Anonimi i Elbasanit, 1761
(Transliteruar nga Robert Elsie)

Transliterated text of the Elbasan Gospel Manuscript

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 02
(Matthew 26:01-05 = 02.04-17)

të shenjtënuashimenë të prem
ten e madhe. o të bekuam të kër
shtenë. thiri Krishti zoti ynë
apostojtë e ju dëftoi atë ditë
qi donte tĂ« tĂ« kryqzohej, e ju tha:             02.05
o bijt e mi të dashun, ta dini se pas
dy diç bahetĂ« pasχa e atĂ«here
dua të epem të më kryqzonjënë.
atëhere u mbëlodhnë upeshkë
pinjtĂ« e letĂ«rorĂ«tĂ« ndĂ« sarajet                   02.10
të Kaijafësë upeshkëpit e kuvën
duanë shoq me shoq qi ta zanë
çefun Jisunë ta vrasënë. e thoshin:
mos e zamëte njëme më ditë të krem
tesĂ« se ishte e shĂ«tynĂ« se mos ba             02.15
hetë t[ë] [p]ë[r]ziem ndë gjin qe duan
e na mb[o]dhisnjënë se aqë prej cë
[———] perĂ«ndisĂ« deshmĂ«

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 03

ta zanë Χrishnë ditën e pashkëvet
qi donjinë të hanjinë qegjnë qi
të ju dëvtet[nj]ë se zoti Χrisht ë
sht qegji i vërtetë qi donjënë
tĂ« thernjĂ«nĂ« çifutĂ«tĂ« mĂ« kryqt.                 03.05
atëhereza Judha një 12 apostoj
shë qi ishte kusar ergjandashu[-]
nëgjoi se bujarëtë ishinë ndë
sarajet tĂ« Pilotit KaijafĂ«
sĂ« mbĂ«ledhun, vu ndĂ«r men tĂ« ve              03.10
një të ju apë Χrishtnë, e vote
ndë ta ju fal e ju tha: o qoftë i lav
duruam perëndia o bujarë
qi me driti sot e e gjofta se
jam rrenĂ« mĂ« dhidhaskalit tĂ«                     03.15
Krishtit, e [p]rand[—]i i psu
a i mirë qi jam i Moisiut e i
profitĂ«vet e i n[——]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 04
(freely adapted from Luke 22:04-06)

i nomit perëndisë erdha sot
përpara juve qi të shtëpoj gji
thë gjinnë prej rrenësiet të kë
tij njeriu. e e di se ju të perë
disĂ« inĂ« e me nder ruani nomnĂ«,                 04.05
e doni ta vritni e s’kini si[t]. er
dha ke ju të jua përjap. po unë
jam njeri i vorfën. është kabil
për këtë gazulim e të mirë
qi baj me ju e mĂ« gjint tĂ« mĂ« pa                 04.10
guani? e prandaj qish doni të
më ni[p]ni qi të ju ap ndë dorë
tuaj? nëgjonjënë këto fjalë upesh
këpinjtë e bujarëtë. u gazulua
nĂ« mĂ« gazulim tĂ« math e entanu                 04.15
L rgjande e atĂ«hereza [-]th kĂ«rkonjĂ«
në koho [q]i të jua ja[p]ë. e ju tha se
nesër dua të vinj mbë ju kur të jetë
[————-]nj ju qi ta zinite

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 05
(Luke 22:09-13 = 05.06-17)

atë ditë darkoi zoti Krisht ndë
Vithanit me apostojt më shtëpi të
MarisĂ« e MarthĂ«s me t’amĂ«[n]Ă«. e desh
të venjë tjetërënë ditë ndë Iero
solimt tĂ« kryqzohetĂ«. i thoshinĂ«                  05.05
apostojtë: dhidhaskale, ku do të
bajmë gati për pashkë? e Krishti
ju tha: ecëni ndë Ierosolimt
e kini me gjetun një njeri ke bar
njĂ« shtambĂ« me ujĂ«. atini ju gjit                  05.10
ni e i tho: ti Zot shtëpisë, ku është
vend qi kam për të bam pashkë
të me të psuamitë mi? e ai ju
ka për të ju dëftyam vend të math
e atje bani gati. e tye votĂ«                        05.15
këta të dy apostoj e [ba]në si
i porositi Χrishti. prapësëri
u kthyenĂ« ndĂ« Vithanit [——-]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 06

e shkoi atĂ« natĂ« me tĂ« mĂ«dha tĂ«
lutuna. e e gjofti ZTi Χrisht
se erth koha të dahetë prej kë
co gjinvet të venjë ke i ati.
e donte tĂ« vinte ndĂ« Ierosolim                    06.05
të marë me të dashunitë tij mort.
thirri t’amĂ«n e tij e i thotĂ«: o e am[Ă«]
blë mama ime, të lutem të jeç
me durim të math, e ta diç bukur
se Ă«shtĂ« e duhetĂ« tĂ« mbarohenĂ«                 06.10
gjithë të thanët e fjalëparëvet
qi kanë shkruam për mu. e duhetë
të vdes për shëndet të farësë njeriut.
e njëme erth koha e mortsë sime, e ti
ke o mama ime tĂ« helmohesh tepĂ«r              06.15
mbi gji[thë] gra të jetësë qi të mba
rohetë fjala e shenjti plakut
S[im]eon [qi] ka për të shkuam shpatë

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 07

ndë mjedis të zemërësë sate.
o mama ime, të dhimtunit qi ke
për të marë për mort eme është
ajo shpatë qi do të shkonjë ndë ze
mĂ«r tĂ« shpirtit yt. me gjithĂ« kĂ«tĂ«                07.05
të dhimtunit është i math, ashtu
duhetë të kesh nde durim të math,
se duhetë të mbarohetë të da
shunit të prindit tim. o mama
ime, sot dua tĂ« darkem me a                      07.10
postojt e mi të cë prapëme dar
kë. e ta dish se duanë të parë
t e çifutëvet të më kryqzonjë
në, e u shiçë për L rgjande. ma
kij kĂ«tĂ« parigori, se kam pĂ«r                       07.15
t’u gritun tĂ« tretĂ«nĂ« ditĂ«, e a
tëhereza duhetë të më shofç
të lavdshim mbret t[ë] pavde
kun, ku rinĂ« gjoi [——–]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 08

Prdsha denj më gjunjë e ra për
mys e zu fill e i thotë Krishtit:
o biri im i ambli, zani yt e
vjalët e tua ma tun[n] zemë
rĂ«nĂ«, e mĂ« vjene se shpirti im                    08.05
iku preji meje. o i pafajçim
i biri perëndisë, qish bane
qi do të marr[ç] të vdeç këtë mort
të shëmtuam pafaj mbë kryqt?
pĂ«rgjegjetĂ« Χrishti e i tha:                        08.10
o e dashuna mama ime, këjo ë
shtë të dashunit e prindit im,
të vdes u, e ti të jeç e ta dish
ende ti tĂ« χekunit tem. e tĂ« mĂ«
lenohetĂ« ende mu zemĂ«ra. nĂ«gjo                08.15
qi ç’kam pĂ«r tĂ« χekun. shef njĂ«me
kryetë tem qi nu[k]u gjit hekur
të vihetë. nesër ke për ta pam
[———–]Ă« kunorĂ« prej drize

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 09

hym mbrenda ndë eshtëna të kre
it tim. e kur të më shofç ashtu, kij
durim, si kam për të pasun u.
shef njëme syt e mi çelë. nësër
ke pĂ«r ti pam mbuluam e tĂ« mĂ«                  09.05
luanjënë të pabesët. kur të shof
ç këto, kij durim. shef njëme
faqenjë teme të ndrçime.
nesër ke për ta pam mbushun
me kĂ«lbazĂ«. kur tĂ« shofç kĂ«to,                   09.10
kij durim. shef njëme gonjënë
teme plot amblë. nesër ke
për ta pam të më konjënë të
pabesëtë me një sugjer mbu
shun uthul e pshtumĂ«. [s]i tĂ« shofç            09.15
këto, kij durim. shef njëme pë
lambënë teme pa plagë. nesër
ke pĂ«r ta pam m [———]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 10

shofç këto, kij durim. shef një
me gjithë shtatnë tem shëndoshë.
nesër ke për ta pam përgjakun
e rrafun gjithë. si të shofç këto,
kij durim. shĂ«ko njĂ«me si mĂ« pĂ«r                 10.05
qarkenë të psuamit e mi. ne
sër kanë për të ikun të gjithë e
një acish ka për të më dhanë. si
të shofç këto, kij durim, o mama
ime. njĂ«me mĂ« kuvĂ«ndon, ma ne                 10.10
sĂ«r ma s’munç tĂ« mĂ« gjoftsh. njĂ«me
më shef shëndoshë, ma nesër ke për
të më pam vdekun. si të shofç
këto gjithë, ende tepër kij du
rim. errini koha, o mama ime,                      10.15
të të laa. këjo është të dashuni
të tem e të prindit, qi të vde[s]
[———-]p mĂ« ende ti ur

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 11

dhën e uratënë tande të vdes.
tye thanë këto fjalë ZT ΧSHt
s’amĂ«sĂ« ju err e vote ndajtĂ«,
e tye qam thoshte: o biri im i pa
fajçimi, qish fjalĂ« Ă«shtĂ« kĂ«jo                       11.05
qi më flet të të ap urdhë të ve
tesh të kryqzohesh? cia amë
i ka dhanë urdhën të birt të vri
tet? qi tĂ« t’ap ende u tyj?
si ta nĂ«gjonjĂ«nĂ« kĂ«to fjalĂ«                          11.10
amatë tjera mu më truajnë.
po i ambli biri im, këjo ësh
të të dashunit e të qielsë
prindit tyt, e yti, t’ap nde
nu urdhĂ«ninĂ« tem, biri im, tĂ«                       11.15
kryqzohesh. t’ap uratĂ«nĂ« te
me e të prindit tyt. qoftë
gjithĂ« me tyj. at[———]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 12

shtiu duartĂ« ndĂ« qafĂ« e e pu
thi ndë qafë e i tha: o krye
i shenjtënuashim mbushun me
urtësit të perëndisë qielsë,
si do tĂ« durojsh kunorĂ« prej dr[i]                  12.05
ze? o e bekuameja faqe qi sho
fënë engjit e gazulohenë,
si do të març cipër kaqë shë
plakë e të pëgame këlbazë?
o sy tĂ« bekuam qi shifni perĂ«di,                    12.10
si doni të shifni kaqë qen të
tërbuam përpara e kaqë shta
sĂ« t’egra pĂ«rqark? o duar
fuqimëdha qi mbani gjithë
gjindnĂ«, si doni tĂ« duroni e tĂ«                      12.15
ngozhdoχi mbĂ« kryqt? o pĂ«lamba
e gazuluashime qi ke gjithë gja
[——–]Ă« dorĂ«, si do tĂ« shkonjĂ«
[———–] o biri im i be

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 13

kuami. njëme më dahetë shpirti
e zemëra prej meje. o helm i
math. o lot të panumura qi
ishinĂ« atĂ«here m’atĂ« shtĂ«pi, mĂ«
nj’anĂ« perĂ«desh me MarinĂ« e Mar                  13.05
thënë, më tjetër anë apostoit.
po Iudha zemërhekuri nuku
iu dhimti χiç tĂ« helmuamesĂ« a
mën e Jisusit. qante Maγdhali
nia tepĂ«r mbĂ« tĂ« gjitha e thosh                     13.10
te: o dhaskali im i urti, ku ikën,
ku ve? ku ti nëgjojmë fjalët e
tua të qiellsë, të psuamitë
tand, të parigorismitë tan
d? atĂ«here u nis ΧS tĂ« ecinjĂ« tĂ«                    13.15
venjë ndë Ierosolimt e perë
desha e lakrishnë e kuvëndon
te me apostojtë e ju thoshte:
bijt e mi e tĂ« p[———–]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 14
(Luke 22:15 = 14.14-16; John 13:04 = 14.16-17)

tim. lutni dhidhaskalë tuaj.
o e dhimpsun am e Isusit, ndë
të kuja duar ep birnë tand?
Iudha e shiti e ti i thua atij ta
ruanjĂ«. dashnĂ« ep ndĂ« dorĂ« uku[t]                 14.05
ta ruanjë. ku është bam këjo kështu
qi miku t’apĂ« ndĂ« dorĂ« tĂ« dushma
nëvet mikn e tij? Erruodi e le O
hanë zë më këtë punë të frikshime.
pasandaj hun[i] ZTi ΧSHt ndĂ«                       14.10
kishë të faletë. e mbramanet
ndenj më tryesë me apostojt
e hagërrë darkë, e ju tha: o bijt e
mi, mjen njëme ha bukë me ju të
cĂ« prapĂ«menĂ« darkĂ« sade s’jam                     14.15
[m]unduam. pasandaj ncuar
[———-] lidh[-]njĂ« futĂ« pĂ«r mje

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 15
(John 13:05-06)

dis e vu ujë ndë lent e zu fil
të ju lanjë kambët e apostojvet
e i pshinte me futët qi kishte
gjeshun. e këtë e [b]ani qi ta dëf
tenjĂ« vet’henĂ« mĂ« t’ugjun. e zu                     15.05
fil mbë Iudhënë. si i lau kambë
t e IudhĂ«sĂ« vote ke Petri t’i
lanjë kambët e tij. ai shëkon
këtë mrekuli të frikshime të
madhe qi tĂ« vinjĂ« mbreti qi                           15.10
el[s]Ă« t’i lanjĂ« kambĂ«t i bal
tësë të gatuamit tij. thiri
e tha: ZT, o mjeri u, qish e keqe
më gjet; ti të më lajsh kambë
t e mia. mos dalĂ« zjar prej                            15.15
duarshi cë t[u] të më djegë. ti [je]
qi mĂ« ke krijuam [———]
ti je dhaskal [———-]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 16
(Matthew 27:62-65 = 16.03-)

Mariami me të tre muaj
e u kthe më shtëpi të saj
***********************************
Mattheu
nesëret qi ishte pas cë
premtejet u mbĂ«lodhĂ« upesh                          16.05
këpinjtë e Farisei ke Pilla
ti e i thotë: ZT, përendi, ky rr[e]
[m]Ă«s kur [–r] qe gjal pas tĂ« t[re]
tët dit më gjini. e urdhëno t[ë]
mbullnjĂ«mĂ« vorrĂ« mjen mĂ« t[re]                      16.10
tët dit. më gjeni. e urdhëno
t’i gjofnjĂ«mĂ« vorĂ« mjen
më të tretët dit, mos vinjën
psuamt te tij natën e vjedhë
atĂ« e thonĂ« gjinja se u gre pr[e]                     16.15
j vorrit, e jet cë prapëm turp
tepër pëpara. ju tha ature
Pilati: merri kustodhit ec

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 17
(Matthew 27:66 = 17.01-02; John 20:19-23 = 17.03-)

e mbulli e shëkoni e gjifni vo
rre me kustodhit.
Joan
u grys nata nd’ato dit tĂ« njĂ«
shĂ«tunĂ« e dera mbuln ke ishin                        17.05
[t]ë psuamit mbulun për frikët
të Iudheivet, erth Jisusi e ndenj
dë mjedis e ju tha atune:
pushun mbë ju. e këtë tha, ju dëvte
i atune duartĂ« e brinjĂ«n e tij.                         17.10
u ngazuluanë të psuamit se
panë ZTnë. ju tha atune Ji
susi pësëri: pushim mbë ju. si
më çoi mu prindi, nde u ju çoj ju.
e kĂ«tĂ« tha, e i la e ju tha atune:                    17.15
merri frumënë shenjt. kuja të
jua lini fajet, ja kam val uu.
kuja të [j]ua mbani, ja kam mbaj

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 18
(John 20:24-27)

tun u. Thomai pre një tumbëdhje
tësh qi i thonë binjak nuku qe
me të kur erth Jisusi. thoshinë
tjerët të psuamë: pamë ZTnë.
e tha aji: mjen ke tĂ« mos shof                      18.05
duart e tij brimën e gozhdëz
e të ve gishtnë tem mbë brimët
të gozhdëz e të ve dorënë teme
mĂ« brimĂ«t tĂ« tij s’mbesonj. e
pas tetĂ« diç ishi[nĂ«] psu[amĂ«t]                     18.10
bashkë nde Thomai me ta. vjen[e]
Jisusi e dera ishte mbullun
e ndej ndë mjedist e tha: pu
shun mbë ju. pra i thotë Thomait:
bjerĂ« gishnĂ« tand kĂ«tu e shĂ«                        18.15
ko duart e mia, e ve dorënë
tande ebre e vene mĂ« brinjĂ«t

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 19
(John 20:27-31)

teme, e mos u ban i pabesë
po me besë. u përgjeq Tho
mai e tha: o ZT im e perëndi
a im. tha atij Jisusi: si më
pe, mbĂ«besite, lum kush                              19.05
s’mĂ« shef e mbĂ«beson. shumĂ«
këto ende tjera të gjoftu
na bani Jisusi përpara
psuamitvet tij qi s’janĂ«
shkruam ndĂ« kĂ«tĂ« letĂ«r. Po                          19.10
këto shkruajmë të mbesoni
se Jisusi është Χrishti i bi
ri perëndisë, e ata qi mbe
sonjnë jetën e gjatë kanë mbë
emĂ«nit tĂ« tij. **************                  19.15
*****************************

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 20
(John 05:24-28)
Joan
tha ZT atune qi vinjinë pas
ci Judhinvet: amin amin
si them u se ai qi nëgjon fjalë
nĂ« teme e mbesit ti çuamit                          20.05
tim ka jetë[n] e pasosun e
më gjuq nuku vjene, po vete
pas cë vdekun mbë jetën. a
min amin si them u se vjene
koha qi Ă«shtĂ« njĂ«me se tĂ« vde                     20.10
kunit kur të nëgjojnë zanë
të bir të perëndisë, po qi ta
nëgjojnë, gjallen. se si ka pr[i]
ndi jetĂ« mbĂ« ta ashtu i dha
ashtu i dha ende tbirt e ka mbĂ«                    20.15
vete. e urdhën i dha nde at[ij]
e gjuq ban se i biri njeriu[t]
Ă«. mos mĂ«reχi mĂ« kĂ«tĂ« se vjen[e]
koha se tĂ« vdekunit po q[-]
gjithĂ« ndĂ« vorret                                       20.20

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 21
(John 05:28-30 = 21.01-10; John 13:03-05 = 21.11-)

të nëgjonjnë
o grihenë të mirëtë të bam
më të gritunit të jetësë,
e fajbamit më të gritmit
tĂ« gjuqit. s’mun u tĂ« baj nĂ«                          21.05
punën e tij asnjë. si nëgjoj,
gjukoj. e gjuqja ime e dre
jtë është, se u nuku kërkoj të
tashmitë tem po të dashmit e
çuamit prindit im.                                       21.10
Ioani
nd’atĂ« koho pa Jisusi se
të gjithë dhanë janë prej
prindit ndë dorë se prej
perĂ«ndiet dual e ke pe                                21.15
rëndia vete. u gre prej
darket e ngjeshi rrobe
nĂ« e vu ujĂ« ndĂ« len b[-]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 22
(John 13:05-10)

e u nis të lanjë kambët e të
psuamëvet e pshtual
rrobenë qi kishte ngjeshun.
e vjene ke Simon Petri
e i thote ai atij: ZOT ti                               22.05
mu të më lajsh kambëtë.
përgjegjetë Jisusi e i thotë:
unë baj ti nuku shef njëme
nuku ngje[f] më këto. i tho
tĂ« Petri: mos mi lavsh                                22.10
kambëtë ti mu kurrë. për
gjegjet Jisusi: në mos i
lafsh mos maç pjesë me mu.
i thotë Simon Petri: ZOT jo po
kambĂ«t, po nde duart e nde                        22.15
kryet. i thotë Jisusi: të la[f]
nuk u duhetë po kambëtë,

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 23
(John 13:10 = 23.01-04; John 11:01-04 = 23.05-)

se ini pastrë gjithë ju pas
trë ini, jo gjithë. shëkoni të
tanënë, e këtë tha: jo gji
thë pastrë ini.
Ioan                                                       23.05
nd’atĂ« koho qe sĂ«munĂ« Llaza
ri prej Vithaniet prej njij
Mariet e Marthet të motra
t e tij. qi Maria fërkoi ka
mbĂ«t e ZTit me krezmĂ« e i fĂ«r                     23.10
koi kambët e tij me urdhën
të tij. i vëllai, Lazari, u së
mu. vonëte të motrat e tij
ke ai e i thonë: ZT, miku yt
u sĂ«mu. e nĂ«gjoi Isusi e tha:                      23.15
ai tĂ« sĂ«munĂ« s’Ă« pĂ«r mort,
po për lav të perëndisë qi

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 24
(John 11:04-10)

të lavdurohetë i biri pe
rëndisë [i] mbë të. i donte Jisu
si Marthën e motrën e tij
e Llazarininë. po qi nëgjo
i se sĂ«munĂ«, atĂ«hereza                             24.05
mbet mb’atĂ« ven du dit. pra
pasadaj i thotë të psuamëvet:
vemi ndë dhet të Jiudheivet.
i thonë atij të psuamitë:
ravi, [nj]Ă«me deshnĂ« Iudhei                       24.10
tyj me gurë të të vrasën
e pësëri ve atje? përgjegje
të Jisusi: jo dumbëdhjetë sa
hat të ditësë? kush shëndrit di
tĂ«n nuku humb se dritĂ«n e                        24.15
gjinvet ku shef. kush shëdrit
natën hum se mbë dritën nu[ku]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 25
(John 11:11-17)

është. këtë tha e pasandaj
i thonë atij atij: Lazari,
miku yt, fjet, po të vemi
ta qojmë. i thonë të psuamit
atij: ZT, nd[Ă«] fjet, i shtĂ«puam                 25.05
quhet. tha Jisusi për të fje
tunit të tij, ata mëlavdnë
se prej cë fjetunit të gjumit
tha. atëhereza ju tha atune:
pritni. Lazari vdiq, e nga                          25.10
zullohem për ju qi të mbeso
ni se s’qesh atjje. po ve mbĂ« tĂ«.
i thotë Thomai i psuami: ve
mi nde na të vdesëmë me të.
erth Jisusi e gjet katĂ«r dit                        25.15
qi ishte ndë vorrt. ishte Vitha
nia afër prej Jieruaslimit

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 26
(John 11:17-24)

stadhion pesëmbëdhjet,
e shumë prej Jiudheit qenë
votë ke Martha e Maria
qi ti dëftenjënë për të vë
lla tĂ« tij. Martha si e nĂ«                          26.05
gjoi se se Jisusi vjene
i dual përpara. Maria
rrinte më shtëpi. i thotë
Martha Jisusit: ZT, të qen
kshe kĂ«tu, vĂ«llai im s’ki                           26.10
shte vdekun. po njëme pashë
se sa të lupsh ti më perëdit
t’ep tuj perĂ«ndia. i thotĂ« asa
j Jisusi: ngrihetë vëllai yt.
i thotĂ« atij Martha: shof se ngr[i]             26.15
hetë më të gritmitë më të cë pra
pëmet ditë. i thotë Jisusi: u jam

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 27
(John 11:25-31)

të gritmit e jetësë. kush
mbesit mbĂ« mu kurrĂ« z’vdes
po rron, e kush rron e mbesit
mbĂ« mu, tĂ« vdekun s’ka ku
rĂ«. mbesoni kĂ«tĂ«? thotĂ« ai:                     27.05
ashtu ZT u mbesova se ti je
ΧC i biri perëndisë, qi ndë
gjin erdhe. e këta tha e u
nis e thiri Marinë motrë
n e tij. kĂ«tĂ« i tha: psoisi ço                     27.10
i e na thëret. si e nëgjoi, u
gre shpejt e vote ke ai.
ke vote Jisusi atje mbë ve
nd, nde Iudhi i ishinë bash
kĂ« mbĂ« tĂ« vend. shofĂ«nĂ« Ma                   27.15
rinë se rendë u nis e vje
ne. vote atynë e ju thotë:

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 28
(Matthew 28:09-14)

e Jisusi u poq me ta e ju tha:
gazulloχi. ato vonĂ« e
i ranë ndë kambë e ju falnë
atij. ju thotë atyne Jisusi:
mos frikoi, ecĂ«ni i porosit                        28.05
ni vëllazënet mi të vinjënë
ndë Galilet të piqenë me
mu. tye v[o]të ato, ca kustodh[i]
tye votĂ« ndĂ« sheher qutet iu dĂ«f
tei upeshkĂ«pinjve gjithĂ«                          28.10
ato qi u banë. e u mbëloth
me priftënet e kuvëndu
anë. rgjande shumë iu dh[anë]
trimavet të thonë se të psua
m[it e tij] natĂ«nĂ« erdhnĂ« e vodh               28.15
në tue fjetun na. në qoftë

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 29
(Matthew 28:14-20)

qi të nëgjohet këjo prej i
ğemonit, na kemi turp po
ta bajmë kështu. e muarrë rgj
andet e banë si e psuamë.
e u shpall kĂ«jo fjalĂ« pĂ«rpa                        29.05
ra Jiudhejivet mjen këtë
ditë. të nëmbëdhjetë psu
amët vonë ndë Galilet,
ndë malt qi i çoi Jisusi.
e e panĂ« ata e ju falĂ«.                            29.10
ju ap ju gjithë urdhën më
qiellt e mbë dhet të vini
të psoni gjithë gjuhut, të
pakĂ«zoni pr’emĂ«nit t’atĂ«t
e tĂ« biri e shpirtit shenjti,                        29.15
të psoni ndë ta gjithë sa ju
urdhënova ju. se u me ju jam
më të gjitha dit mjen të fun
të jetës. amin.

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 30
(Matthew 10:32-33, 10:37-38, 19:27-28)

Mattheu
tha ZT gjithë ata qi më shpallnjën
përpara gjinvet, e shpall
nde u përpara prindi tim
qi Ă« mĂ« qiel. e ata qi mĂ« sha                    30.05
njënë mu përpara gjinvet e
shanj nde u përpara prindit
tem qi ë më qiel. kush do at
e amë për mu nuku është i dretë.
kush do bir e bij pĂ«r mu nuku                   30.10
është i drejtë. kush nuku mer
kryqnĂ« tĂ« vinjĂ« pas meje s’Ă«
për mu i dretë. atëhereza
u përgjeq Petri i tha: [-]nje u
qi i lashĂ« gjithĂ« e u gji[ç]Ă« me                  30.15
tyj. qish na gjet ne? JS
ju tha atune: amin si them [u]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 31
(Matthew 19:28-30)

se ju erthtë e shkuatë e pësëri
baχi. kur tĂ« rrinjĂ« i biri nje
riut më shkam të lavdë tij,
rrini nde ju më dymbëdhjetë
shqembe, gjukonj mĂ« tĂ« dymĂ«                  31.05
dhjetë gjuhuvet të Jisra
ilit. e gjithë kush ka la
në shtëpinë vëllan e motrë
at e amë ndo grua fëmijë
farĂ« e fis pr’emĂ«nit tem                           31.10
një qin pjesë tepër mer
e jetën e shëkuame gëzon.
shumë bahen e të parëtë
cë prapëm e të cë prapë
mitĂ« tĂ« parĂ«.                                         31.15

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 32
(Matthew 16:13-18)

i Shë Petritit. Mattheu.
nd’atĂ« koho erth Jisusi mbĂ« anĂ« tĂ«
Qesarisë të Filipit pyet të
psuamit te tij thotë: kë më tho
nĂ« mu njerĂ«zit? thonĂ« pĂ«r Jioan                32.05
Pakëzimnë. tjerë të thonë Ili
në, tjerë të thonë Jeremiu ndo
një fjalëparëshit. ju thotë aty
ne: ju kë më thonë? përgjegjetë
Simon Petri thotĂ«: ti je ΧS i                     32.10
biri perëndisë gjalit. për
gjegjetë Jisusi i thotë: lumthi
ti Simon Variona se shtat
e gjak s’Ă« mbĂ« tyj, po prindi im
i qiellsĂ«. po unĂ« tĂ« them se ti je               32.15
Petre e mbi këtë gur të më
ndërtojsh mu kishënë e duer

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 33
(Matthew 16:18-19 = 33.01-05; Luke 02:01-04 = 33.06-)

t e adhit të moss i lëshojsh ti. e
t’ap çelĂ«sitĂ« tĂ« mbretĂ«nisĂ«
qiellsë. qish të lith mbë dhet ësh
të lidhun më qiell. qish të zgith
ç mbĂ« dhet Ă« zgidhun mĂ« qiell                  33.05
Luka
nd’ato dit dual urdhĂ«n prej
Qesarit Avgustit të shkru
hetë gjëthë dheu. ai të shkruam
pĂ«rpara u ba mbĂ« urdhĂ«n tĂ« Si                 33.10
risë Qiriniu. e vonë gjithë
e shkruanĂ« mjen m’atĂ« dhe.
hupi ende Iosifi prej Ga
lilejet ndë qutet Naza
ret ndĂ« Iudhet ndĂ« qute                         33.15
t të Dhavidhit qi e quajnë
Vithleem se ajo është shtëpi e

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 34
(Luke 02:04-10)

prindit Dhavidhit. u shkrua
me Mnë qi kishte për të marrë
gruan e tij se e kishte palë
shuam. u ba mjen ke vo atje
u mbushnĂ« ditĂ« tĂ« pjellĂ« atĂ«.                   34.05
e puall të birn e saj të pa
rënë të pjellë, e e shpërga
nisi atë e e mbuloi atë
ndë kashtë se nuku ishte
vendĂ« prej pylit. se kulo                         34.10
tĂ«sitĂ« Ă«shinĂ« nd’atĂ« katu
ndë kërkonjënë e ruanjënë për
frikë të natësë të kulosnjë
në. engjëlli i ZTit ndriti më
ta e u frikshuamĂ« me frikĂ« tĂ«                   34.15
madhe. e na u gazuluamë me
gazulim të math qi është mbë

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 35
(Luke 02:10-15)

gjithë laust, se leu mbë ne
sot shtĂ«poχisi qi Ă«shtĂ« Χrishti
ZTi mbë qutet të Dhavidhit.
e këjo mbë ne të qoftun është,
gjindetĂ« foshnjĂ« ndĂ« shpĂ«rganĂ«               35.05
flinte ndë kashtë. të përzi
el u ba me egjit e shumë udhë
tarë më qiel lushnjënë pe
rëndinë e thoshinë: lavdi
i naltit perĂ«ndi. e mĂ«                             35.10
dhet pushim njerëzevet ju
dëftoi. e u ba si votnë ata
më qiell engjitë e njerëzit
e kullotësit thoshinë shoq me
shoq: vemi mjen ndĂ« Vithleem                 35.15
e shofëmë këto fjalë të bame
qi zoti na dëftei ne. e vo

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 36
(Luke 02:16-20)

në e ju falë e gjetnë Ma
riamnë me Jiosifnë e fosh
nja flinte ndë kashtë. e panë
e dëftuenë për këto fjalë
tĂ« fola pĂ«r djalĂ«. e gjithĂ« sa                    36.05
e nĂ«gjuanĂ« u mĂ«ryenĂ« pr’a
to fjalë kulotësit mbë të.
e Mariami gjithë i pa këto
punë e i vu ndë zemërë të
saj. e u kthuenĂ« kullotĂ«sit                       36.10
tye lavdyryem e tue lu
tun perëndinë e gjithë sa
e nëgjuenë e panë si ju tha
atyne.

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 37
(Matthew 10:01, 10:05-08)

Mattheu Ungjill
Shën Argjiret
nd’atĂ« koχo çoi Jisusi tĂ« dy
mbëdhjetët të psuamt e tij. ju
dha atyne urdhĂ«n mbĂ« frumĂ«t                  37.05
të paqëruame qi ti ncerënë
këta e ti ngjallnjënë prej gji
thë të patëdashunat e prej gji
thë të sëmunë. këta i çoi Jisusi
i porositi atyne ju tha: mbĂ« u                   37.10
dhë të huaj mos vini e ndë qu
tet Samarin mos huni, e të vi
ni ju ndë dhen të humbun mbë
shtëpi të Jisrailit. tue votë
ju, tĂ«vteni e thoni se u a                         37.15
frua mbretëni e qiellsë.
të sëmunë gjallnite, të fëlli

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 38
(Matthew 10:08 = 38.01-03; John 01:35-40 = 38.05-)

qun i qëronite djemënitë
e ncirnite. dhunëti muartë
[dh]unëti epnite.
Shënëdreut Ioan
nd’atĂ« koχo mbet Ioani ede                      38.05
të psuamt e tij du, e shofënë
Jisunë ke ecënte thotë: shëko
ni, qenji e perëndisë. e nëgju
anë të dy të psuamit ke thoshte,
u ngjitnĂ« me JisunĂ«. u kthu                      38.10
e Jisusi e shëkon ata qi u
ngjit me ta i thotë atyne:
kë kërkoni. i thonë ata:
ravi, qi do të thotë dëfte
is, ku jet? thotĂ« atune: e                         38.15
ni shifni. e vonë e panë

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 39
(John 01:40-44)

ke i[sh]te, e pasandaj mbe
tnë ata ditë. si më dhjetë
sahat. qe Andhreu i vë
llai Simon Petrit një cë
dy qi nĂ«gjuanĂ« prej Jioa                           39.05
nit e u ngjitnë me të. gjet
a[t]ë të parënë vëllan e tij
Simonë e i thotë atij: gjet
më Mesinë qi e quanë ΧC.
e vote ke Jisusi. e pa atĂ«                        39.10
Jisusi e tha: ti je Simoni
i biri Jionait. tyj të qu
ajshinë Qifa, qi do të the
të Petre. nesëret vote Ji
susi e huni ndĂ« Galilet                             39.15
***********************************
të dielën e parë të kresh[mev]et thohet

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 40
(John 21:09-14)

am ende peshk shtruam ende
bukë. ju thotë atyne Jisusi:
bini aci peshku qi është një
me. u nis Simon Petri e ncy
ar rrjetĂ«nĂ« mbĂ« dhet plot pishq                40.05
të mëdhenj, një qin e pesëdhjet e
tri. e tjerë të shumë qi nuku
i ncinte rjeta. ju thotë a
tyne Jisusi: ecëni i mbëlidh
nĂ«. njĂ« tĂ« psuashimishit vote                   40.10
e pa kush ë, e e pa se ZT është.
vote Jisusi e muar bukë e ju
dha atyne ende peshk ashtu.
këjo ëshë e treta qi u dëf
tue Jisusi tĂ« psuamevet                          40.15
tij si u gre cë vdekuni[t].

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 41
(Mark 15:22?, 15:33-36)

të shëtune të mishit
Marku
nd’atĂ« koho trimatĂ« muarrĂ«
Jisunë e e shpunë ta kryq
zonjĂ«nĂ« e e shpunĂ« atĂ« mbĂ«                    41.05
ven të Golgothasë qi do
të thetë vendi kranio. qe gja
shtë sahat e e kryqzuanë
atë. tye u bam sahati i gjash
tĂ«, errĂ«t u ba mbĂ« gjithĂ« dhet                  41.10
mjen më sahat të nëndë. e mbë
sahat të nandë thirri Jisusi
me za të math e tha: eloi eloi
lima savaχthani? qi Ă«shtĂ« me
thanĂ«: perĂ«ndia im perĂ«ndia                    41.15
im përse më harrove? e ca qi rri
njënë gjat nëgjaanë e thanë
se Ilinë thërret. vote një

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 42
(Mark 15:36-41)

e mbushi sungjerrë me uthul e e
vu më kalamt e ja dha të pi
një atë e thoshte: lin[i]e të sho
fë[m]ë vjene Ilia ta zbre
sĂ« atĂ«. e Jisusi lĂ«shoi za tĂ«                     42.05
math e u përfrum. e poshtë
të shkelunat e të kishës u da
më du pre nalti mjen poshtë.
e pa qinpari qi rrinte
dajtĂ« se ky thiri e u pĂ«rfrym,                   42.10
tha: vërtet ky [nj]jerë i biri i
perëndisë është. ishinë nde
gra cë largu shëkonjënë e i
shte Maria Makdhalina e
Maria, e Jakovit vogĂ«l                            42.15
e Iosia e am e Salomit qi nde
kur qe ndë Galilet e u ngjitnë
me të e i shërbyenë atij. ende tje
va [——-]upnĂ« me ta ndĂ« Ieru[s]ali

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 43
(John 05:01-05)

Jioan. hupi Jisusi
nd’atĂ« koho ndĂ« IerosolimtĂ«.
qi ë ndë Ierualimt mbë hurdhë
të deshvet, qi e quajnë e
vreisht Vithesdha, pesĂ« tĂ«                      43.05
çeluna kishte. mb’atĂ« der
gjeshinë shumë të sëmunë:
të verbë, të çalë, të thatë,
qi mernjënë aci uji. angje
lli i perĂ«ndisĂ« pĂ«r vjetĂ«                           43.10
zbrite mbë hurdhët e përzien
te ujëtë, e e para qi bahej
pa cë përziemit të ujit
tĂ« shĂ«doshĂ« baχishinĂ« prej
gjithĂ« tĂ« pafuqishit, si kurth                    43.15
s’kishinĂ« qenĂ«. qe njĂ« njeri

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 44
(Matthew 27:01-08)

nd’atĂ« koho tĂ« mbĂ«ledhunĂ« banĂ«
gjithë upekëpinjtë e pleqtë të gjin
së qi ta vrasënë, e e lithnë atë
e e shpunë e ja dhanë Pondiut Pi
latit, iğemonit. atĂ«here                          44.05
pa Jiudha qi e dha atë se e gjuku
anë atë i kthei tridhjetë rgjan
detë të upeshkëpinjvet e të pleq
vet. u fijyeshë. e i thanë: qish të
gjet qi u frike, e shtive rgjandetĂ«             44.10
ndë kishë iku e vote e u vuar. e upesh
këpinjtë muarrë rgjandetë e thanë:
s’Ă« e drejtĂ« t’i vemĂ« [n]dĂ« korvanat
se është pahaj e gjakut. e u mbëlodh[ë]
nĂ« e vonĂ« e blenĂ« e vonĂ« e blenĂ« arĂ«        44.15
në e tjegulavet për të vorruam
të huajtë e e quajnë atë arë njëme

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 45
(Matthew 27:08-17)

ar e gjakut mjen sot. atëhere u mbush
fjala e Jeremiut profitit qi tha:
e muarrĂ« L rgjandet, pahanĂ« t’asaj
paha për pahat të birtë Jisrai
lit e i dhanĂ« ata mĂ« arĂ«tĂ« tĂ« tej               45.05
gulaxhivet si porositi Zoti.
e Jisusi ndenj pĂ«rpara iğemonit
e e pueti atĂ« iğemoni i thoshte:
ti je mbreti Iudheivet? e Isusi tha:
si thua. e nĂ«gjyamĂ« prej upeshkĂ«             45.10
pinjvet e pleqvet, nuku u për
gjeq. atëhere i thotë ai Pilati:
nuku nëgjon sa mbë tyj shpallnjë
nĂ«? e nuku u pĂ«rgjeq mb’ata asnjĂ«
vjalĂ«. u mĂ«rye iğemoni fort.                     45.15
mbĂ« gjithĂ« ç’tĂ« kremt ju linte iğe
moni ju shtëponte nga një rop kë do
njënë. kishinë atëhereza një të
lidhunë qi e quanjënë Varavan
e ishinĂ« mbĂ«ledhun [——-]                   45.20

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 46
(Matthew 27:17, 27:22-29)

ju thotë atyne Pilati: cinë do
ni të ju lëshoj ju, Varavanë a Jisu
nĂ« qi e gjuajnĂ« qi e quajnĂ« Î§C?
i thoshinë gjithë atij: kruqzoje. i
ğemoni ju tha: qish tĂ« keq ka bam?           46.05
e të tepërmitë thërrisnjin e thoshin:
kryqzoje. pa Pilati se s’ka faj,
po prej tjerëshit u ba. muar ujë
e lau duartë përpara gjinvet
e tha: dam tĂ« jem prej gjakut tĂ«               46.10
këci. të drejmi ju merie. e u për
gjeq gjithë gjinja thanë: gjaku i
atij mbë ne e më fëmi tona. atë
hereza e shtëpuanë Varavanë
e IsunĂ« ta mundojnĂ« e e muarr[Ă«]             46.15
ta kruqzonë. atëhereza tri
mat e iğemonit e muarĂ« JisunĂ« mĂ«
gjyq e u mbëlodhë më të gjithë tri
matĂ« e i veshnĂ« atij rrobe χlami
dhĂ« tĂ« kuqe e i vunĂ« kunorĂ« prej              46.20

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 47
(Matthew 27:29-35)

drize e ja vunë më krye të tij
e kalamnë ndë dorë të tij të djathët
e binjënë mbë gjunjë përpara tij
e e qeshnjinë e i thoshinë: gazulo
u o mbret i Iudheivet. e e pshtu               47.05
njënë e e muarrë kalamnë e i ra
në kresë atij. e kur e luajtinë
ja xveshnĂ« χlamidhĂ«nĂ« e i veshnĂ«
robet e tij. e e shpunë qi ta kru
qzonjĂ«nĂ«. e tye votĂ« gjetnĂ« nje               47.10
ri Qirineon emënitë Simon.
atë zunë qi të shpjerë kryqnë.
e erdhë mbë ven qi i thonë Golgotha,
qi e quajnë vendi kraniu. i dha
nĂ« atij tĂ« pinjĂ« uthul me tyme.                 47.15
nuku desh ta pinjë. tye kryqzu
am i danë rrobet e tij, vunë kli
ron qi të mbushetë fjal e profitit
i danĂ« rrobet e tij [——–]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 48
(Matthew 27:35-39 = -48.08; Luke 23:39-43 = 48.08-)

mbë rrobe të mia vunë kliron.
tye ndenjun e ruajtyn atë atje.
e i vunë mbi krye të tij këtë të
shkruame: ky është mbreti Iu
dheivet. atĂ«hereza kryq                         48.05
zuanë me atë dy kysarë, një
më të djathëtë e një më të magjëtë.
e i vjerri përmys nimti atë. tha:
ndĂ« je ti ΧC, shtĂ«po vet’henĂ« e ne.
u pĂ«rgjeq tjetĂ«ri e vdoi atĂ«                     48.10
i tha: s’ke frikĂ« perĂ«ndinĂ«
se u mkate? e na jemi të drejtë,
të drejtinë e fijuemë e muarmë.
ky asnjĂ« faj s’ka bam. e i tha
Jisusit: ndiejmĂ«, ZT, kur tĂ« veç               48.15
më mbretënit tande. e i tha a
tij: amin si të them, sot me mu
të jesh ndë parrist. e ata qi sh

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 49
(Matthew 27:39-46)

konjënë e shanjënë i kërrusnjënjë krye
të e i thoshinë: ti qi prish kishënë e për
tri dit e ndĂ«rton shtĂ«po vet’henĂ«. ndĂ«
je i biri perëndisë, zbrit prej
kryqjet. ashtu nde upeshkĂ«pinj                49.05
të e luanjinë me letërorët e pleq
t e Farisetë thoshinë: tjerë i shtë
pove e vet’henĂ« s’munç ta shtĂ«poj
sh. ti o mbreti Israilit qi je, zbri
t prej kryqjet e tĂ« mbesonjĂ«mĂ«.               49.10
shpre më perëndinë të të shtëponjë
njëme ai ndë do, ai qi thua se i bi
ri perëndisë jam. jo po ata nde
po nde kusarëtë qi ishinë kryqzy
am me tĂ« e nimnjinĂ« atĂ«. prej gja             49.15
shtë sahaç errëtë u ba më gjithë më
gjithë dhet mjen më sahat t[ë] na
ndë. më sahat të nandë thiri Jisu
si me za të math e tha: i[li ili l]a

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 50
(Matthew 27:46-54)

ma savaχthani, qi Ă« perĂ«ndi
PRdi pëse më le. ca aty qi rri
njën nëgjonjënë e thoshinë se Ilinë
thërret ky. e vote një acish e muar
sygjer e mbushnĂ« nd uthil e e vu              50.05
në mbë kalam e i dhanë të pinjë.
e tjerëtë thoshinë: lini të shofë
më vjene Ilia ta shtëponjë. Isu
si thiri pësëri me za të math e la
frymĂ«nĂ«. e tĂ« shkelunat e kishĂ«s              50.10
u çanë mbë du prej nalt mjen po
shtë. e dheu u tund, gurëtë plas
në, vorrezetë u çelnë, e shumë
shtatëna të fjetuna shenjtash
u gritnĂ« e dual prej vorrit pas                   50.15
cë gritmit të tij e hynë ndë shenj
t qytet e u dëftyenë shymë.
e qinpari e tjerëtë shëkonjën JSu
nĂ« k[—–] tĂ«rmetnĂ« qi u ba

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 51
(Matthew 27:54 = 51.01-02; John 19:31-36 = 51.03-)

e u frinë fort thanë: vërtet pe
rëndisë bir ë ky. e Judheit mos
jesë më kryqt shtati të shëtynë,
se qe e premte, se ishte dite
e madhe ajo e shĂ«tunĂ«, pyetnĂ«                 51.05
Pilatnë ti thyejnë gjynjëtë
e u nisnë. erdhë trimatë e të [p]a
rit i thyenë gjunjët ende tjetë
rit të kryqzuam me të. e mbë Ji
sunĂ« erdhĂ«. si e panĂ« se ishte                  51.10
vdekun, nuku ja thy[e]në atij
gjunjët, po një trimashit me
shtijë i ra ndë brinjë, e du
al [gja]k e ujë. e u pa marturi
e vĂ«rtetĂ« e tij. ca acish panĂ«                   51.15
se vërtet thotë qi nde ju besë
të kini. e u banë këto qi e

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 52
(John 19:36-37 = 52.01-03; Matthew 27:55-61 = 52.04-)

shkruameja të mbushet: eshtën të
mos përzihetë me të. e tjetëra[v]
e shkruameja thotë: pa një qi ruante.
ishinë atje gra shumë cë larg
ruanjĂ«nĂ« qi u gjitnĂ« Jisusit                           52.05
prej Galilejet qi i shëbenjën a
tij. acosh ishte Maria Madha
lina e Maria e Jakovit e O
sia ama e e am e të birt Zeve
dheut. u grys nata. erth njĂ« njeri                  52.10
i pëgatë prej Arimathiet
emënit Jiosif qi nde ai u psua
prej Jisusit. ky vote ke Pilati,
lypte shtatn e Jisusit. atëhe
re Pilati urdhĂ«noi ta amĂ«nĂ«                          52.15
shtatnë. e muar shtatnë Jiosifi
e e pshtual ndë pëlhurë të pastrë
e e shtiu ndë vorr të rri qi goditi
prej guri e vunë gur të math më derë
tĂ« vorrit votnĂ«. e qenĂ« atje Mari                  52.20
a Ma[——–] e tjetĂ«ra [-]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 53
(John 09:01-08 = 53.03-)

Mari rrinte mbi vorrt.
e diela e qorrit pas pashkëvet.
Joan.
nd’atĂ« koho tye shĂ«dritun JSi pa
njeri tĂ« verbĂ«t tĂ« lem. e pyet                      53.05
njënë të psuamit e tit e i thonë: ra
vvi, qish faj ka bam gjënia e kë
tij qi verbët ë lem. përgjegjetë
Jsusi: as ky faj s’ka as gjĂ«ni e tij. po
tĂ« dĂ«ftohetĂ« pun e perĂ«ndisĂ« mĂ« tĂ«             53.10
se mu të më quhetë punë puna e atij
qi më ka çyam sa është dita. vjene
nata kur s’mun kush tĂ« punonjĂ«. kur
jam ndë gjin, drita jam i gjinsë.
kĂ«tĂ« tha e pshtyni mbĂ« dhet e u ba bal         53.15
të prej p[sh]tymet e e leu baltën[ë]
më su të të verbëti. e i tha atij:
ecë u laj ndë hurdhë të Siloamsë
qi e quajnë e çuame. vote e u la
e erth tye pam. gjĂ«nia e tij e                       53.20

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 54
(John 09:08-16)

ata qi e kishinë pam përpara
se verbëtë qe thoshinë: nuku është
ky qi rrinte e përderonte? tjerë
të thoshinë: ky është. tjerëtë thoshi
nĂ«: i gjan atij. ai thoshte: se unĂ«                54.05
jam. i thonë atij si tu çelë sytë?
përgjegjetë ai e thotë: NJRi qi e
quajnë JS baltë bani e ma gji
ti syvet, e më tha: ecë ndë hur
dhĂ« tĂ« Siloamit e u laj. vojta e                   54.10
u lashë e shof. i thonëte ata: ku
Ă«shtĂ« ai? thotĂ« ai: s’e pashĂ«. u ndi
e këjo ndë Fariset qi qe përpara
verbëtë. ishte e shëtunë kur bani
baltĂ«nĂ« JSi e i çeli syt e tij. pĂ«                   54.15
sëri e puesnjënë Farisei si tu çe
lë sytë. ai ju thotë atune: baltë
më vu më syt e u lashë e shof. i thonë
prej farisheishit ca: ky njeri s’Ă«

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 55
(John 09:16-19, 09:21-22)

shtë i perëndisë qi të shëtu
nĂ«nĂ« s’e shĂ«kon. tjerĂ«tĂ« thoshi
në: si mun njeri fajtuar kë
të të gjoftuna të banjë? e mbë
ni ishinĂ« mb’atĂ«. i thonĂ« tĂ« ver                   55.05
bëtit pësëri: ti qish thua për
të qi të çeli sytë? thotë ai se
fjalĂ«parĂ« qe. s’mbesitnĂ« Iudhe
it mbë atë se verbëtë qe e shef
mjen ke thirĂ« gjĂ«nin e tij ta shofĂ«               55.10
në. i pyesnjinë ata e ju thoshinë:
ky është biri juaj qi thoni ju se
verbĂ«tĂ« leu? si njĂ«me shef? s’e
pamĂ«te. kush ja çeli sytĂ«? na s’e
pamĂ«te. ai di. atĂ« pyetni. ai                      55.15
mbĂ« vet’he le tĂ« flasĂ«. kĂ«to tha
në gjëni e tij se kishinë frikë
prej Iudheivet nde këtë medo
njĂ«nĂ« IudheitĂ« se ai q[—]tĂ« shpal

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 56
(John 09:22-29)

krishnë, xcjerrë të jetë prej si
nagoiet. e pradaj gjëni e tij
thanë: ai di. atë pyetni. e py
etnë të dytënë herë atë njeri
qi qe verbĂ«tĂ«. thotĂ« ai: dha la[v]               56.05
di perĂ«ndisĂ«. na s’e pamĂ«te
se ky njeri fajtyar është. përgje
gjenë ata e thanë: na fajtyar
s’e dimĂ«te se Ă«shtĂ«, po kĂ«tĂ« dimĂ«
tĂ« na qi ky verbĂ«tĂ« qe e njĂ«me                  56.10
shef. i thonë atij pësëri: qish ba
ne? si t’u çelĂ« sytĂ«? pĂ«rgjegje
tĂ« ai: unĂ« juve ju them e ju s’nĂ«gjo
ni. përse pësëri do të nëgjoni?
mos ju tĂ« psuamit e tij doni tĂ«                   56.15
baχi? u jdhĂ«nuanĂ« ata e thanĂ«
ti je i psuam i tij. na të Moiseut
jemi tĂ« psuam. na s’kemi nĂ«gjuam

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 57
(John 09:29-35)

se Mosinë thirri perëndia. kë
tĂ« na s’e dimĂ«te gĂ«ha Ă«shtĂ«. pĂ«r
gjegjetë ai njeri e ju thotë aty
ne: më këtë mërehem nde u se ju
s’e patĂ« gĂ«ha Ă« e mĂ« çeli sytĂ«.                 57.05
shof se fajtuar perëndia nu
ku nëgjon, po kush është i der
shimi i perëdisë e urdhënim
n e tij ban, atë nëgjon. se
kurrĂ« s’Ă« nĂ«gjua qi tĂ« çelnjĂ« sy                 57.10
të të verbëtë të jetë lem. po
me mos qenĂ« i perĂ«disĂ«, s’mun
të bante gja kurrë. përgjegje
në e i thonë atij: me faje ti
leve gjithĂ«, e ti ne tĂ« na psojsh?               57.15
e nxuarrë këtë përjashta. e në
gjoi Isusi se e xuarë këtë për
jashta e gjet kĂ« [———–]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 58
(John 09:35-38)

ti mbesit mbë të bir të perë
disë? përgjegjetë ai e tha:
kush je ti ZT qi të mbesit mbë
të? i thotë atij Jisusi: qi pe ti
e foli me tuj, ai Ă« ai tha: mbe                   58.05
sit ZT e i falem atij.

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 59

PA PA T[-]

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 60
(John 11:32-39)

se vetë më vor të qaj atje.
e Maria si erth ke ishte Ji
susi, e pa atë e i ra ndë
kambë e ji thoshte: ZT të qen
kshe kĂ«tu s’kishte vdekun                        60.05
im vëlla. Jisusi si e pa
se qan, pshanëtini. i pue
ti e ju tha: ku e kini mbu
luan. thonë ata: ZT eja
e shĂ«ko. lotoji Jisusi. tho                         60.10
shinë Jiudheit: shëkoni si
e dashka atë. një acish tha:
nuky mun ku të çelnjë sut e
te vdekunit të banjë nde kë
tĂ« tĂ« mos vdesĂ«? Jisusi pĂ«sĂ«ri                  60.15
vote më vort. jishte një spell
gë e rrasë ishte mbi të. thotë Ji

Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 61
(John 11:39-43)

susi hiqni gurrë. i thotë
e motra e të vdekunit
Martha: ZT, mos se qelbe
të katër diç është. thotë
Jisusi nuku tha[t]Ă« qi tĂ«                          61.05
mbesoni më gjithë laf të
perëndisë? e gritinë gu
rrë ke flinte i vdekuni.
Jisusi griti sutë nalt
e tha: prindĂ« tĂ« lutem tuj                        61.10
tyj të më nëgjojsh se u shof
se më gjithë më nëgjon nde
për këtë qi dergjetë këtu
qi të mbesojnë se ti më ke çu
am. e atĂ« tha, me za tĂ« m[a]th                61.15
thiri: Llazar del jashtë.