KANGËT I^OMBÊTARE I •- PËRMBËLEDHUN PREJ LEF NOSIT ELBASAN 1919 Shtypshsironja “ Eib «sani „R A N G E T K O M B Ë T AR E PËRMBËLEDHÜN PREJ Shtypshkronja “ ElbâsaniBETIMÎ MI FLAMUR I d e i l i îlamurit të përbashkuar aVle një dëshirë, e nj ■ qëlîim, Të gjith atij dyke betuar ' Të lidhim besë për shpëtim. Nga lutta veç aj/ largDhet Që është Iindur tradhëtor Kush është burrë nuku frikohet* Po vdes si një d'üslimor. Në dorë arrnët do t’ i mbajmë, Të mprojm atdhenë ne çdo kënt, Të drejtat tona ne s’ i ndajmë, Armikët s’ kanë këtu vënt. . Se Zoti vetë tha me gojë, Që kombet shuhen përmbi dhe, Po Shqipëria do ronjë , Për të, për të lëftojmë n e . O Flamur, flamur shenj’ e shenjtë Te ty betohemi këtu, Për Shqipërin’ atdhen’ e shtrenjtë Për nder edhe lavdimn’ e tu. Trim burrë quhet dhe nderohet Atdheut kush i-u be theror; Për jet’ ay do të kujtohet Mi dhet mi dhet si . një shënjtor. Asdreiv - 3-- 4 - PËR MËMËDHENË '(Kënga e kiyeflgritësvet Shqiptarë). Për mëmëdhenë, për mëmëdhenë Vraponi burra, se s’ ka .me prit! Të vdesim sot ne me besa besë Pran flamurit të kuq q’ ungrit! Pranë flamurit, pranë flamurit Me shpatë çveshur shqipëtarisht, Për dhen’ e Babës edbe të Burit Kemi me vdekur sot burrërisht. Tym edhe flakë, ujë të valë Baba Tomorrì nxjer e buçet, Të gjithë trimât atje me dalë, Se dita erdhi koha më s’ prêt! E Drini plaku me oshëtima Mbi Shqipërinë valët po derth; Tosk’ edhe Gegë, si vetëtima Armikut bini, se dita erth! Ejani burra malit përpjetë Dyke betuar vdekj’ a liri; Se s’ ka m’ e ëmblë në këtë jetë, Kur vdes Shqiptari për Shqipëri!Shpatat gatitni é të pëiz jmë Armikn’ e egër nga mëmëdheu, "Se afroj dita, që V i dëfteimë, Që kemi lerë nga Skënderbeul Vdekje viilezër, ne të kërkôjmë Se sa një jetë në robën Më mir një elite neve t ro m'i Po zgjedhjen shkandur e në liri Poshtë robrija! Poslit’ errëslra Që po përdorin armikët sot! Njëri me kisha tjatri xhamira; Jemi vëllezër, s’ na ndajnë doti . M. Grameno - 5 - U ratë për tiri Mer uratën, bir prej meje, Edhe armët i gatit, Se erth dita e shënuar, Dolli yllj e na n rit. Është ylli i lirisë, le të tjerët nuku ngjet; Shqipërija kaqë shumë 'ëtë yll që po e prêt.Djemt’ e saj le f a dëftëjnë, Kysh mban emër Shqipëiar, Që s’ ka kurrë me duruar T a urdhronjë një barbar. Vdekje, djema, të kërkoni Për të shënjtënë liri. Se roseti por se e doni Nënë zgjedh’ e robëri? Rojtja pa nder është vdekje^ Po një vdekj’ e pa mbuluar E kur vdes për mëmëdhenë Je i gjair i pa harruar. Të gëzuar atëhere, Kur për juve do të msojnë, Që për mëmëdhen, u-vratë Me këngë dof u mbulojnë. E do shkruajnë mi var Që ju vdiqtë për lirinë Pranë flamurit të kuq E nderuat Shqipërinë. A të kthyerë nga lufta Burrërisht, ose plagosur, Nënat tuaj me gas shume U kanë për të qafosur.— 7 — E kurora trëndafilta P ër mi krye do t' u ngjeshin, Edhe emrat dot' u rojnë, Kurrë, kurrë do mos vdesin. Andaj, bir, pa ndarë dua Per mi armët të betosh. <Që i vdekur, a i gjallë Kthe nashti të më nderoshi Si i dha tirateti djalit, Mori armët e betoj «Per lirin' e Shqipërisë, Tha, do vdes„ e fluturoj. M. Grameno L a m t u m i r ë *Lamtumir, ju le shëndenë, S* ardhi dita që të shkonj, Për liri për mëmëdhenë Me gas vete té luftonj. Për lirinë për lirinë Me gëzim kam un me vdekur Më s’ duronj dot robërinë Se mjaft zemra m’ është djegur.- 8 - Pushka m* është mëm' e dashUr Edhe shpata e çkëlqyer, f Ati im këto ka pasur,' Me gjak të armikut lyer. Shtëpi kam gupën e.dhirët, Malet pyjet ku jetonj, Dyke pritur naf e ditë Armikun t’ a copëtonj. Se re dbora, shiu, e breshri > • Kéjo rojtje s’ më tmeron Se ëshf e ëmbël si sheqeii Kush për Shqipëri lufton. Vdekja kurrë s’ më tremp mua Si çdo tjatërë njeri Se vdekjen e kemi hua Po lum kush v ies për liri. \ . M.A LUTJE Qyqe qyqe bukuroshe, Që shetit qoshe mi qoshe Kur të vesh edhe sivjet,. Ç°h të fala me shëndet.Çoj të fala Shqipërisë Nga një bir i aratisë. Edhe thuaj, që në rropj, Për ty vetëm : dëshëronj. Dëshëronj ditë, e. natë. Se atë kam mëm' e atë; Tek ajo -qan zemra t’ ime Se më riti me thërinie. Atje njojta dashurmë Edhe shkojta foshnjëritië, Atje kam gjyshritë t' im, Që derth lotë pa pushitn. Kur të v e s h /ti qyqe thuaj, Që këtu jam një i huaj ‘ Zemra m’ është përvëluar Për vëndin e shënjtëruair. P o shprenj fort te Perëndija . Të mbush dëshirat e mija, Të*bënj krah e fluturonj E mi breg ua të qëndronj. Edhe atje dyke lefiuar Të mbyll syt i gëzuar, —*9 —Next >