’i dorëzojnë frytet në kohën e duhur.”
42 Jezusi u tha: “Po ju, kurrë nuk e paskeni lexuar në Shkrimet: ‘Guri që ndërtuesit flakën tej, pikërisht ai u bë këndi i themelit; kjo u bë nga Zoti dhe është e mrekullueshme në sytë tanë’?
43 Prandaj po ju them që mbretëria e Perëndisë do t’ju merret dhe do t’i jepet një kombi që do të japë frytet e saj.
44 Kushdo që bie mbi këtë gur, do të bëhet copë-copë, por ai mbi të cilin do të bjerë, do të bëhet thërrime.”
45 Kur kryepriftërinjtë dhe farizenjtë dëgjuan shëmbëlltyrën e Tij, e kuptuan që Ai po fliste për ta.
46 U përpoqën ta kapnin, por kishin frikë nga turmat, sepse ata e mbanin Atë për profet.
1 Jezusi u përgjigj dhe u foli përsëri me shëmbëlltyra, duke thënë,
2 “Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, që i bëri gostinë e dasmës të birit
3 dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në gostinë e dasmës, por ata nuk deshën të vinin.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë dhe u tha: ‘U thoni atyre që janë ftuar: “Ja, gostinë time e kam përgatitur; qetë e mi dhe berrat e majmë janë therur dhe gjithçka është gati. Ejani në dasmë”.’
5 Por ata nuk ia vunë veshin dhe shkuan, njëri në arën e vet, tjetri atje ku bënte tregtinë e tij.
6 Pjesa tjetër zunë shërbëtorët e tij, i poshtëruan dhe i vranë.
7 Mbreti u zemërua, dërgoi ushtritë e veta, i zhduku ata vrasës dhe ua dogji qytetin.
8 Pastaj u tha shërbëtorëve të vet: ‘Gostia e dasmës është vërtet gati, por ata që ishin ftuar, nuk ishin të denjë.
9 Shkoni pra, nëpër kryet e rrugëve, dhe sa të gjeni, ftojini për dasmë.’
10 Shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë sa gjetën, të ligj e të mirë, dhe dasma u mbush me dasmorë.
11 Kur hyri mbreti për të parë ata që ishin shtruar në tryeza, vuri re aty një njeri që nuk kishte veshur rroba dasme
12 dhe i tha: ‘Mik, si hyre këtu pa rroba dasme?’ Ai nuk e hapi gojën.
13 Atëherë mbreti u tha shërbyesve: ‘Lidheni këmbë e duar dhe flakeni jashtë në terr; atje do të ketë kujë dhe kërcëllimë dhëmbësh.’
14 Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur.”
15 Pastaj farizenjtë shkuan e thurën një plan si ta kapnin me fjalë.
16 Dërguan tek Ai dishepujt e tyre bashkë me herodianët dhe i thanë: “Mjeshtër, e dimë që je i çiltër, u mëson njerëzve udhën e Perëndisë me vërtetësi dhe nuk do t’ia dish se kush është, sepse nuk i mban anën njeriu.
17 Na thuaj pra, si mendon Ti? A është e drejtë t’i paguajmë tatimin Cezarit, apo jo?”
18 Jezusi, duke e ditur ligësinë e tyre, tha: “Përse më vini në provë, o hipokritë?
19 Ma tregoni monedhën që përdoret për tatim.” Ata i sollën një denar.
20 Ai u tha: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”
21 Ata i thanë: “Janë të Cezarit.” Atëherë Ai u tha: “Jepini pra, Cezarit ato që janë të Cezarit dhe Perëndisë ato që janë të Perëndisë.”
22 Kur i dëgjuan këto, ata u mrekulluan. E lanë Atë dhe shkuan.
23 Po atë ditë tek Ai erdhën saducenjtë, që thoshin se nuk ka ngjallje, dhe e pyetën,
24 “Mjeshtër, Moisiu ka thënë: ‘Nëse dikush vdes, pa lënë fëmijë, i vëllai do të martohet me të shoqen e tij dhe do të rrisë pasardhës për të vëllanë.
25 Mes nesh ishin shtatë vëllezër; i pari, pasi u martua, vdiq dhe, meqë nuk kishte pasardhës, ia la të shoqen vëllait të vet.
26 Po ashtu edhe i dyti, dhe i treti, deri tek i shtati.
27 E fundit nga të gjithë vdiq edhe gruaja.
28 Atëherë, në ngjallje, e cilit nga të shtatë do të jetë gruaja? Sepse të gjithë e patën atë për grua.”
29 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Po gaboni, ngaqë nuk dini Shkrimet, as fuqinë e Perëndisë.
30 Sepse, në ngjallje, ata as martohen as jepen nëpër martesa, por janë si engjëjt në qiell.
31 Përsa i përket ngjalljes së të vdekurve, a nuk e keni lexuar atë që ju ka thënë Perëndia,
32 ‘Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut, Perëndia i Jakobit? Nuk është Perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve’.”
33 Turmat, kur e dëgjuan këtë, mbetën të mahnitura me mësimet e Tij.
34 Kur farizenjtë dëgjuan që Ai ua kishte mbyllur gojën saducenjve, u mblodhën së bashku.
35 Njëri prej tyre [njeri i ligjit] e pyeti për ta vënë në provë,
36 “Mjeshtër, cili është urdhërimi më i madh në Ligj?”
37 Ai i tha: “‘Ta duash Zotin, Perëndinë tënd, me tërë zemrën tënde, me tërë shpirtin tënd dhe me tërë mendjen tënde’.
38 Ky është urdhërimi i parë dhe më i madhi.
39 I dyti është njësoj me atë: ‘Ta duash të afërmin tënd si veten tënde.’
40 Në këto dy urdhërime varet gjithë Ligji dhe Profetët.”
41 Kur farizenjtë qenë mbledhur së bashku, Jezusi i pyeti
42 dhe tha: “Çfarë mendoni ju për Krishtin? I biri i kujt është?” Ata i thanë: “I Davidit.”
43 Ai u tha: “Si atëherë Davidi, duke folur me anë të Frymës, e quan Atë Zot? Sepse ai thotë:
44 ‘Zoti i ka thënë Zotit tim: “Ulu nga e djathta Ime, derisa t’i vë armiqtë e Tu nën këmbët e Tua”.’
45 Pra, nëse Davidi e quan Atë Zot, si mund të jetë Ai biri i tij?”
46 Askush nuk ishte në gjendje t’i kthente përgjigje, dhe që prej asaj dite nuk guxoi njeri ta pyeste më.
1 Pastaj Jezusi i foli turmës dhe dishepujve të Vet
2 dhe tha: “Skribët dhe farizenjtë u ulën në ndenjësen e Moisiut.
3 Pra, duhet të bëni dhe të zbatoni të gjitha ato që t’ju thonë, por mos bëni sipas veprave të tyre, sepse ata nuk i bëjnë ato që thonë.
4 Sepse ata lidhin barrë të rënda [e të vështira për t’u mbajtur] dhe i vënë mbi shpatullat e njerëzve, por ata vetë nuk duan t’i lëvizin as me gisht.
5 Të gjitha punët e tyre i bëjnë për t’u dukur para njerëzve: i zgjerojnë rripat e tyre të lutjes dhe i zgjasin thekët e petkave të tyre.
6 Duan vendin e nderit nëpër gosti dhe ndenjëset e para në sinagoga,
7 u pëlqejnë përshëndetjet në treg dhe duan që njerëzit t’i thërrasin: ‘Rabbi’.
8 Por ju nuk duhet t’ju thërrasin ‘Rabbi’, sepse Një është Mjeshtri juaj dhe ju të gjithë jeni vëllezër.
9 Askënd mos e thërrisni ‘atë’ mbi tokë, sepse Një është Ati juaj, që është në qiej.
10 As mjeshtër të mos thirreni, sepse Një është Mjeshtri juaj, Krishti.
11 Por më i madhi mes jush do të jetë shërbyesi juaj.
12 Kushdo që do ta lartësojë veten, do të përulet, dhe kushdo që do ta përulë veten, do të lartësohet.
13 Mjerë ju, skribë dhe farizenj, ju hipokritë! Sepse ju ua mbyllni njerëzve në fytyrë mbretërinë e qiejve. Sepse ju nuk hyni, as nuk i lini të hyjnë ata që përpiqen të hyjnë.
14 [Mjerë ju, skribë dhe farizenj, ju hipokritë! Sepse ju përlani shtëpitë e vejushave, dhe për sy e faqe bëni lutje të gjata; prandaj ju do të merrni dënim më të madh.]
15 Mjerë ju, skribë e farizenj, ju hipokritë! Sepse ju kaloni det e tokë për të bërë dikë të kthejë fe dhe, kur ai kthehet, ju e bëni pjellë të ferrit dy herë më shumë se veten tuaj.
16 Mjerë ju, o udhërrëfyes të verbër, që thoni: ‘Kushdo që bën be për tempullin, kjo nuk vlen, por kushdo që betohet për arin e tempullit, ka detyrim.’
17 Ju, o të marrë e të verbër! Ç’gjë është më e madhe, ari apo tempulli që ka shenjtëruar arin?
18 Gjithashtu thoni: ‘Kushdo që bën be për altar, kjo nuk vlen, por kushdo që betohet për dhuratën mbi altar, ka detyrim.’
19 O të verbër! Ç’gjë është më e madhe, dhurata apo altari që shenjtëron dhuratën?
20 Pra, ai që bën be për altarin, betohet për të dhe për gjithçka mbi të.
21 Dhe ai që bën be për tempullin, betohet për të dhe për Atë që rri në të.
22 Ai që bën be për qiellin, betohet për fronin e Perëndisë dhe për Atë që është ulur në të.
23 Mjerë ju, skribë e farizenj, ju hipokritë! Sepse ju jepni të dhjetën e mendrës, të koprës, të qimnonit dhe keni lënë pas dore çështjet më të rëndësishme të ligjit: gjykimin, dhembshurinë dhe besimin. Këto duhet të bënit, pa lënë edhe ato të tjerat.
24 Ju, udhërrëfyes të verbër, që pastroni në kullesë mushkonjën dhe gëlltisni devenë.
25 Mjerë ju, skribë e farizenj, ju hipokritë! Sepse ju e pastroni nga jashtë kupën dhe pjatën, por nga brenda ato janë plot plaçkitje e shfrenime.
26 Ti, o farize i verbër, pastro më parë pjesën e brendshme të kupës, që edhe pjesa e jashtme e saj të jetë e pastruar.
27 Mjerë ju, skribë e farizenj, ju hipokritë! Sepse ju ngjani me varret e lyera me gëlqere, që nga jashtë duken vërtet të bukura, por nga brenda janë plot eshtra të vdekurish e gjithë papastërti.
28 Po kështu edhe ju, nga jashtë dukeni vërtet njerëz të drejtë, por nga brenda jeni plot hipokrizi dhe paudhësi.
29 Mjerë ju, skribë e farizenj, ju hipokritë! Sepse ju ndërtoni varret e profetëve dhe stolisni përmendoret e të drejtëve
30 dhe thoni: ‘Po të ishim në ditët e etërve tanë, nuk do të kishim marrë pjesë me ta në derdhjen e gjakut të profetëve.’
31 Kështu ju dëshmoni për veten tuaj se jeni bij të atyre që vranë profetët.
32 Mbusheni edhe ju masën e etërve tuaj!
33 Ju gjarpërinj, pjella nepërkash, si do t’i shpëtoni dënimit në ferr?
34 Prandaj ja, Unë ju dërgoj profetë, njerëz të mençur e skribë dhe disa prej tyre do t’i vrisni e do t’i kryqëzoni; të tjerët do t’i fshikulloni në sinagogat tuaja e do t’i përndiqni nga qyteti në qytet,
35 që mbi ju të bjerë i gjithë gjaku i drejtë që është derdhur mbi tokë, nga gjaku i Abelit të drejtë deri te gjaku i Zakarisë, birit të Barakias, të cilin ju e vratë midis tempullit dhe altarit.
36 Me të vërtetë po ju them, të gjitha këto do të bien mbi këtë brez.
37 O Jeruzalem, Jeruzalem, që vret profetët e qëllon me gurë ata që dërgohen te ti, sa herë kam dëshiruar të mbledh fëmijët e tu së bashku, ashtu si mbledh pula zogjtë e vet nën krahë, por ju nuk deshët!
38 Ja, shtëpia juaj ju ka mbetur e shkretë.
39 Sepse po ju them se tani e tutje nuk do të më shihni më, derisa të thoni: “I bekuar është Ai që vjen në emër të Zotit!”
1 Jezusi doli nga tempulli dhe, kur po largohej, iu afruan dishepujt e Tij për t’i treguar ndërtesat e tempullit.
2 Ai u përgjigj dhe u tha: “A nuk i shihni të gjitha këto gjëra? Me të vërtetë po ju them, nuk do mbesë këtu gur mbi gur pa u rrënuar.”
3 Kur ishte ulur në Malin e Ullinjve, iu afruan dishepujt vetëm për vetëm dhe thanë: “Na thuaj, kur do të ndodhin këto gjëra? Cila do të jetë shenja e ardhjes Sate dhe e fundit të jetës?”
4 Jezusi u përgjigj dhe u tha: “Hapni sytë se mos ju mashtron njeri.
5 Sepse shumë do të vijnë në emrin Tim, duke thënë: ‘Unë jam Krishti’ dhe do të mashtrojnë shumë njerëz.
6 Do të dëgjoni luftëra e jehona luftërash. Shikoni të mos trembeni, sepse kështu duhet të ndodhë, por ky nuk është ende fundi.
7 Sepse kombi do të ngrihet kundër kombit dhe mbretëria kundër mbretërisë; vende-vende do të ketë zi buke dhe tërmete.
8 Por të gjitha këto janë fillimi i dhembjeve.
9 Pastaj do t’ju dorëzojnë për tortura e do t’ju vrasin dhe do të urreheni nga të gjitha kombet për hir të emrit Tim.
10 Atëherë shumë do të shkandullohen, do të tradhtojnë njëri-tjetrin dhe do të urrejnë njëri-tjetrin.
11 Do të dalin shumë profetë të rremë dhe do të mashtrojnë shumë njerëz.
12 Kur të vërshojë paudhësia, dashuria e shumë njerëzve do të ftohet.
13 Ai që qëndron deri në fund, ky do të shpëtohet.
14 Ky ungjill i mbretërisë do të predikohet në mbarë botën si dëshmi për të gjitha kombet dhe atëherë do të vijë fundi.
15 Pra, kur të shihni neverinë e shkretimit duke qëndruar në vend të shenjtë, për të cilën është folur nëpërmjet profetit Daniel (kush lexon, le ta kuptojë),
16 atëherë ata që janë në Jude, le t’ia mbathin ndër male.
17 Kush është mbi pullaz, të mos zbresë për të marrë plaçkat prej shtëpisë së vet.
18 Kush është në arë, të mos kthehet prapa për të marrë rrobën e vet.
19 Mjerë ato që janë shtatzëna dhe ato që japin gji në ato ditë!
20 Lutuni që ikja juaj të mos ndodhë në dimër, as të shtunën,
21 sepse atëherë do të ketë mundim aq të madh, sa nuk ka ndodhur prej fillimit të botës deri tani dhe as që ka për të ndodhur kurrë.
22 Po të mos shkurtoheshin ato ditë, askush nuk do të shpëtohej, por për hir të të zgjedhurve, ato ditë do të shkurtohen.
23 Pastaj, po t’ju thotë ndokush: ‘Ja, këtu është Krishti’, ose ‘Është atje’, mos e besoni,
24 sepse Krishta të rremë e profetë të rremë do të dalin e do të bëjnë shenja të mëdha e mrekulli për të mashtruar, po të ishte e mundur, edhe të zgjedhurit.
25 Ja, jua kam thënë që më parë.
26 Prandaj, po t’ju thonë: ‘Ja, është në shkretëtirë’, mos dilni, ose ‘Ja ku është, brenda në shtëpi’, mos u besoni.
27 Sepse ashtu si vetëtima që del nga lindja e flakëron deri në perëndim, ashtu do të jetë ardhja e Birit të Njeriut.
28 Kudo që të ketë kërma, aty do të mblidhen korbat.
29 Menjëherë pas mundimit të madh të atyre ditëve dielli do të errësohet, hëna nuk do të japë shkëlqimin e saj, yjet do të bien prej qiellit dhe fuqitë e qiejve do të tunden.
30 Pastaj do të shfaqet shenja e Birit të Njeriut në qiell dhe atëherë të gjitha fiset e dheut do të vajtojnë e do të shohin Birin e Njeriut duke ardhur mbi retë e qiellit me fuqi e lavdi të madhe.
31 Ai do të dërgojë engjëjt e Vet me trumbetën e madhe dhe ata do të mbledhin të zgjedhurit e Tij nga të katër anët, nga njëri skaj i qiejve deri te tjetri.
32 Dhe tani, mësoni këtë shëmbëlltyrë nga fiku; sapo dega e tij bëhet e njomë dhe nxjerr gjethet, ju e merrni vesh që vera është afër.
33 Po ashtu edhe ju, kur t’i shihni të gjitha këto, merreni vesh që është pranë, tek dera.
34 Me të vërtetë po ju them, ky brez nuk do të kalojë pa ndodhur të gjitha këto gjëra.
35 Qielli dhe toka do të kalojnë, por fjalët e Mia nuk do të kalojnë.
36 Askush nuk di gjë për atë ditë dhe atë orë, as engjëjt e qiejve, as Biri, por vetëm Ati.
37 Siç ishte në ditët e Noes, ashtu do të jetë ardhja e Birit të Njeriut.
38 Sepse siç ishte në ato ditë para përmbytjes, njerëzit hanin e pinin, martoheshin dhe jepeshin për martesa, deri në ditën në të cilën Noeja hyri në arkë,
39 dhe nuk e morën vesh derisa erdhi përmbytja dhe i përpiu të gjithë; ashtu do të jetë edhe ardhja e Birit të Njeriut.
40 Atëherë dy njerëz do të jenë në arë, njëri do të merret e tjetri do të lihet.
41 Dy gra do të jenë duke bluar në mulli, njëra do të merret e tjetra do të lihet.
42 Hapni sytë, pra! Sepse nuk e dini në ç’ditë do të vijë Zoti juaj.
43 Por merrni vesh këtë, që po ta dinte i zoti i shtëpisë në ç’orë të natës vjen vjedhësi, do të rrinte zgjuar e nuk do të linte t’i hynin për të vjedhur në shtëpinë e tij.
44 Prandaj edhe ju të jeni gati, sepse në atë orë që ju nuk e mendoni, do të vijë Biri i Njeriut.
45 Kush vallë është ai shërbëtor besnik dhe i mençur, të cilin i zoti e vuri përmbi shërbëtorët e shtëpisë, për t’u dhënë ushqimin në kohë?
46 Lum ai shërbëtor, i cili, kur i vjen i zoti, e gjen duke vepruar kështu.
47 Me të vërtetë po ju them, ai do t’i besojë atij gjithë pasurinë e vet.
48 Por mendoni sikur ai shërbëtor i lig të thotë në zemrën e vet: ‘Im zot po vonohet’
49 dhe të fillojë t’i rrahë shokët e vet dhe të hajë e të pijë me të dehurit.
50 I zoti i atij shërbëtori do të vijë në një ditë kur ai nuk e pret dhe në orën që ai nuk e di.
51 Do ta bëjë copë-copë dhe do t’ia caktojë vendin bashkë me hipokritët; atje do të ketë kujë e kërcëllimë dhëmbësh.”
1 “Atëherë mbretëria e qiejve do t’u ngjajë dhjetë virgjëreshave, që morën kandilët e tyre dhe dolën për të pritur dhëndrin.
2 Pesë prej tyre ishin mendjelehta dhe pesë të mençura;
3 mendjelehtat morën kandilët, por nuk morën vaj me vete.
4 Të mençurat morën enë me vaj së bashku me kandilët e tyre.
5 Meqë dhëndri po vonohej, të gjitha dremiteshin dhe i zuri gjumi.
6 Në mes të natës u dëgjua një britmë: ‘Ja dhëndri, dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjëreshat u zgjuan dhe bënë gati kandilët e tyre.
8 Mendjelehtat u thanë të mençurave: ‘Na jepni nga vaji juaj, sepse po na fiken kandilët.’
9 Por të mençurat u përgjigjën dhe thanë: ‘Ndoshta nuk mjafton as për ne as për ju. Shkoni më mirë tek ata që shesin vaj e blini për veten tuaj.
10 Në kohën që ato shkuan për të blerë, erdhi dhëndri; ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe dera u mbyll.
11 Më vonë erdhën edhe virgjëreshat e tjera dhe thanë: ‘Zotëri, zotëri, na e hap derën!’
12 Por ai u përgjigj dhe tha: ‘Vërtet po ju them, nuk ju njoh.’
13 Hapini sytë pra, sepse ju nuk e dini as ditën as orën.
14 Sepse do të jetë si puna e atij njeriu që do të merrte udhë të largët, thirri shërbëtorët e tij dhe ua besoi mallin e vet.
15 Njërit i dha pesë talenta, tjetrit dy e tjetrit një, secilit sipas aftësisë së tij, dhe u nis për udhë të largët.
16 Ai që mori pesë talentat, shkoi dhe i vuri menjëherë në përdorim dhe fitoi pesë të tjerë.
17 Po ashtu ai që mori dy talenta, fitoi dy të tjerë.
18 Ndërsa ai që mori një, shkoi dhe gërmoi një gropë në tokë dhe e fshehu paranë e të zotit të vet.
19 Pasi kishte kaluar një kohë e gjatë, erdhi i zoti i atyre shërbëtorëve dhe bëri llogaritë me ta.
20 Ai që mori pesë talentat, iu afrua dhe i solli pesë talenta të tjerë dhe tha: ‘Zotëri, pesë talenta më besove. Shiko, fitova pesë talenta të tjerë.’
21 I zoti i tha: ‘Të lumtë, o shërbëtor i mirë dhe besnik. U tregove besnik në pak gjë, unë do të të besoj shumë gjëra. Merr pjesë në gëzimin e zotit tënd.
22 Ai që kishte marrë dy talentat, u afrua e tha: ‘Zotëri, dy talenta më besove. Shiko, fitova dy talenta të tjerë.’
23 I zoti i tha: ‘Të lumtë, o shërbëtor i mirë dhe besnik. U tregove besnik në pak gjë, unë do të të besoj shumë gjëra. Merr pjesë në gëzimin e zotit tënd.’
24 Pastaj erdhi ai që kishte marrë një talent dhe tha: ‘Zotëri, e dija që je njeri i ashpër, që vjel aty ku nuk ke mbjellë dhe mbledh aty ku nuk ke hedhur farë.
25 Meqë kisha frikë, shkova dhe e fsheha talentin tënd në tokë. Ja ku e ke.’
26 I zoti u përgjigj dhe i tha: ‘O shërbëtor i lig dhe i mefshtë. E dije, apo jo, që unë korr aty ku nuk kam mbjellë e mbledh aty ku nuk kam shpërndarë?
27 Prandaj ti duhet t’i çoje paratë e mia te këmbyesit e parave, dhe, kur të vija unë, të merrja të miat bashkë me kamatën.
28 Merrjani pra, talentin dhe jepjani atij që ka dhjetë talenta.
29 Sepse gjithkujt që ka, do t’i jepet dhe ai do të ketë me tepri; por atij që nuk ka, do t’i merret edhe ajo që ka.
30 Flakeni shërbëtorin e paaftë jashtë në errësirë. Aty do të ketë kujë dhe kërcëllimë dhëmbësh.’
31 Kur të vijë Biri i Njeriut me lavdinë e Tij dhe të gjithë engjëjt bashkë me Të, atëherë Ai do të ulet në fronin e lavdisë së Vet.
32 Të gjitha kombet do të mblidhen përpara Tij dhe Ai do t’i veçojë ato nga njëri-tjetri, ashtu si veçon bariu delet nga dhitë.
33 Delet do t’i vërë nga e djathta e Vet, ndërsa dhitë nga e majta.
34 Pastaj Mbreti do t’u thotë atyre nga e djathta e Vet: ‘Ejani, ju o të bekuar nga Ati Im, trashëgoni mbretërinë që është përgatitur për ju që nga themelimi i botës.
35 Sepse isha i uritur dhe ju më dhatë për të ngrënë; kisha etje dhe ju më dhatë për të pirë; isha i huaj dhe ju më pritët;
36 isha i zhveshur dhe ju më veshët; isha i sëmurë dhe ju u kujdesët për mua; isha në burg dhe ju erdhët tek Unë.
37 Atëherë të drejtët do t’i përgjigjen, duke thënë: ‘Zot, kur vallë të pamë të uritur e të dhamë për të ngrënë, apo të pamë të etur e të dhamë për të pirë?
38 Kur të pamë të huaj dhe të pritëm si mik apo të zhveshur e të veshëm?
39 Kur të pamë të sëmurë apo në burg dhe erdhëm te Ti?’
40 Mbreti do t’u përgjigjet e do t’u thotë: ‘Me të vërtetë po ju them, çfarëdo që të keni bërë për njërin nga këta vëllezërit e Mi më pak të rëndësishëm, e keni bërë për Mua.’
41 Pastaj do t’u thotë edhe atyre nga e majta: ‘Ikni prej Meje, ju o të mallkuar, në zjarrin e parreshtur, të përgatitur për djallin dhe engjëjt e tij.
42 Sepse isha i uritur dhe nuk më dhatë për të ngrënë; kisha etje dhe nuk më dhatë për të pirë.
43 Isha i huaj dhe nuk më pritët; isha i zhveshur dhe ju nuk më veshët; isha i sëmurë e në burg dhe ju nuk erdhët të më shihni.’
44 Pastaj edhe ata do të përgjigjen, duke thënë: ‘Zot, kur vallë të pamë të uritur, apo me etje, apo të huaj, apo të zhveshur, apo të sëmurë, apo në burg dhe nuk u kujdesëm për Ty?’
45 Atëherë Ai do të përgjigjet dhe do t’u thotë: ‘Me të vërtetë po ju them, përderisa nuk e keni bërë për njërin prej këtyre më pak të rëndësishëm, as për Mua nuk e keni bërë.’
46 Këta do të largohen për në ndëshkimin e përjetshëm, ndërsa të drejtët për në jetën e amshuar.”
1 Dhe ndodhi që kur Jezusi i mbaroi të gjitha këto biseda, u tha dishepujve të Vet.
2 “Ju e dini që pas dy ditësh janë Pashkët dhe Biri i Njeriut do të dorëzohet për t’u kryqëzuar.”
3 Atëherë kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit u mblodhën në pallatin e kryepriftit, që quhej Kaifa.
4 Ata thurrën një plan për ta kapur Jezusin me dredhi e pastaj ta vritnin.
5 Por thoshin: “Jo në ditë feste, se mos bëhet ndonjë trazirë në popull.”
6 Kur Jezusi ndodhej në Betani, në shtëpinë e Simonit, të gërbulurit,
7 iu afrua një grua që kishte një enë alabastri me vaj erëmirë shumë të çmueshëm dhe, kur Ai u ul të hante, e derdhi mbi kokën e Tij.
8 Kur dishepujt e panë këtë, u zemëruan dhe thanë: “Përse bëhet ky shpenzim?
9 Sepse ai vaj mund të shitej shtrenjtë dhe paratë t’u jepeshin të varfërve.”
10 Kur e mori vesh Jezusi, u tha: “Përse e mërzitni këtë grua? Ajo më bëri një shërbim të mirë.
11 Të varfrit do t’i keni gjithmonë me vete; ndërsa Mua nuk do të më keni gjithmonë.
12 Sepse ajo, duke derdhur këtë vaj erëmirë mbi trupin Tim, e bëri për të më përgatitur për varrim.
13 Me të vërtetë po ju them, kudo që të predikohet ky ungjill, në tërë botën, do të flitet edhe për këtë që bëri ajo, në kujtim të saj.”
14 Pastaj, njëri nga të dymbëdhjetët, i quajtur Juda Iskarioti, shkoi te kryepriftërinjtë
15 dhe u tha: “Çfarë doni të më jepni që unë t’jua dorëzoj?” Ata i peshuan tridhjetë monedha argjendi.
16 Që nga ajo kohë ai kërkonte të gjente rastin për ta dorëzuar.
17 Të parën ditë të Bukës së Ndorme dishepujt iu afruan Jezusit dhe thanë: “Ku dëshiron që të përgatisim për të ngrënë Pashkët?”
18 Ai tha: “Shkoni në qytet tek akëcili, dhe i thoni: ‘Mjeshtri thotë, koha Ime është afër, Pashkët do t’i bëj tek ti bashkë me dishepujt e Mi’.”
19 Dishepujt bënë siç i porositi Jezusi dhe përgatitën Pashkët.
20 Kur ra mbrëmja, Ai u ul pranë sofrës me të dymbëdhjetët.
21 Ndërsa hanin, Ai tha: “Me të vërtetë po ju them që njëri prej jush do të më tradhtojë.”
22 Ata u hidhëruan pa masë dhe secili filloi t’i thoshte: “Mos jam unë, Zot?”
23 Ai u përgjigj dhe tha: “Ai që e futi dorën në çanak bashkë me Mua, ai do të më tradhtojë.
24 Vërtet Biri i Njeriut po shkon, siç është shkruar për Të, por mjerë ai që e tradhton Birin e Njeriut! Mirë do të ishte për atë njeri të mos ishte lindur.”
25 Juda, i cili e tradhtoi, u përgjigj dhe tha: “Mos jam unë, Rabbi?” Ai i tha: “Ti po e thua.”
26 Kur po hanin, Jezusi mori bukën, e ndau duke e bekuar, ua dha dishepujve dhe tha: “Merreni, hajeni! Ky është trupi Im.”
27 Mori një kupë dhe, si tha lutjen e falënderimit, ua dha atyre dhe tha: “Pini të gjithë nga kjo,
28 sepse ky është gjaku Im i besëlidhjes, që u derdh për shumë njerëz për faljen e mëkateve.
29 Por po ju them, që tani e tutje nuk do të pi më nga ky fryt i hardhisë, deri në atë ditë kur ta pi të re bashkë me ju në mbretërinë e Atit Tim.”
30 Pasi kënduan një himn, dolën për në Malin e Ullinjve.
31 Atëherë Jezusi u tha: “Të gjithë ju do të shkandulloheni këtë natë për shkakun Tim, sepse është shkruar: ‘Do të godas bariun dhe delet e grigjës do të shkapërdahen.
32 Por kur të jem ngritur, do të shkoj përpara jush në Galile.”
33 Pjetri u përgjigj dhe i tha: “Nëse të gjithë do të shkandullohen për shkakun Tënd, unë kurrë nuk do të shkandullohem.”
34 Jezusi i tha: “Me të vërtetë po të them, që në këtë natë, përpara se të këndojë këndesi, ti do të më mohosh tri herë.”
35 Pjetri i tha: “Edhe sikur të më duhet të vdes me Ty, kurrë nuk kam për të të mohuar.” Po ashtu thanë të gjithë dishepujt.
36 Pastaj Jezusi shkoi me ta në një vend të quajtur Getsemani dhe u tha dishepujve: “Uluni këtu, ndërsa Unë po shkoj atje e po lutem.”
37 Si mori me vete Pjetrin dhe dy djemtë e Zebedeut, filloi të ngashërehej plot ankth në zemër.
38 Pastaj u tha: “I ligështuar është shpirti Im deri në vdekje. Qëndroni këtu e rrini zgjuar bashkë me Mua.”
39 Si shkoi pak më tutje, u ul me fytyrë përdhe dhe filloi të lutej, duke thënë: “Ati Im, nëse është e mundur, largoje prej Meje këtë kupë, megjithatë jo siç dua Unë, por siç do Ti.”
40 Pastaj u kthye te dishepujt dhe, kur i gjeti duke fjetur, i tha Pjetrit: “Pra, ju nuk mundët të rrini zgjuar as një orë me Mua?
41 Hapni sytë e lutuni, që të mos bini në tundim. Vërtet shpirti është i gatshëm, por mishi është i dobët.”
42 Ai u largua edhe një herë për së dyti dhe u lut, duke thënë: “Ati im, nëse nuk është e mundur që kjo kupë të largohet prej Meje pa e pirë, u bëftë vullneti Yt.”
43 Kur erdhi, i gjeti ata përsëri duke fjetur, sepse u ishin rënduar sytë.
44 I la ata e u largua përsëri dhe u lut për herë të tretë, duke thënë prapë po ato fjalë.
45 Pastaj u afrua te dishepujt dhe u tha: “Ende po flini e po pushoni? Ja, ora po afron dhe Birin e Njeriut do ta dorëzojnë në duart e mëkatarëve.
46 Ngrihuni, shkojmë! Ja, ai që do të më tradhtojë, ka ardhur.”
47 Ishte ende duke folur, kur ja ku erdhi Juda, një nga të dymbëdhjetët, e bashkë me të një turmë e madhe njerëzish me shpata e shkopinj, të dërguar nga kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit.
48 Ai që do ta tradhtonte, u dha shenjë, duke u thënë: “Atë që do të puth, Ai vetë është. Kapeni.”
49 Iu afrua menjëherë Jezusit dhe tha: “Tungjatjeta, Rabbi” dhe e puthi.
50 Por Jezusi i tha: “O mik, për këtë paske ardhur?” Pastaj ata iu afruan, iu hodhën dhe e kapën Jezusin.
51 Ja, njëri prej atyre që ishin me Jezusin, zgjati dorën, nxori shpatën dhe, duke e goditur shërbëtorin e kryepriftit, i këputi veshin.
52 Atëherë Jezusi i tha: “Vëre shpatën në vend të vet, sepse të gjithë ata që nxjerrin shpatën, prej shpatës do të vdesin.
53 Apo mendon se nuk mund t’i lutem Atit Tim që të më dërgojë tani më shumë se dymbëdhjetë legjione me engjëj?
54 Por si do të përmbushen Shkrimet, që thonë se kështu duhet të ndodhë?”
55 Në po atë orë Jezusi i tha turmës: “Paskeni dalë me shpata e shkopinj, si kundër një kusari, për të më kapur Mua? Përditë rrija ulur në tempull duke i mësuar njerëzit dhe nuk më kapët.
56 Por e tëra kjo u bë që të përmbushen Shkrimet e profetëve.” Atëherë të gjithë dishepujt e lanë dhe ikën.
57 Ata që e kapën Jezusin, e çuan tek Kaifa, kryeprifti, ku ishin mbledhur skribët dhe pleqtë.
58 Pjetri e ndiqte nga larg deri në oborrin e kryepriftit dhe, si hyri brenda, u ul me shërbyesit për të parë përfundimin.
59 Tani, kryepriftërinjtë dhe i tërë këshilli i lartë kërkonin dëshmi të rreme kundër Jezusit, që ta vrisnin.
60 Por nuk gjetën gjë, megjithëse u afruan shumë dëshmitarë të rremë. Më në fund erdhën dy veta
61 dhe thanë: “Ky ka thënë: ‘Unë mund ta shkatërroj tempullin e Perëndisë e ta ndërtoj brenda tri ditësh’.”
62 Kryeprifti u ngrit dhe i tha: “Asnjë përgjigje nuk po jep? Ç’është kjo që dëshmojnë këta kundër Teje?”
63 Por Jezusi nuk foli. Kryeprifti i tha: “Po të vë në be në emër të Perëndisë së gjallë që të na thuash nëse Ti je Krishti, Biri i Perëndisë.”
64 Jezusi i tha: “Ti po e thua. Megjithatë po ju them, që tani e tutje do ta shihni Birin e Njeriut të ulur nga e djathta e të Fuqishmit dhe duke ardhur mbi retë e qiellit.”
65 Pastaj kryeprifti shqeu petkat e veta dhe tha: “Ka thënë blasfemi. Përse na duhen ende dëshmitarë? Ja, sapo e dëgjuat blasfeminë.
66 Çfarë mendoni?” Ata u përgjigjën dhe thanë: “Është fajtor, meriton dënim me vdekje!”
67 Pastaj e pështynë në fytyrë, e goditën me grushte dhe i ranë me shuplaka,
68 duke thënë: “Na e zbulo me profeci, o Krisht, kush të goditi?”
69 Pjetri ishte ulur jashtë në oborr. Iu afrua një shërbëtore dhe i tha: “Edhe ti ke qenë bashkë me Jezusin e Galilesë.”
70 Por ai e mohoi përpara të gjithëve, duke thënë: “Nuk e di ç’po thua.”
71 Kur doli te dera e jashtme, një tjetër e pa dhe u tha atyre që ishin atje: “Ky ka qenë me Jezusin e Nazaretit.”
72 Ai e mohoi përsëri me be: “Nuk e njoh atë njeri.”
73 Pas pak iu afruan ata që po rrinin aty dhe i thanë Pjetrit: “Vërtet edhe ti je një prej tyre, sepse të tradhton e folura jote.”
74 Atëherë ai filloi të mallkonte e të përbetohej: “Nuk e njoh atë njeri.” Po në atë çast këndoi këndesi.
75 Pjetrit iu kujtua fjala e Jezusit, që i kishte thënë: “Para se të këndojë këndesi, do të më mohosh tri herë.” Dhe doli jashtë e qau me hidhërim.
1 Me të ardhur mëngjesi, të gjithë kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit thurën planin kundër Jezusit për ta vrarë.
2 Pasi e lidhën, e nxorën jashtë dhe ia dorëzuan guvernatorit Pilat.
3 Atëherë Juda, ai që e tradhtoi, duke parë që Atë e dënuan, u pendua dhe ua ktheu të tridhjetë monedhat e argjendta kryepriftërinjve dhe pleqve
4 dhe tha: “Duke dorëzuar gjakun e pafajshëm, kam bërë mëkat.” Ata i thanë: “Ç’lidhje ka kjo me ne? Ajo është puna jote.”
5 Pasi hodhi monedhat e argjendta në tempull, u largua dhe shkoi e vari veten.
6 Kryepriftërinjtë morën monedhat e argjendta dhe thanë: “Nuk është e drejtë t’i shtiem në thesar, meqenëse është çmim gjaku.
7 Pasi e peshuan mirë punën, blenë me to arën e poçarit për të varrosur të huajt.
8 Prandaj ajo arë deri në ditët e sotme është quajtur ‘Ara e Gjakut.’
9 Atëherë u përmbush ajo që ishte thënë nëpërmjet profetit Jeremia: ‘Morën të tridhjetë monedhat e argjendta, çmimin e atij që ishte shitur, çmim të cilin e caktuan bijtë e Izraelit
10 dhe i dhanë ato për arën e poçarit, ashtu siç më kishte porositur Zoti’.”
11 Jezusi qëndroi para guvernatorit. Guvernatori e pyeti dhe tha,”Ti je Mbreti i judenjve?” Jezusi tha: “Ti po e thua.”
12 Ndërsa kryepriftërinjtë dhe pleqtë po e padisnin, Ai nuk jepte asnjë përgjigje.
13 Atëherë Pilati i tha: “A nuk i dëgjon të gjitha këto që ata po dëshmojnë kundër Teje?”
14 Ai nuk i ktheu asnjë përgjigje, aq sa e habiti jashtë mase guvernatorin.
15 Guvernatori e kishte zakon që për festa të lironte për popullin një të burgosur, kë të donin ata.
16 Në atë kohë kishin një të burgosur me nam, që quhej [Jezus] Baraba.
17 Prandaj, kur u mblodh turma, Pilati u tha: “Kë doni t’ju liroj, [Jezus] Barabanë apo Jezusin që quhet Krisht?”
18 Sepse ai e dinte që Atë e kishin dorëzuar nga smira.
19 Kur u ul në fronin e gjyqit, e shoqja i dërgoi fjalë, duke thënë: “Asnjë punë nuk ke me atë Njeri të drejtë, sepse sot kam vuajtur shumë në një ëndër për shkakun e Tij.”
20 Por kryepriftërinjtë dhe pleqtë e bindën turmën që të kërkonte Barabanë dhe të zhduknin Jezusin.
21 Guvernatori u përgjigj dhe u tha: “Cilin nga të dy doni t’ju liroj?” Ata thanë: “Barabanë.”
22 Pilati u tha: “Ç’të bëj atëherë me Jezusin që quhet Krisht?” Ata të gjithë thanë: “Të kryqëzohet!”
23 Ai tha: “Përse, ç’të keqe ka bërë?” Por ata po bërtisnin gjithnjë e më shumë, duke thënë: “Të kryqëzohet!”
24 Pilati, duke parë që nuk po arrinte gjë, përkundrazi po bëhej rrëmujë më e madhe, mori ujë e lau duart përpara turmës, duke thënë: “Jam i pafajshëm për gjakun e Këtij njeriu. Kjo është punë për ju.”
25 I gjithë populli u përgjigj dhe tha: “Gjaku i Tij qoftë mbi ne dhe mbi fëmijët tanë!”
26 Atëherë ai ua liroi Barabanë, dhe pasi e fshikulloi Jezusin, e dorëzoi që ta kryqëzonin.
27 Pastaj ushtarët e guvenatorit e morën Jezusin në godinën e sundimtarit dhe mblodhën rreth Tij tërë truprojën.
28 Pasi e zhveshën, i hodhën përsipër një rrobë të kuqe flakë.
29 Thurën një kurorë me gjemba dhe ia vunë mbi kokë. I vunë një kallam në dorën e djathtë dhe, duke u ulur në gjunjë përpara Tij, filluan ta tallin, duke thënë: “Përshëndetje, o Mbret i judenjve!”
30 Duke pështyrë mbi Të, ia morën kallamin dhe filluan ta godasin në kokë.
31 Pasi e përqeshën, i hoqën pelerinën, i veshën rrobën e Tij dhe e çuan për ta kryqëzuar.
32 Duke dalë, gjetën një njeri nga Kirenea, që quhej Simon, dhe e detyruan të mbante kryqin e Tij.
33 Kur erdhën në një vend që quhej Golgotë, që do të thotë “Vendi i Kafkës”,
34 i dhanë të pinte verë të përzier me vrer. Ai e provoi dhe nuk deshi ta pinte.
35 Pasi e kryqëzuan, hodhën short dhe i ndanë në mes tyre rrobat e Tij.
36 Pastaj u ulën e vazhduan t’i bënin rojë atje.
37 I vunë mbi kokë mbishkrimin me padinë e Tij, KY ËSHTË JEZUSI, MBRETI I JUDENJVE.
38 Bashkë me të, u kryqëzuan edhe dy vjedhës, njëri nga e djathta e tjetri nga e majta.
39 Ata që kalonin pranë, e shanin duke tundur kokat
40 dhe duke thënë: “Ti që shkatërron tempullin dhe e ndërton për tri ditë, shpëto Veten. Po të jesh Biri i Perëndisë, zbrit nga kryqi.”
41 Po ashtu edhe kryepriftërinjtë e tallnin bashkë me skribët dhe pleqtë, duke thënë:
42 “Të tjerët i shpëtoi, por Veten nuk mund ta shpëtojë dot. Ai është mbret i Izraelit, le të zbresë tani nga kryqi dhe do të besojmë në Të.
43 Ia besoi Veten Perëndisë; le ta çlirojë Perëndia tani, nëse e do, sepse Ai ka thënë: “Jam Biri i Perëndisë.”
44 Po ashtu e shanin edhe vjedhësit që ishin kryqëzuar me Të.
45 Nga ora e gjashtë u bë errësirë në gjithë tokën deri në orën e nëntë.
46 Rreth orës së nëntë Jezusi thirri me zë të lartë dhe tha: “Eli, Eli, lama sabaktani?”, që do të thotë: ‘Perëndia Im, Perëndia Im, përse më ke braktisur?’
47 Disa prej tyre që po rrinin atje, kur e dëgjuan, thanë: “Ky po thërret Elian.”
48 Njëri prej tyre vrapoi menjëherë dhe mori një sfungjer. Si e mbushi me uthull, e vuri në një kallam dhe ia dha Atij ta pinte.
49 Të tjerët thoshin: “Lëre, të shohim a do të vijë Elia ta shpëtojë.”
50 Jezusi, pasi thirri edhe një herë me zë të lartë, dha shpirt.
51 Dhe ja, perdja e tempullit u ça më dysh nga maja deri në fund. Toka u lëkund dhe gurët u plasaritën.
52 Varret u hapën, dhe shumë trupa të shenjtërve që po flinin, u ngjallën.
53 Pasi dolën nga varret, pas ngjalljes së Tij, hynë në qytetin e shenjtë dhe iu shfaqën shumë vetave.
54 Kur kryeqindësi dhe ata që ishin me të duke ruajtur Jezusin, panë tërmetin dhe çfarë ndodhi, u trembën shumë dhe thanë: “Vërtet, ky ishte Biri i Perëndisë.”
55 Aty kishte shumë gra që po vështronin nga larg. Ato i kishin vajtur pas Jezusit që nga Galileja, duke i shërbyer Atij.
56 Midis tyre ishte Maria Magdalena, Maria nëna e Jakobit dhe e Jozefit dhe nëna e bijve të Zebedeut.
57 Në të ngrysur, erdhi një njeri i pasur nga Arimateja, me emrin Jozef, që kishte qenë edhe ai vetë dishepull i Jezusit.
58 Ai shkoi te Pilati dhe i kërkoi trupin e Jezusit. Pilati urdhëroi të jepej trupi.
59 Jozefi mori trupin dhe e mbështolli në një pëlhurë të pastër.
60 E vuri në varrin e ri, që e kishte hapur për vete në një shkëmb, dhe pasi rrokullisi një gur të madh në hyrje të varrit, u largua.
61 Aty ishin Maria Magdalena, si edhe Maria tjetër, ulur përballë varrit.
62 Ditën tjetër, që ishte pas Ditës së Përgatitjes, kryepriftërinjtë dhe farizenjtë u mblodhën te Pilati
63 dhe thanë: “Zotëri, na u kujtua çfarë tha ai mashtrues kur ishte gjallë: ‘Pas tri ditësh do të ngjallem.’
64 Jep pra, urdhër që t’i sigurohet varri deri ditën e tretë, se mos vijnë dishepujt e Tij ta vjedhin e t’i thonë popullit: ‘U ngjall prej të vdekurve’ dhe mashtrimi i fundit do të jetë më i keq se i pari.”
65 Pilati u tha: “Rojën e keni. Shkoni dhe sigurojeni siç dini vetë.”
66 Ata shkuan dhe e siguruan varrin, duke vulosur gurin dhe duke vënë rojën.
1 Pas së shtunës, duke u gdhirë e para ditë e javës, Maria Magdalena dhe Maria tjetër shkuan për të parë varrin.
2 Dhe ja, papritur ra një tërmet i fortë, sepse një engjëll i Zotit zbriti nga qielli dhe, pasi u afrua, e rrokullisi gurin poshtë dhe u ul mbi të.
3 Kishte pamjen e vetëtimës dhe rrobën e kishte të bardhë si dëbora.
4 Ata që e ruanin, u drodhën nga frika dhe u bënë si të vdekur.
5 Engjëlli u përgjigj dhe u tha grave: “Mos kini frikë, sepse e di që ju po kërkoni Jezusin, Atë që është kryqëzuar.
6 Ai nuk është këtu, sepse u ngjall, siç kishte thënë Vetë. Ejani, shikoni vendin ku ishte shtrirë.
7 Shkoni shpejt dhe u thoni dishepujve të Tij: ‘Ai u ngjall prej të vdekurve dhe ja, po shkon para jush për në Galile. Atje do ta shihni.’ Ja, jua thashë.”
8 Ato u larguan menjëherë prej varrit me frikë e me gëzim të madh dhe vrapuan për t’ua çuar lajmin dishepujve të Tij.
9 Ja, Jezusi i takoi dhe tha: “Përshëndetje.” Ato iu afruan, i kapën këmbët dhe e adhuruan.
10 Atëherë Jezusi u tha: “Mos kini frikë. Shkoni dhe u thoni vëllezërve të Mi që të shkojnë në Galile; atje do të më shohin.”
11 Dhe ja, ndërsa gratë po shkonin, disa prej rojave erdhën në qytet dhe u thanë kryepriftërinjve të gjitha ato që kishin ndodhur.
12 Atëherë këta u mblodhën me pleqtë dhe vendosën t’u jepnin ushtarëve një shumë të madhe parash,
13 duke u thënë: “Hapni fjalën që dishepujt e Tij erdhën natën dhe e vodhën kur ne ishim duke fjetur.
14 Po ta marrë vesh guvernatori, ne do t’ia mbushim mendjen dhe ju nuk do të keni telashe.”
15 Ata morën paratë dhe bënë siç u udhëzuan; kjo fjalë është përhapur midis judenjve deri në ditët e sotme.
16 Pastaj të njëmbëdhjetë dishepujt shkuan në Galile, në malin ku i kishte porositur Jezusi.
17 Kur e panë, e adhuruan, megjithëse disa e vunë në dyshim.
18 Jezusi u afrua dhe u foli, duke thënë: “Mua më është dhënë çdo pushtet në qiell e mbi dhe.
19 Shkoni pra, dhe i bëni dishepuj të gjitha kombet, duke i pagëzuar në emër të Atit, të Birit dhe të Frymës së Shenjtë,
20 dhe t’i mësoni që t’i mbajnë të gjitha ato që ju kam udhëzuar. Ja, Unë jam me ju në çdo kohë, deri në mbarim të botës.”