Anonimi i Elbasanit, 1761
(Transliteruar nga Robert Elsie)
Transliterated text of the Elbasan Gospel Manuscript
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 02
(Matthew 26:01-05 = 02.04-17)
të shenjtënuashimenë të prem
ten e madhe. o të bekuam të kër
shtenë. thiri Krishti zoti ynë
apostojtë e ju dëftoi atë ditë
qi donte të të kryqzohej, e ju tha: 02.05
o bijt e mi të dashun, ta dini se pas
dy diç bahetë pasχa e atëhere
dua të epem të më kryqzonjënë.
atëhere u mbëlodhnë upeshkë
pinjtë e letërorëtë ndë sarajet 02.10
të Kaijafësë upeshkëpit e kuvën
duanë shoq me shoq qi ta zanë
çefun Jisunë ta vrasënë. e thoshin:
mos e zamëte njëme më ditë të krem
tesë se ishte e shëtynë se mos ba 02.15
hetë t[ë] [p]ë[r]ziem ndë gjin qe duan
e na mb[o]dhisnjënë se aqë prej cë
[———] perëndisë deshmë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 03
ta zanë Χrishnë ditën e pashkëvet
qi donjinë të hanjinë qegjnë qi
të ju dëvtet[nj]ë se zoti Χrisht ë
sht qegji i vërtetë qi donjënë
të thernjënë çifutëtë më kryqt. 03.05
atëhereza Judha një 12 apostoj
shë qi ishte kusar ergjandashu[-]
nëgjoi se bujarëtë ishinë ndë
sarajet të Pilotit Kaijafë
së mbëledhun, vu ndër men të ve 03.10
një të ju apë Χrishtnë, e vote
ndë ta ju fal e ju tha: o qoftë i lav
duruam perëndia o bujarë
qi me driti sot e e gjofta se
jam rrenë më dhidhaskalit të 03.15
Krishtit, e [p]rand[—]i i psu
a i mirë qi jam i Moisiut e i
profitëvet e i n[——]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 04
(freely adapted from Luke 22:04-06)
i nomit perëndisë erdha sot
përpara juve qi të shtëpoj gji
thë gjinnë prej rrenësiet të kë
tij njeriu. e e di se ju të perë
disë inë e me nder ruani nomnë, 04.05
e doni ta vritni e s’kini si[t]. er
dha ke ju të jua përjap. po unë
jam njeri i vorfën. është kabil
për këtë gazulim e të mirë
qi baj me ju e më gjint të më pa 04.10
guani? e prandaj qish doni të
më ni[p]ni qi të ju ap ndë dorë
tuaj? nëgjonjënë këto fjalë upesh
këpinjtë e bujarëtë. u gazulua
në më gazulim të math e entanu 04.15
L rgjande e atëhereza [-]th kërkonjë
në koho [q]i të jua ja[p]ë. e ju tha se
nesër dua të vinj mbë ju kur të jetë
[————-]nj ju qi ta zinite
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 05
(Luke 22:09-13 = 05.06-17)
atë ditë darkoi zoti Krisht ndë
Vithanit me apostojt më shtëpi të
Marisë e Marthës me t’amë[n]ë. e desh
të venjë tjetërënë ditë ndë Iero
solimt të kryqzohetë. i thoshinë 05.05
apostojtë: dhidhaskale, ku do të
bajmë gati për pashkë? e Krishti
ju tha: ecëni ndë Ierosolimt
e kini me gjetun një njeri ke bar
një shtambë me ujë. atini ju gjit 05.10
ni e i tho: ti Zot shtëpisë, ku është
vend qi kam për të bam pashkë
të me të psuamitë mi? e ai ju
ka për të ju dëftyam vend të math
e atje bani gati. e tye votë 05.15
këta të dy apostoj e [ba]në si
i porositi Χrishti. prapësëri
u kthyenë ndë Vithanit [——-]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 06
e shkoi atë natë me të mëdha të
lutuna. e e gjofti ZTi Χrisht
se erth koha të dahetë prej kë
co gjinvet të venjë ke i ati.
e donte të vinte ndë Ierosolim 06.05
të marë me të dashunitë tij mort.
thirri t’amën e tij e i thotë: o e am[ë]
blë mama ime, të lutem të jeç
me durim të math, e ta diç bukur
se është e duhetë të mbarohenë 06.10
gjithë të thanët e fjalëparëvet
qi kanë shkruam për mu. e duhetë
të vdes për shëndet të farësë njeriut.
e njëme erth koha e mortsë sime, e ti
ke o mama ime të helmohesh tepër 06.15
mbi gji[thë] gra të jetësë qi të mba
rohetë fjala e shenjti plakut
S[im]eon [qi] ka për të shkuam shpatë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 07
ndë mjedis të zemërësë sate.
o mama ime, të dhimtunit qi ke
për të marë për mort eme është
ajo shpatë qi do të shkonjë ndë ze
mër të shpirtit yt. me gjithë këtë 07.05
të dhimtunit është i math, ashtu
duhetë të kesh nde durim të math,
se duhetë të mbarohetë të da
shunit të prindit tim. o mama
ime, sot dua të darkem me a 07.10
postojt e mi të cë prapëme dar
kë. e ta dish se duanë të parë
t e çifutëvet të më kryqzonjë
në, e u shiçë për L rgjande. ma
kij këtë parigori, se kam për 07.15
t’u gritun të tretënë ditë, e a
tëhereza duhetë të më shofç
të lavdshim mbret t[ë] pavde
kun, ku rinë gjoi [——–]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 08
Prdsha denj më gjunjë e ra për
mys e zu fill e i thotë Krishtit:
o biri im i ambli, zani yt e
vjalët e tua ma tun[n] zemë
rënë, e më vjene se shpirti im 08.05
iku preji meje. o i pafajçim
i biri perëndisë, qish bane
qi do të marr[ç] të vdeç këtë mort
të shëmtuam pafaj mbë kryqt?
përgjegjetë Χrishti e i tha: 08.10
o e dashuna mama ime, këjo ë
shtë të dashunit e prindit im,
të vdes u, e ti të jeç e ta dish
ende ti të χekunit tem. e të më
lenohetë ende mu zemëra. nëgjo 08.15
qi ç’kam për të χekun. shef njëme
kryetë tem qi nu[k]u gjit hekur
të vihetë. nesër ke për ta pam
[———–]ë kunorë prej drize
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 09
hym mbrenda ndë eshtëna të kre
it tim. e kur të më shofç ashtu, kij
durim, si kam për të pasun u.
shef njëme syt e mi çelë. nësër
ke për ti pam mbuluam e të më 09.05
luanjënë të pabesët. kur të shof
ç këto, kij durim. shef njëme
faqenjë teme të ndrçime.
nesër ke për ta pam mbushun
me këlbazë. kur të shofç këto, 09.10
kij durim. shef njëme gonjënë
teme plot amblë. nesër ke
për ta pam të më konjënë të
pabesëtë me një sugjer mbu
shun uthul e pshtumë. [s]i të shofç 09.15
këto, kij durim. shef njëme pë
lambënë teme pa plagë. nesër
ke për ta pam m [———]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 10
shofç këto, kij durim. shef një
me gjithë shtatnë tem shëndoshë.
nesër ke për ta pam përgjakun
e rrafun gjithë. si të shofç këto,
kij durim. shëko njëme si më për 10.05
qarkenë të psuamit e mi. ne
sër kanë për të ikun të gjithë e
një acish ka për të më dhanë. si
të shofç këto, kij durim, o mama
ime. njëme më kuvëndon, ma ne 10.10
sër ma s’munç të më gjoftsh. njëme
më shef shëndoshë, ma nesër ke për
të më pam vdekun. si të shofç
këto gjithë, ende tepër kij du
rim. errini koha, o mama ime, 10.15
të të laa. këjo është të dashuni
të tem e të prindit, qi të vde[s]
[———-]p më ende ti ur
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 11
dhën e uratënë tande të vdes.
tye thanë këto fjalë ZT ΧSHt
s’amësë ju err e vote ndajtë,
e tye qam thoshte: o biri im i pa
fajçimi, qish fjalë është këjo 11.05
qi më flet të të ap urdhë të ve
tesh të kryqzohesh? cia amë
i ka dhanë urdhën të birt të vri
tet? qi të t’ap ende u tyj?
si ta nëgjonjënë këto fjalë 11.10
amatë tjera mu më truajnë.
po i ambli biri im, këjo ësh
të të dashunit e të qielsë
prindit tyt, e yti, t’ap nde
nu urdhëninë tem, biri im, të 11.15
kryqzohesh. t’ap uratënë te
me e të prindit tyt. qoftë
gjithë me tyj. at[———]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 12
shtiu duartë ndë qafë e e pu
thi ndë qafë e i tha: o krye
i shenjtënuashim mbushun me
urtësit të perëndisë qielsë,
si do të durojsh kunorë prej dr[i] 12.05
ze? o e bekuameja faqe qi sho
fënë engjit e gazulohenë,
si do të març cipër kaqë shë
plakë e të pëgame këlbazë?
o sy të bekuam qi shifni perëdi, 12.10
si doni të shifni kaqë qen të
tërbuam përpara e kaqë shta
së t’egra përqark? o duar
fuqimëdha qi mbani gjithë
gjindnë, si doni të duroni e të 12.15
ngozhdoχi mbë kryqt? o pëlamba
e gazuluashime qi ke gjithë gja
[——–]ë dorë, si do të shkonjë
[———–] o biri im i be
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 13
kuami. njëme më dahetë shpirti
e zemëra prej meje. o helm i
math. o lot të panumura qi
ishinë atëhere m’atë shtëpi, më
nj’anë perëdesh me Marinë e Mar 13.05
thënë, më tjetër anë apostoit.
po Iudha zemërhekuri nuku
iu dhimti χiç të helmuamesë a
mën e Jisusit. qante Maγdhali
nia tepër mbë të gjitha e thosh 13.10
te: o dhaskali im i urti, ku ikën,
ku ve? ku ti nëgjojmë fjalët e
tua të qiellsë, të psuamitë
tand, të parigorismitë tan
d? atëhere u nis ΧS të ecinjë të 13.15
venjë ndë Ierosolimt e perë
desha e lakrishnë e kuvëndon
te me apostojtë e ju thoshte:
bijt e mi e të p[———–]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 14
(Luke 22:15 = 14.14-16; John 13:04 = 14.16-17)
tim. lutni dhidhaskalë tuaj.
o e dhimpsun am e Isusit, ndë
të kuja duar ep birnë tand?
Iudha e shiti e ti i thua atij ta
ruanjë. dashnë ep ndë dorë uku[t] 14.05
ta ruanjë. ku është bam këjo kështu
qi miku t’apë ndë dorë të dushma
nëvet mikn e tij? Erruodi e le O
hanë zë më këtë punë të frikshime.
pasandaj hun[i] ZTi ΧSHt ndë 14.10
kishë të faletë. e mbramanet
ndenj më tryesë me apostojt
e hagërrë darkë, e ju tha: o bijt e
mi, mjen njëme ha bukë me ju të
cë prapëmenë darkë sade s’jam 14.15
[m]unduam. pasandaj ncuar
[———-] lidh[-]një futë për mje
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 15
(John 13:05-06)
dis e vu ujë ndë lent e zu fil
të ju lanjë kambët e apostojvet
e i pshinte me futët qi kishte
gjeshun. e këtë e [b]ani qi ta dëf
tenjë vet’henë më t’ugjun. e zu 15.05
fil mbë Iudhënë. si i lau kambë
t e Iudhësë vote ke Petri t’i
lanjë kambët e tij. ai shëkon
këtë mrekuli të frikshime të
madhe qi të vinjë mbreti qi 15.10
el[s]ë t’i lanjë kambët i bal
tësë të gatuamit tij. thiri
e tha: ZT, o mjeri u, qish e keqe
më gjet; ti të më lajsh kambë
t e mia. mos dalë zjar prej 15.15
duarshi cë t[u] të më djegë. ti [je]
qi më ke krijuam [———]
ti je dhaskal [———-]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 16
(Matthew 27:62-65 = 16.03-)
Mariami me të tre muaj
e u kthe më shtëpi të saj
***********************************
Mattheu
nesëret qi ishte pas cë
premtejet u mbëlodhë upesh 16.05
këpinjtë e Farisei ke Pilla
ti e i thotë: ZT, përendi, ky rr[e]
[m]ës kur [–r] qe gjal pas të t[re]
tët dit më gjini. e urdhëno t[ë]
mbullnjëmë vorrë mjen më t[re] 16.10
tët dit. më gjeni. e urdhëno
t’i gjofnjëmë vorë mjen
më të tretët dit, mos vinjën
psuamt te tij natën e vjedhë
atë e thonë gjinja se u gre pr[e] 16.15
j vorrit, e jet cë prapëm turp
tepër pëpara. ju tha ature
Pilati: merri kustodhit ec
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 17
(Matthew 27:66 = 17.01-02; John 20:19-23 = 17.03-)
e mbulli e shëkoni e gjifni vo
rre me kustodhit.
Joan
u grys nata nd’ato dit të një
shëtunë e dera mbuln ke ishin 17.05
[t]ë psuamit mbulun për frikët
të Iudheivet, erth Jisusi e ndenj
dë mjedis e ju tha atune:
pushun mbë ju. e këtë tha, ju dëvte
i atune duartë e brinjën e tij. 17.10
u ngazuluanë të psuamit se
panë ZTnë. ju tha atune Ji
susi pësëri: pushim mbë ju. si
më çoi mu prindi, nde u ju çoj ju.
e këtë tha, e i la e ju tha atune: 17.15
merri frumënë shenjt. kuja të
jua lini fajet, ja kam val uu.
kuja të [j]ua mbani, ja kam mbaj
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 18
(John 20:24-27)
tun u. Thomai pre një tumbëdhje
tësh qi i thonë binjak nuku qe
me të kur erth Jisusi. thoshinë
tjerët të psuamë: pamë ZTnë.
e tha aji: mjen ke të mos shof 18.05
duart e tij brimën e gozhdëz
e të ve gishtnë tem mbë brimët
të gozhdëz e të ve dorënë teme
më brimët të tij s’mbesonj. e
pas tetë diç ishi[në] psu[amët] 18.10
bashkë nde Thomai me ta. vjen[e]
Jisusi e dera ishte mbullun
e ndej ndë mjedist e tha: pu
shun mbë ju. pra i thotë Thomait:
bjerë gishnë tand këtu e shë 18.15
ko duart e mia, e ve dorënë
tande ebre e vene më brinjët
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 19
(John 20:27-31)
teme, e mos u ban i pabesë
po me besë. u përgjeq Tho
mai e tha: o ZT im e perëndi
a im. tha atij Jisusi: si më
pe, mbëbesite, lum kush 19.05
s’më shef e mbëbeson. shumë
këto ende tjera të gjoftu
na bani Jisusi përpara
psuamitvet tij qi s’janë
shkruam ndë këtë letër. Po 19.10
këto shkruajmë të mbesoni
se Jisusi është Χrishti i bi
ri perëndisë, e ata qi mbe
sonjnë jetën e gjatë kanë mbë
emënit të tij. ************** 19.15
*****************************
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 20
(John 05:24-28)
Joan
tha ZT atune qi vinjinë pas
ci Judhinvet: amin amin
si them u se ai qi nëgjon fjalë
në teme e mbesit ti çuamit 20.05
tim ka jetë[n] e pasosun e
më gjuq nuku vjene, po vete
pas cë vdekun mbë jetën. a
min amin si them u se vjene
koha qi është njëme se të vde 20.10
kunit kur të nëgjojnë zanë
të bir të perëndisë, po qi ta
nëgjojnë, gjallen. se si ka pr[i]
ndi jetë mbë ta ashtu i dha
ashtu i dha ende tbirt e ka mbë 20.15
vete. e urdhën i dha nde at[ij]
e gjuq ban se i biri njeriu[t]
ë. mos mëreχi më këtë se vjen[e]
koha se të vdekunit po q[-]
gjithë ndë vorret 20.20
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 21
(John 05:28-30 = 21.01-10; John 13:03-05 = 21.11-)
të nëgjonjnë
o grihenë të mirëtë të bam
më të gritunit të jetësë,
e fajbamit më të gritmit
të gjuqit. s’mun u të baj në 21.05
punën e tij asnjë. si nëgjoj,
gjukoj. e gjuqja ime e dre
jtë është, se u nuku kërkoj të
tashmitë tem po të dashmit e
çuamit prindit im. 21.10
Ioani
nd’atë koho pa Jisusi se
të gjithë dhanë janë prej
prindit ndë dorë se prej
perëndiet dual e ke pe 21.15
rëndia vete. u gre prej
darket e ngjeshi rrobe
në e vu ujë ndë len b[-]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 22
(John 13:05-10)
e u nis të lanjë kambët e të
psuamëvet e pshtual
rrobenë qi kishte ngjeshun.
e vjene ke Simon Petri
e i thote ai atij: ZOT ti 22.05
mu të më lajsh kambëtë.
përgjegjetë Jisusi e i thotë:
unë baj ti nuku shef njëme
nuku ngje[f] më këto. i tho
të Petri: mos mi lavsh 22.10
kambëtë ti mu kurrë. për
gjegjet Jisusi: në mos i
lafsh mos maç pjesë me mu.
i thotë Simon Petri: ZOT jo po
kambët, po nde duart e nde 22.15
kryet. i thotë Jisusi: të la[f]
nuk u duhetë po kambëtë,
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 23
(John 13:10 = 23.01-04; John 11:01-04 = 23.05-)
se ini pastrë gjithë ju pas
trë ini, jo gjithë. shëkoni të
tanënë, e këtë tha: jo gji
thë pastrë ini.
Ioan 23.05
nd’atë koho qe sëmunë Llaza
ri prej Vithaniet prej njij
Mariet e Marthet të motra
t e tij. qi Maria fërkoi ka
mbët e ZTit me krezmë e i fër 23.10
koi kambët e tij me urdhën
të tij. i vëllai, Lazari, u së
mu. vonëte të motrat e tij
ke ai e i thonë: ZT, miku yt
u sëmu. e nëgjoi Isusi e tha: 23.15
ai të sëmunë s’ë për mort,
po për lav të perëndisë qi
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 24
(John 11:04-10)
të lavdurohetë i biri pe
rëndisë [i] mbë të. i donte Jisu
si Marthën e motrën e tij
e Llazarininë. po qi nëgjo
i se sëmunë, atëhereza 24.05
mbet mb’atë ven du dit. pra
pasadaj i thotë të psuamëvet:
vemi ndë dhet të Jiudheivet.
i thonë atij të psuamitë:
ravi, [nj]ëme deshnë Iudhei 24.10
tyj me gurë të të vrasën
e pësëri ve atje? përgjegje
të Jisusi: jo dumbëdhjetë sa
hat të ditësë? kush shëndrit di
tën nuku humb se dritën e 24.15
gjinvet ku shef. kush shëdrit
natën hum se mbë dritën nu[ku]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 25
(John 11:11-17)
është. këtë tha e pasandaj
i thonë atij atij: Lazari,
miku yt, fjet, po të vemi
ta qojmë. i thonë të psuamit
atij: ZT, nd[ë] fjet, i shtëpuam 25.05
quhet. tha Jisusi për të fje
tunit të tij, ata mëlavdnë
se prej cë fjetunit të gjumit
tha. atëhereza ju tha atune:
pritni. Lazari vdiq, e nga 25.10
zullohem për ju qi të mbeso
ni se s’qesh atjje. po ve mbë të.
i thotë Thomai i psuami: ve
mi nde na të vdesëmë me të.
erth Jisusi e gjet katër dit 25.15
qi ishte ndë vorrt. ishte Vitha
nia afër prej Jieruaslimit
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 26
(John 11:17-24)
stadhion pesëmbëdhjet,
e shumë prej Jiudheit qenë
votë ke Martha e Maria
qi ti dëftenjënë për të vë
lla të tij. Martha si e në 26.05
gjoi se se Jisusi vjene
i dual përpara. Maria
rrinte më shtëpi. i thotë
Martha Jisusit: ZT, të qen
kshe këtu, vëllai im s’ki 26.10
shte vdekun. po njëme pashë
se sa të lupsh ti më perëdit
t’ep tuj perëndia. i thotë asa
j Jisusi: ngrihetë vëllai yt.
i thotë atij Martha: shof se ngr[i] 26.15
hetë më të gritmitë më të cë pra
pëmet ditë. i thotë Jisusi: u jam
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 27
(John 11:25-31)
të gritmit e jetësë. kush
mbesit mbë mu kurrë z’vdes
po rron, e kush rron e mbesit
mbë mu, të vdekun s’ka ku
rë. mbesoni këtë? thotë ai: 27.05
ashtu ZT u mbesova se ti je
ΧC i biri perëndisë, qi ndë
gjin erdhe. e këta tha e u
nis e thiri Marinë motrë
n e tij. këtë i tha: psoisi ço 27.10
i e na thëret. si e nëgjoi, u
gre shpejt e vote ke ai.
ke vote Jisusi atje mbë ve
nd, nde Iudhi i ishinë bash
kë mbë të vend. shofënë Ma 27.15
rinë se rendë u nis e vje
ne. vote atynë e ju thotë:
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 28
(Matthew 28:09-14)
e Jisusi u poq me ta e ju tha:
gazulloχi. ato vonë e
i ranë ndë kambë e ju falnë
atij. ju thotë atyne Jisusi:
mos frikoi, ecëni i porosit 28.05
ni vëllazënet mi të vinjënë
ndë Galilet të piqenë me
mu. tye v[o]të ato, ca kustodh[i]
tye votë ndë sheher qutet iu dëf
tei upeshkëpinjve gjithë 28.10
ato qi u banë. e u mbëloth
me priftënet e kuvëndu
anë. rgjande shumë iu dh[anë]
trimavet të thonë se të psua
m[it e tij] natënë erdhnë e vodh 28.15
në tue fjetun na. në qoftë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 29
(Matthew 28:14-20)
qi të nëgjohet këjo prej i
ğemonit, na kemi turp po
ta bajmë kështu. e muarrë rgj
andet e banë si e psuamë.
e u shpall këjo fjalë përpa 29.05
ra Jiudhejivet mjen këtë
ditë. të nëmbëdhjetë psu
amët vonë ndë Galilet,
ndë malt qi i çoi Jisusi.
e e panë ata e ju falë. 29.10
ju ap ju gjithë urdhën më
qiellt e mbë dhet të vini
të psoni gjithë gjuhut, të
pakëzoni pr’emënit t’atët
e të biri e shpirtit shenjti, 29.15
të psoni ndë ta gjithë sa ju
urdhënova ju. se u me ju jam
më të gjitha dit mjen të fun
të jetës. amin.
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 30
(Matthew 10:32-33, 10:37-38, 19:27-28)
Mattheu
tha ZT gjithë ata qi më shpallnjën
përpara gjinvet, e shpall
nde u përpara prindi tim
qi ë më qiel. e ata qi më sha 30.05
njënë mu përpara gjinvet e
shanj nde u përpara prindit
tem qi ë më qiel. kush do at
e amë për mu nuku është i dretë.
kush do bir e bij për mu nuku 30.10
është i drejtë. kush nuku mer
kryqnë të vinjë pas meje s’ë
për mu i dretë. atëhereza
u përgjeq Petri i tha: [-]nje u
qi i lashë gjithë e u gji[ç]ë me 30.15
tyj. qish na gjet ne? JS
ju tha atune: amin si them [u]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 31
(Matthew 19:28-30)
se ju erthtë e shkuatë e pësëri
baχi. kur të rrinjë i biri nje
riut më shkam të lavdë tij,
rrini nde ju më dymbëdhjetë
shqembe, gjukonj më të dymë 31.05
dhjetë gjuhuvet të Jisra
ilit. e gjithë kush ka la
në shtëpinë vëllan e motrë
at e amë ndo grua fëmijë
farë e fis pr’emënit tem 31.10
një qin pjesë tepër mer
e jetën e shëkuame gëzon.
shumë bahen e të parëtë
cë prapëm e të cë prapë
mitë të parë. 31.15
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 32
(Matthew 16:13-18)
i Shë Petritit. Mattheu.
nd’atë koho erth Jisusi mbë anë të
Qesarisë të Filipit pyet të
psuamit te tij thotë: kë më tho
në mu njerëzit? thonë për Jioan 32.05
Pakëzimnë. tjerë të thonë Ili
në, tjerë të thonë Jeremiu ndo
një fjalëparëshit. ju thotë aty
ne: ju kë më thonë? përgjegjetë
Simon Petri thotë: ti je ΧS i 32.10
biri perëndisë gjalit. për
gjegjetë Jisusi i thotë: lumthi
ti Simon Variona se shtat
e gjak s’ë mbë tyj, po prindi im
i qiellsë. po unë të them se ti je 32.15
Petre e mbi këtë gur të më
ndërtojsh mu kishënë e duer
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 33
(Matthew 16:18-19 = 33.01-05; Luke 02:01-04 = 33.06-)
t e adhit të moss i lëshojsh ti. e
t’ap çelësitë të mbretënisë
qiellsë. qish të lith mbë dhet ësh
të lidhun më qiell. qish të zgith
ç mbë dhet ë zgidhun më qiell 33.05
Luka
nd’ato dit dual urdhën prej
Qesarit Avgustit të shkru
hetë gjëthë dheu. ai të shkruam
përpara u ba mbë urdhën të Si 33.10
risë Qiriniu. e vonë gjithë
e shkruanë mjen m’atë dhe.
hupi ende Iosifi prej Ga
lilejet ndë qutet Naza
ret ndë Iudhet ndë qute 33.15
t të Dhavidhit qi e quajnë
Vithleem se ajo është shtëpi e
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 34
(Luke 02:04-10)
prindit Dhavidhit. u shkrua
me Mnë qi kishte për të marrë
gruan e tij se e kishte palë
shuam. u ba mjen ke vo atje
u mbushnë ditë të pjellë atë. 34.05
e puall të birn e saj të pa
rënë të pjellë, e e shpërga
nisi atë e e mbuloi atë
ndë kashtë se nuku ishte
vendë prej pylit. se kulo 34.10
tësitë ëshinë nd’atë katu
ndë kërkonjënë e ruanjënë për
frikë të natësë të kulosnjë
në. engjëlli i ZTit ndriti më
ta e u frikshuamë me frikë të 34.15
madhe. e na u gazuluamë me
gazulim të math qi është mbë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 35
(Luke 02:10-15)
gjithë laust, se leu mbë ne
sot shtëpoχisi qi është Χrishti
ZTi mbë qutet të Dhavidhit.
e këjo mbë ne të qoftun është,
gjindetë foshnjë ndë shpërganë 35.05
flinte ndë kashtë. të përzi
el u ba me egjit e shumë udhë
tarë më qiel lushnjënë pe
rëndinë e thoshinë: lavdi
i naltit perëndi. e më 35.10
dhet pushim njerëzevet ju
dëftoi. e u ba si votnë ata
më qiell engjitë e njerëzit
e kullotësit thoshinë shoq me
shoq: vemi mjen ndë Vithleem 35.15
e shofëmë këto fjalë të bame
qi zoti na dëftei ne. e vo
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 36
(Luke 02:16-20)
në e ju falë e gjetnë Ma
riamnë me Jiosifnë e fosh
nja flinte ndë kashtë. e panë
e dëftuenë për këto fjalë
të fola për djalë. e gjithë sa 36.05
e nëgjuanë u mëryenë pr’a
to fjalë kulotësit mbë të.
e Mariami gjithë i pa këto
punë e i vu ndë zemërë të
saj. e u kthuenë kullotësit 36.10
tye lavdyryem e tue lu
tun perëndinë e gjithë sa
e nëgjuenë e panë si ju tha
atyne.
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 37
(Matthew 10:01, 10:05-08)
Mattheu Ungjill
Shën Argjiret
nd’atë koχo çoi Jisusi të dy
mbëdhjetët të psuamt e tij. ju
dha atyne urdhën mbë frumët 37.05
të paqëruame qi ti ncerënë
këta e ti ngjallnjënë prej gji
thë të patëdashunat e prej gji
thë të sëmunë. këta i çoi Jisusi
i porositi atyne ju tha: mbë u 37.10
dhë të huaj mos vini e ndë qu
tet Samarin mos huni, e të vi
ni ju ndë dhen të humbun mbë
shtëpi të Jisrailit. tue votë
ju, tëvteni e thoni se u a 37.15
frua mbretëni e qiellsë.
të sëmunë gjallnite, të fëlli
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 38
(Matthew 10:08 = 38.01-03; John 01:35-40 = 38.05-)
qun i qëronite djemënitë
e ncirnite. dhunëti muartë
[dh]unëti epnite.
Shënëdreut Ioan
nd’atë koχo mbet Ioani ede 38.05
të psuamt e tij du, e shofënë
Jisunë ke ecënte thotë: shëko
ni, qenji e perëndisë. e nëgju
anë të dy të psuamit ke thoshte,
u ngjitnë me Jisunë. u kthu 38.10
e Jisusi e shëkon ata qi u
ngjit me ta i thotë atyne:
kë kërkoni. i thonë ata:
ravi, qi do të thotë dëfte
is, ku jet? thotë atune: e 38.15
ni shifni. e vonë e panë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 39
(John 01:40-44)
ke i[sh]te, e pasandaj mbe
tnë ata ditë. si më dhjetë
sahat. qe Andhreu i vë
llai Simon Petrit një cë
dy qi nëgjuanë prej Jioa 39.05
nit e u ngjitnë me të. gjet
a[t]ë të parënë vëllan e tij
Simonë e i thotë atij: gjet
më Mesinë qi e quanë ΧC.
e vote ke Jisusi. e pa atë 39.10
Jisusi e tha: ti je Simoni
i biri Jionait. tyj të qu
ajshinë Qifa, qi do të the
të Petre. nesëret vote Ji
susi e huni ndë Galilet 39.15
***********************************
të dielën e parë të kresh[mev]et thohet
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 40
(John 21:09-14)
am ende peshk shtruam ende
bukë. ju thotë atyne Jisusi:
bini aci peshku qi është një
me. u nis Simon Petri e ncy
ar rrjetënë mbë dhet plot pishq 40.05
të mëdhenj, një qin e pesëdhjet e
tri. e tjerë të shumë qi nuku
i ncinte rjeta. ju thotë a
tyne Jisusi: ecëni i mbëlidh
në. një të psuashimishit vote 40.10
e pa kush ë, e e pa se ZT është.
vote Jisusi e muar bukë e ju
dha atyne ende peshk ashtu.
këjo ëshë e treta qi u dëf
tue Jisusi të psuamevet 40.15
tij si u gre cë vdekuni[t].
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 41
(Mark 15:22?, 15:33-36)
të shëtune të mishit
Marku
nd’atë koho trimatë muarrë
Jisunë e e shpunë ta kryq
zonjënë e e shpunë atë mbë 41.05
ven të Golgothasë qi do
të thetë vendi kranio. qe gja
shtë sahat e e kryqzuanë
atë. tye u bam sahati i gjash
të, errët u ba mbë gjithë dhet 41.10
mjen më sahat të nëndë. e mbë
sahat të nandë thirri Jisusi
me za të math e tha: eloi eloi
lima savaχthani? qi është me
thanë: perëndia im perëndia 41.15
im përse më harrove? e ca qi rri
njënë gjat nëgjaanë e thanë
se Ilinë thërret. vote një
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 42
(Mark 15:36-41)
e mbushi sungjerrë me uthul e e
vu më kalamt e ja dha të pi
një atë e thoshte: lin[i]e të sho
fë[m]ë vjene Ilia ta zbre
së atë. e Jisusi lëshoi za të 42.05
math e u përfrum. e poshtë
të shkelunat e të kishës u da
më du pre nalti mjen poshtë.
e pa qinpari qi rrinte
dajtë se ky thiri e u përfrym, 42.10
tha: vërtet ky [nj]jerë i biri i
perëndisë është. ishinë nde
gra cë largu shëkonjënë e i
shte Maria Makdhalina e
Maria, e Jakovit vogël 42.15
e Iosia e am e Salomit qi nde
kur qe ndë Galilet e u ngjitnë
me të e i shërbyenë atij. ende tje
va [——-]upnë me ta ndë Ieru[s]ali
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 43
(John 05:01-05)
Jioan. hupi Jisusi
nd’atë koho ndë Ierosolimtë.
qi ë ndë Ierualimt mbë hurdhë
të deshvet, qi e quajnë e
vreisht Vithesdha, pesë të 43.05
çeluna kishte. mb’atë der
gjeshinë shumë të sëmunë:
të verbë, të çalë, të thatë,
qi mernjënë aci uji. angje
lli i perëndisë për vjetë 43.10
zbrite mbë hurdhët e përzien
te ujëtë, e e para qi bahej
pa cë përziemit të ujit
të shëdoshë baχishinë prej
gjithë të pafuqishit, si kurth 43.15
s’kishinë qenë. qe një njeri
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 44
(Matthew 27:01-08)
nd’atë koho të mbëledhunë banë
gjithë upekëpinjtë e pleqtë të gjin
së qi ta vrasënë, e e lithnë atë
e e shpunë e ja dhanë Pondiut Pi
latit, iğemonit. atëhere 44.05
pa Jiudha qi e dha atë se e gjuku
anë atë i kthei tridhjetë rgjan
detë të upeshkëpinjvet e të pleq
vet. u fijyeshë. e i thanë: qish të
gjet qi u frike, e shtive rgjandetë 44.10
ndë kishë iku e vote e u vuar. e upesh
këpinjtë muarrë rgjandetë e thanë:
s’ë e drejtë t’i vemë [n]dë korvanat
se është pahaj e gjakut. e u mbëlodh[ë]
në e vonë e blenë e vonë e blenë arë 44.15
në e tjegulavet për të vorruam
të huajtë e e quajnë atë arë njëme
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 45
(Matthew 27:08-17)
ar e gjakut mjen sot. atëhere u mbush
fjala e Jeremiut profitit qi tha:
e muarrë L rgjandet, pahanë t’asaj
paha për pahat të birtë Jisrai
lit e i dhanë ata më arëtë të tej 45.05
gulaxhivet si porositi Zoti.
e Jisusi ndenj përpara iğemonit
e e pueti atë iğemoni i thoshte:
ti je mbreti Iudheivet? e Isusi tha:
si thua. e nëgjyamë prej upeshkë 45.10
pinjvet e pleqvet, nuku u për
gjeq. atëhere i thotë ai Pilati:
nuku nëgjon sa mbë tyj shpallnjë
në? e nuku u përgjeq mb’ata asnjë
vjalë. u mërye iğemoni fort. 45.15
mbë gjithë ç’të kremt ju linte iğe
moni ju shtëponte nga një rop kë do
njënë. kishinë atëhereza një të
lidhunë qi e quanjënë Varavan
e ishinë mbëledhun [——-] 45.20
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 46
(Matthew 27:17, 27:22-29)
ju thotë atyne Pilati: cinë do
ni të ju lëshoj ju, Varavanë a Jisu
në qi e gjuajnë qi e quajnë ΧC?
i thoshinë gjithë atij: kruqzoje. i
ğemoni ju tha: qish të keq ka bam? 46.05
e të tepërmitë thërrisnjin e thoshin:
kryqzoje. pa Pilati se s’ka faj,
po prej tjerëshit u ba. muar ujë
e lau duartë përpara gjinvet
e tha: dam të jem prej gjakut të 46.10
këci. të drejmi ju merie. e u për
gjeq gjithë gjinja thanë: gjaku i
atij mbë ne e më fëmi tona. atë
hereza e shtëpuanë Varavanë
e Isunë ta mundojnë e e muarr[ë] 46.15
ta kruqzonë. atëhereza tri
mat e iğemonit e muarë Jisunë më
gjyq e u mbëlodhë më të gjithë tri
matë e i veshnë atij rrobe χlami
dhë të kuqe e i vunë kunorë prej 46.20
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 47
(Matthew 27:29-35)
drize e ja vunë më krye të tij
e kalamnë ndë dorë të tij të djathët
e binjënë mbë gjunjë përpara tij
e e qeshnjinë e i thoshinë: gazulo
u o mbret i Iudheivet. e e pshtu 47.05
njënë e e muarrë kalamnë e i ra
në kresë atij. e kur e luajtinë
ja xveshnë χlamidhënë e i veshnë
robet e tij. e e shpunë qi ta kru
qzonjënë. e tye votë gjetnë nje 47.10
ri Qirineon emënitë Simon.
atë zunë qi të shpjerë kryqnë.
e erdhë mbë ven qi i thonë Golgotha,
qi e quajnë vendi kraniu. i dha
në atij të pinjë uthul me tyme. 47.15
nuku desh ta pinjë. tye kryqzu
am i danë rrobet e tij, vunë kli
ron qi të mbushetë fjal e profitit
i danë rrobet e tij [——–]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 48
(Matthew 27:35-39 = -48.08; Luke 23:39-43 = 48.08-)
mbë rrobe të mia vunë kliron.
tye ndenjun e ruajtyn atë atje.
e i vunë mbi krye të tij këtë të
shkruame: ky është mbreti Iu
dheivet. atëhereza kryq 48.05
zuanë me atë dy kysarë, një
më të djathëtë e një më të magjëtë.
e i vjerri përmys nimti atë. tha:
ndë je ti ΧC, shtëpo vet’henë e ne.
u përgjeq tjetëri e vdoi atë 48.10
i tha: s’ke frikë perëndinë
se u mkate? e na jemi të drejtë,
të drejtinë e fijuemë e muarmë.
ky asnjë faj s’ka bam. e i tha
Jisusit: ndiejmë, ZT, kur të veç 48.15
më mbretënit tande. e i tha a
tij: amin si të them, sot me mu
të jesh ndë parrist. e ata qi sh
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 49
(Matthew 27:39-46)
konjënë e shanjënë i kërrusnjënjë krye
të e i thoshinë: ti qi prish kishënë e për
tri dit e ndërton shtëpo vet’henë. ndë
je i biri perëndisë, zbrit prej
kryqjet. ashtu nde upeshkëpinj 49.05
të e luanjinë me letërorët e pleq
t e Farisetë thoshinë: tjerë i shtë
pove e vet’henë s’munç ta shtëpoj
sh. ti o mbreti Israilit qi je, zbri
t prej kryqjet e të mbesonjëmë. 49.10
shpre më perëndinë të të shtëponjë
njëme ai ndë do, ai qi thua se i bi
ri perëndisë jam. jo po ata nde
po nde kusarëtë qi ishinë kryqzy
am me të e nimnjinë atë. prej gja 49.15
shtë sahaç errëtë u ba më gjithë më
gjithë dhet mjen më sahat t[ë] na
ndë. më sahat të nandë thiri Jisu
si me za të math e tha: i[li ili l]a
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 50
(Matthew 27:46-54)
ma savaχthani, qi ë perëndi
PRdi pëse më le. ca aty qi rri
njën nëgjonjënë e thoshinë se Ilinë
thërret ky. e vote një acish e muar
sygjer e mbushnë nd uthil e e vu 50.05
në mbë kalam e i dhanë të pinjë.
e tjerëtë thoshinë: lini të shofë
më vjene Ilia ta shtëponjë. Isu
si thiri pësëri me za të math e la
frymënë. e të shkelunat e kishës 50.10
u çanë mbë du prej nalt mjen po
shtë. e dheu u tund, gurëtë plas
në, vorrezetë u çelnë, e shumë
shtatëna të fjetuna shenjtash
u gritnë e dual prej vorrit pas 50.15
cë gritmit të tij e hynë ndë shenj
t qytet e u dëftyenë shymë.
e qinpari e tjerëtë shëkonjën JSu
në k[—–] tërmetnë qi u ba
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 51
(Matthew 27:54 = 51.01-02; John 19:31-36 = 51.03-)
e u frinë fort thanë: vërtet pe
rëndisë bir ë ky. e Judheit mos
jesë më kryqt shtati të shëtynë,
se qe e premte, se ishte dite
e madhe ajo e shëtunë, pyetnë 51.05
Pilatnë ti thyejnë gjynjëtë
e u nisnë. erdhë trimatë e të [p]a
rit i thyenë gjunjët ende tjetë
rit të kryqzuam me të. e mbë Ji
sunë erdhë. si e panë se ishte 51.10
vdekun, nuku ja thy[e]në atij
gjunjët, po një trimashit me
shtijë i ra ndë brinjë, e du
al [gja]k e ujë. e u pa marturi
e vërtetë e tij. ca acish panë 51.15
se vërtet thotë qi nde ju besë
të kini. e u banë këto qi e
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 52
(John 19:36-37 = 52.01-03; Matthew 27:55-61 = 52.04-)
shkruameja të mbushet: eshtën të
mos përzihetë me të. e tjetëra[v]
e shkruameja thotë: pa një qi ruante.
ishinë atje gra shumë cë larg
ruanjënë qi u gjitnë Jisusit 52.05
prej Galilejet qi i shëbenjën a
tij. acosh ishte Maria Madha
lina e Maria e Jakovit e O
sia ama e e am e të birt Zeve
dheut. u grys nata. erth një njeri 52.10
i pëgatë prej Arimathiet
emënit Jiosif qi nde ai u psua
prej Jisusit. ky vote ke Pilati,
lypte shtatn e Jisusit. atëhe
re Pilati urdhënoi ta amënë 52.15
shtatnë. e muar shtatnë Jiosifi
e e pshtual ndë pëlhurë të pastrë
e e shtiu ndë vorr të rri qi goditi
prej guri e vunë gur të math më derë
të vorrit votnë. e qenë atje Mari 52.20
a Ma[——–] e tjetëra [-]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 53
(John 09:01-08 = 53.03-)
Mari rrinte mbi vorrt.
e diela e qorrit pas pashkëvet.
Joan.
nd’atë koho tye shëdritun JSi pa
njeri të verbët të lem. e pyet 53.05
njënë të psuamit e tit e i thonë: ra
vvi, qish faj ka bam gjënia e kë
tij qi verbët ë lem. përgjegjetë
Jsusi: as ky faj s’ka as gjëni e tij. po
të dëftohetë pun e perëndisë më të 53.10
se mu të më quhetë punë puna e atij
qi më ka çyam sa është dita. vjene
nata kur s’mun kush të punonjë. kur
jam ndë gjin, drita jam i gjinsë.
këtë tha e pshtyni mbë dhet e u ba bal 53.15
të prej p[sh]tymet e e leu baltën[ë]
më su të të verbëti. e i tha atij:
ecë u laj ndë hurdhë të Siloamsë
qi e quajnë e çuame. vote e u la
e erth tye pam. gjënia e tij e 53.20
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 54
(John 09:08-16)
ata qi e kishinë pam përpara
se verbëtë qe thoshinë: nuku është
ky qi rrinte e përderonte? tjerë
të thoshinë: ky është. tjerëtë thoshi
në: i gjan atij. ai thoshte: se unë 54.05
jam. i thonë atij si tu çelë sytë?
përgjegjetë ai e thotë: NJRi qi e
quajnë JS baltë bani e ma gji
ti syvet, e më tha: ecë ndë hur
dhë të Siloamit e u laj. vojta e 54.10
u lashë e shof. i thonëte ata: ku
është ai? thotë ai: s’e pashë. u ndi
e këjo ndë Fariset qi qe përpara
verbëtë. ishte e shëtunë kur bani
baltënë JSi e i çeli syt e tij. pë 54.15
sëri e puesnjënë Farisei si tu çe
lë sytë. ai ju thotë atune: baltë
më vu më syt e u lashë e shof. i thonë
prej farisheishit ca: ky njeri s’ë
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 55
(John 09:16-19, 09:21-22)
shtë i perëndisë qi të shëtu
nënë s’e shëkon. tjerëtë thoshi
në: si mun njeri fajtuar kë
të të gjoftuna të banjë? e mbë
ni ishinë mb’atë. i thonë të ver 55.05
bëtit pësëri: ti qish thua për
të qi të çeli sytë? thotë ai se
fjalëparë qe. s’mbesitnë Iudhe
it mbë atë se verbëtë qe e shef
mjen ke thirë gjënin e tij ta shofë 55.10
në. i pyesnjinë ata e ju thoshinë:
ky është biri juaj qi thoni ju se
verbëtë leu? si njëme shef? s’e
pamëte. kush ja çeli sytë? na s’e
pamëte. ai di. atë pyetni. ai 55.15
mbë vet’he le të flasë. këto tha
në gjëni e tij se kishinë frikë
prej Iudheivet nde këtë medo
njënë Iudheitë se ai q[—]të shpal
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 56
(John 09:22-29)
krishnë, xcjerrë të jetë prej si
nagoiet. e pradaj gjëni e tij
thanë: ai di. atë pyetni. e py
etnë të dytënë herë atë njeri
qi qe verbëtë. thotë ai: dha la[v] 56.05
di perëndisë. na s’e pamëte
se ky njeri fajtyar është. përgje
gjenë ata e thanë: na fajtyar
s’e dimëte se është, po këtë dimë
të na qi ky verbëtë qe e njëme 56.10
shef. i thonë atij pësëri: qish ba
ne? si t’u çelë sytë? përgjegje
të ai: unë juve ju them e ju s’nëgjo
ni. përse pësëri do të nëgjoni?
mos ju të psuamit e tij doni të 56.15
baχi? u jdhënuanë ata e thanë
ti je i psuam i tij. na të Moiseut
jemi të psuam. na s’kemi nëgjuam
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 57
(John 09:29-35)
se Mosinë thirri perëndia. kë
të na s’e dimëte gëha është. për
gjegjetë ai njeri e ju thotë aty
ne: më këtë mërehem nde u se ju
s’e patë gëha ë e më çeli sytë. 57.05
shof se fajtuar perëndia nu
ku nëgjon, po kush është i der
shimi i perëdisë e urdhënim
n e tij ban, atë nëgjon. se
kurrë s’ë nëgjua qi të çelnjë sy 57.10
të të verbëtë të jetë lem. po
me mos qenë i perëdisë, s’mun
të bante gja kurrë. përgjegje
në e i thonë atij: me faje ti
leve gjithë, e ti ne të na psojsh? 57.15
e nxuarrë këtë përjashta. e në
gjoi Isusi se e xuarë këtë për
jashta e gjet kë [———–]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 58
(John 09:35-38)
ti mbesit mbë të bir të perë
disë? përgjegjetë ai e tha:
kush je ti ZT qi të mbesit mbë
të? i thotë atij Jisusi: qi pe ti
e foli me tuj, ai ë ai tha: mbe 58.05
sit ZT e i falem atij.
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 59
PA PA T[-]
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 60
(John 11:32-39)
se vetë më vor të qaj atje.
e Maria si erth ke ishte Ji
susi, e pa atë e i ra ndë
kambë e ji thoshte: ZT të qen
kshe këtu s’kishte vdekun 60.05
im vëlla. Jisusi si e pa
se qan, pshanëtini. i pue
ti e ju tha: ku e kini mbu
luan. thonë ata: ZT eja
e shëko. lotoji Jisusi. tho 60.10
shinë Jiudheit: shëkoni si
e dashka atë. një acish tha:
nuky mun ku të çelnjë sut e
te vdekunit të banjë nde kë
të të mos vdesë? Jisusi pësëri 60.15
vote më vort. jishte një spell
gë e rrasë ishte mbi të. thotë Ji
Anonimi i Elbasanit, 1761 – Page 61
(John 11:39-43)
susi hiqni gurrë. i thotë
e motra e të vdekunit
Martha: ZT, mos se qelbe
të katër diç është. thotë
Jisusi nuku tha[t]ë qi të 61.05
mbesoni më gjithë laf të
perëndisë? e gritinë gu
rrë ke flinte i vdekuni.
Jisusi griti sutë nalt
e tha: prindë të lutem tuj 61.10
tyj të më nëgjojsh se u shof
se më gjithë më nëgjon nde
për këtë qi dergjetë këtu
qi të mbesojnë se ti më ke çu
am. e atë tha, me za të m[a]th 61.15
thiri: Llazar del jashtë.